هر کدام از ما خاطرات کودکیمان را که از ذهن بگذرانیم بیشک نام چند کارتون یا انیمیشن را به خاطر خواهیم آورد که ایام بچگیمان را با آن گذراندیم. گاه خود را در قالب شخصیتهای کارتونی محبوبمان فرض کردیم و زمانی از او تقلید کردیم.
خاصیت انیمیشن یا همان پویا نمایی تأثیرگذاری شگرفت آن بر کودکان است، پویانمایی با دنیایی از رنگ و تحرک که صداپیشهها نیز جذابیت بیشتری به آن دادهاند همواره محبوب کودکان و حتی در پارهای مواقع بزرگسالان بوده است.
در شرایط فعلی به وسیله رایانه و نرم افزارهای مختلف ساخت انیمیشن بسیار پیشرفتهتر و با کیفیت بالاتری تولید میشود و افراد تفاوت فاحشی به لحاظ کیفیت میان کارتونهای دیروزی و انیمیشنهای امروزی میبینند.
اما امروزه مفاهیم پویانماییها نسبت به گذشته متفاوت شده است. انیمیشنهای امروزی دیگر مانند کارتونهای قدیمی از جنس نوع دوستی و محبت نیست، بلکه محور این پویانماییها که اغلب ساخت کشورهای غربی است ترویج خشونت و در برخی موارد مسائل غیر اخلاقی است.
شبکههای ماهوارهای که صرفا کارتون و انیمیشن پخش میکنند بیملاحظه نسبت به حد و مرزهای اخلاقی و فرهنگ بومی ملتها اقدام به پخش برنامههای خود میکنند و برخی از والدین نیز بیتوجه به تأثیر تماشای این انیمیشها و کارتونها خوشحال از این هستند که وسیلهای برای سرگرمی فرزندانشان یافتهاند.
بیشک جامعه دغدغهمند به لحاظ دینی نمیتواند بیتوجه به این ابزار مهم باشد. چه بسیار مفاهیم دینی و داستانهای تاریخی که اگر در قالب انیمیشن و کارتون به کودکان منتقل شود برای آنان قابل فهمتر و جذابتر خواهد بود.
این روزها سینمای ایران انیمیشنی به نام شاهزاده روم را اکران کرده است که ماجرای مادر بزرگوار امام زمان(عج) را در قالبی جذاب به نمایش گذاشته و مورد استقبال اقشار مختلف و به ویژه کودکان قرار گرفته است.
وقتی که بعد از تماشای این انیمیشن جذاب از سینما خارج میشویم کودکان زیادی را میبینیم که سؤالات مختلفی را از مادر یا پدر خویش میپرسند که این سؤالات بیشک ارزشمند است و نسل آینده را زودتر از آنچه تصور میکنیم با مفاهیم مهدوی آشنا خواهد کرد.
همانطور که ما خاطرات کارتونهای کودکی هیچ وقت از ذهنمان پاک نخواهد شد، آنچه امروز کودکان ما میبینند نیز تا آخر عمر در خاطرشان باقی میماند پس باید بیندیشیم که که چیز را برای فرزندانمان آماده برای تماشا میکنیم.
حکیمه بهمن زاده/ خراسان جنوبی