ذاکر نایک و اعتقاد به پوزیتیویسم

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، خانه فرهنگ ایران در بمبئی در مطلبی اختصاصی برای ایکنا با عنوان «ذاکر نایک و اعتقاد به پوزیتیویسم(positivism/اثبات‌گرایی)» درباره روش تبلیغی این خطیب و مبلغ هندی همسو با وهابیت آورده است:
ذاکر نایک در برنامه‌ای اظهار کرد: رسانه‌ها در تلاشند که وجهه اسلام را خراب کنند و پروژه آنها این است که اسلام را به گونه‌ای جلوه دهند که گویا فرد را به اعمال غیر قانونی ترغیب می‌کند.
نایک به واسطه کمک به مسلمانان برای رفع پاپوشی که در واقعه 11 سپتامبر برایشان درست کرده بودند، به شهرت رسید. او مواضع خود را بر روی مواردی که باعث شبهه در مورد چگونگی ارتباط میان اسلام و خشونت می‌شود، استوار کرده بود. بسیاری از مسلمانان از این تلاش سرکوبگرانه اسلامی او به آرامش رسیدند.
به هر حال، نایک از یک نیروی محرکه استفاده کرد، نیرویی که به واسطه اثبات بی‌گناهی و عدم خرابکاری اسلام حاصل شده بود تا در انتها نتیجه دیگری بگیرد و آن اینکه نه تنها اسلام بدترین نیست؛ بلکه به واقع بهترین است.
تفکرات نایک؛ الهام‌بخش فعالیت تروریستی
قسمت طعنه‌آمیز قضیه اینجاست که نایک مسلمانان را متقاعد می‌‌کند که تروریست نیستند؛ در حالی‌که الهام‌بخش برخی از آنها برای فعالیت تروریستی است.
هر فردی سعی می‌کند به خطرات سخنرانی‌های متفاوت نایک پی ببرد. اینکه نایک از اسامه(اسامه بن لادن؛ بنیانگذار و رهبر گروه القاعده) در صورتیکه آمریکا را به وحشت بیاندازد، حمایت می‌کند، اینکه بمب‌گذاری انتحاری را به عنوان آخرین راه حل مجاز می‌داند، به سایر ادیان حمله می‌کند و چندین توجیه زن‌ستیز برای خشونت جنسی ارائه داده است.
در سخنرانی‌های نایک قطعیت حقیقت و خشونت توجیه‌شده به مخاطبانی عرضه می‌شود که تصور می‌‌کنند مدرن، آزادیخواه و عالم به حقایق علمی هستند.
شور و حرارت مذهبی دروغین 
نایک، گوی کهنی از دین را در مقابل مدرنیته قرار می‌دهد. نایک و پیروان او از شیوه‌های مدرن تفکر بی‌بهره‌اند و شور و حرارت مذهبی دروغین چشم آن‌ها را کور کرده است.
تناقض بین متوسل‌شدن همیشگی نایک به «منطق» و «صلح» و همچنین عدم توانایی او برای دیدن چیزهایی فراتر از حقیقت انعطاف‌ناپذیر خود را می‌توان با یک رابطه ساده فهمید و آن هم ریاکاری اوست. نایک مشروعیت خود را از دوری‌جستن از مقام مذهبی سنتی، شناساندن بی‌اعتقادی دینی به عنوان گزینه معتبر و به نمایش‌گذاشتن توهم انتخاب به دست آورد. چیزی که به عنوان منطق و استدلال عقلانی در سخنرانی‌های نایک مشهود است، می‌تواند تلاشی برای کسب اعتبار باشد، حال آنکه نایک پیش‌تر هم در مجامع عمومی حضور داشته است. 
تفکر نایک در واقع بیانگر فقدان عقل و خرد برای داشتن استدلال است که نشانی از بنیادگرایی مذهبی ندارد، بلکه نشان‌دهنده این است که چه طور منطق و دلایل پوچ و باطل می‌تواند در مجامع عمومی محور بگیرد و چه آسان است توجیه مذهبی خشونت از مثال‌های روزمره در دنیای سکولار.
تفاوت خاص نایک چیست؟ آیا نایک به خاطر حقیقت انعطاف‌ناپذیر خود یا به خاطر اینکه مدعی است خشونت در بعضی موارد توجیه‌پذیر است، بنیادگراست؟
متقاعدکردن پساروشنفکران بی‌علاقه به الهیات
هدف از این مقاله دفاع از چهره منفور نایک نیست؛ بلکه مقصر قلمداد‌کردن ساختارهایی است که نایک از طریق آن قادر به متقاعدکردن مردم است. ورژن مذهبی نایک بسیار دور از اصل آن است، بلکه نسخه‌ای است از شیوه «منطق دینی» که پساروشنفکرانی را که هیچ علاقه‌ای به الهیات نداشتند، متقاعد کرد. همان‌هایی که تنها باور و اعتقاد به حقایق پوزیتیویستی(اثبات‌گرا) داشتند.
مشروعیت نایک از توانایی او در تقلید از ساختارهای منطقی حاصل شده است. مخاطبان او کسانی هستند که خوبی‌ها و حقایق دنیای مدرن را درونی کرده‌اند و در مقابل، اسلام را تحقیر می‌کنند.
تصور اینکه بنیادگرایی جزیره‌ای است که هیچ ارتباطی با ساختاری که در آن زندگی می‌کنیم، ندارد، خطری واقعی محسوب می‌شود.  
پوزیتیویسم یا اثبات‌گرایی(فلسفه تجربی) که برپایه علم منطق و ریاضی استوار شده است، اعتقادات و باورهای دینی را به هیچ وجه قبول ندارد و آنها را وهم می‌داند.
منبع: روزنامه انگلیسی «ایندین اکسپرس»