ظرفیت جلسات قرآنی برای اشتغال جوانان انقلابی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)،  مجتبی اصغری، دانشجوی دانشگاه شهیدبهشتی قاری و مدرس قرآن کریم و از شاگردان حسین شریفیان، محمدصادق بهشتی، شهاد زمانی، در پی طرح شعار "اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال" برای سال جدید توسط مقام معظم رهبری، یادداشتی در این باب مرقوم کرده است، که در ادامه می‌خوانیم.

شعار "اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال" برای سال جدید، می تواند منشا بسیاری از تحولات تقنینی، دولتی و قضایی برای اشتغال آفرینی و تولید ملی باشد. در این راستا، اما فعالیت های مردم نهاد و مشارکت‌های عمومی، نقش بسزایی در پیشبرد تولید کسب و کار برای جوانان خواهد داشت. آنگونه که کارشناسان حوزه اقتصاد بیان می‌کنند تحقق اقتصاد مقاومتی و تولید و اشتغال، دو رکن اساسی دارد: برنامه ریزی مسئولین عالی نظام و تلاش آحاد مردم.

 به همین منظور، همه متولیان محلی (local) جلسات قرآنی و بانیان آن اعم از  اساتید جلسه‌دار قرآن کریم، خیّرین بانی جلسات، متولیان سازمان‌های مردم نهاد (سمن) قرآنی، متولیان هیئات مذهبی، ائمه جماعات و هیات امنای مساجد، مسئولین قرآنی بسیج حوزه‌ها و ناحیه‌ها ، مسئولین قرآنی شهرداری مناطق، مدیران آموزشگاه‌ها و موسسات قرآنی و ... که به صورت مداوم هفتگی و ماهانه، جلسات آموزش و محافل و مسابقات قرآنی را برگزار می‌کنند، می‌توانند با اقدامی موثر، زمینه اشتغال آبرومند جوانان قرآنی و انقلابی، را فراهم کنند. تلاشی مسئولیت‌شناسانه که مصداق بارز "عمل صالح" خواهد بود و به عنوان خیری پایدار، انسان و جامعه انسانی را بالاخواهد برد.

 متاسفانه بسیاری از جوانان قرآنی و انقلابی، به علت مشکلات مالی و درگیری های فکری همراه آن، که می تواند ناشی از عدم مطلق اشتغال یا عدم وجود یک کار ثابت باشد، حوصله و تمرکز حضور در جلسات و محافل قرآنی را ندارند. چرا که مشکل درآمدزایی و اشتغال، آنان را از استقلال شخصیتی، ازدواج و حتی بعضی پیشرفت های تحصیلی بازداشته است؛ پس طبیعی می نماید در چنین شرایطی، جوان ما که اتفاقا متدین و قرآنی نیز هست، حوصله و تمرکز کافی برای شرکت در جلسات آموزش قرائت، حفظ، مفاهیم و پژوهش قرآن کریم را نخواهد داشت،

 از طرفی دیگر، برخی جوانان قرآنی که در جلسات آموزشی و محافل و مسابقات قرآن کریم، موفقیت هایی کسب کرده اند و برخی نیز در حال پیشرفت‌های چشمگیری هستند، به ناچار مجبور به درآمدزایی از تلاوت یا آموزش قرآن شده اند؛ زیرا در فضایی که اشتغال، عادلانه و منطقی توزیع نشود، مجبورند از تنها میدانی که به آن‌ها داده شده است، تولید کار و پول سازی هم بکنند چرا که اگر غیر ازین باشد، عدم کسب درآمد، دیکر به آن‌ها اجازه پیشرفت و حتی حضور در جلسات و محافل قرآنی را نخواهد داد. سخت است بگوییم که مبادرت قاریان جوان ما به درآمدزایی از حوزه‌های مربوط به تلاوت قرآن کریم، اشکال شرعی و اخلاقی دارد اما قدر مسلم، مثل راه رفتن بر طنابی می‌ماند که لغزیدن، خسارات جبران ناپذیری را به بار خواهد آورد. در حدیثی که به امام علی (ع) نسبت داده شده است، می خوانیم: "هر کس که قرائت قرآن را وسیله اخاذی و گرفتن پول از مردم قرار دهد، روز قیامت به محشر می آید در حالی که گوشت صورتش ریخته و تنها استخوانهایش باقی مانده و به این شکل آبرویش در نزد مردم می ریزد." ( آثار الصادقین، جلد 17 صفحۀ 321).

 تاکید و اتکای برخی قاریان خوشخوان جوان و دیگر فعالان قرآنی، به پاکت‌های هدیه محافل و جوایز مسابقات مختلف، که عموما از مساله مهم عدم اشتغال و درآمدزایی مستقل ناشی می‌شود،  می‌تواند به بدبینی بعضی اذهان نسبت به جامعه قرآنی بینجامد؛ استقلال شخصیتی قاریان را از بین ببرد و آینده آنان را با عدم امنیت شغلی مواجه کند. اگرچه اخیراً، اخباری مبنی بر بیمه فعالان قرآنی از سوی نمایندگان مجلس و مسئولین وزارت ارشاد، شنیده می‌شود اما طبق آنچه بیان شده است، در بهترین حالت 4500 نفر از فعالان نخبه قرآنی، مشمول این طرح خواهند شد که این رقم در مقابل انبوه قاریان جوان و فعالان قرآنی سراسر کشور، رقمی ناچیز به حساب می‌آید.

 با توجه به مشکل بسیار مهم عدم اشتغال جوانان قرآنی و به منظور رفع آن، پیشنهاد می شود:

بانیان جلسات و محافل و مسابقات قرآنی، اتاق فکر یا شورایی به نام "اشتغال" بوجود آورند؛ حتی اگر این شورا کوچک باشد و اتفاقا بهتر است تشریفات اداری خاصی هم نداشته باشد. این شورا، ضمن لیست کردن مشخصات اعضای فعال در اجتماعات هفتگی یا ماهانه، نیاز اعضای جوان خود به اشتغال را شناسایی کرده و متناسب با مدرک یا تخصص فنی آنان، کاری به آنان پیشنهاد کنند. نکته ثقل و مهم این اتاق فکر، اعضای عادی جلسات هستند؛ یعنی همان بزرگترهایی که بر برگزاری جلسات و محافل قرانی مواظبت می‌کنند و قدرت رایزنی و اشتغال زایی و شغل یابی برای جوانان دارند. به خصوص اینکه اگر، وضع مالی مناسبی داشته باشند، خود، برای تولید کسب و کار جوانان، بهترین شرایط را دارند و البته همراه با این، ائمه جماعات و هیات امنای مساجد می‌توانند از ظرفیت پایگاه‌های فرهنگی و یا مغازه‌های جنبی خود، مدیران آموزشگاه‌‌ها و مدارس از ظرفیت آموزشی خود و موسسات قرآنی از ظرفیت تولید فکر و محصولات خود برای اشتغال زایی جوانان قرآنی، اقدام کنند.

 چه بهتر است خیّرین محترم قرآنی که به حق، دوستدار راه قرآن و اهل بیت (ع) هستند، به جای اختصاص مبالغ هنگفت برای برگزاری محافل و مسابقات آنچنانی_که البته در حد متعارف به جای خود لازم است_ و هدیه پاکت‌های سنگین برای تلاوت‌ها، که پایدار نیست و دردی را هم دوا نمی‌کند، برای اشتغال زایی جوانان قرآنی، اقدام عملی کنند.

پرداخت همه جانبه به مساله "اشتغال" جوانان در کشور، به خصوص در اجتماعات کوچک و بزرگ قرآنی، عمل به آیه شریفه "و تعاونوا علی البرّ و التقوی" و موجب رشد و سرافرازی جوانان متدین و انقلابی خواهد بود.