خصوصی‌سازی؛ راهکار توسعه تئاتر دینی
گروه هنر: تصدی‌گری دستگاه‌های دولتی و کمبود سرانه فضاهای نمایشی موجب آن شده است تا نگاه به تولیدات نمایشی دینی و ارزشی با توجه به در مضیقه بودن امکانات موجود، مقطعی و مناسبتی باشد؛ با گسترش اماکن نمایشی خصوصی و برنامه‌ریزی شخصی آثار نمایشی اجرا شده در آنها می‌توان تولیدات تئاتر دینی را فراگیر کرد.
وی گفت: شخصاً با دغدغه پرداختن به موضوعات و روایات تاریخی و دینی، در مواجهه با موضوع پرداختن به شخصیت و زندگی پربار حضرت سیدالشهداء(ع) یکی از مقاطع پر از شور و احساس نمایشی آن را هنگامه تولد آن حضرت که به این بهانه ماجرای ملک فطروس به میان می‌آید و چون متوسل به رسول اکرم(ص) می‌شوند، ایشان واسطه می‌شوند و دستوری صادر می‌شود مبنی بر اینکه فطروس به قنداقه آن حضرت دخیل ببندد و به این وسیله مورد رحمت و بخشش خداوند قرار می‌گیرد، به ذهنم خطور می‌کند که بتوانم به شرط فراهم آمدن مقدمات و ملزومات آن را در قالب یک اثر نمایشی آئینی و جذاب تولید و به اجرای عموم درآورم.
کارگردان نمایش عاشورایی «سردار مهر و ماه» تصریح کرد: این امر تاکنون با وجود همه عشق و علاقه‌ای که به انجام آن داشته و دارم محقق نشده است که البته تصور می‌کنم باید بستر و زمینه آن علاوه بر عزم جامعه هنری از سوی مسئولان نیز فراهم و شرایط برای تولید چنین آثاری هموار شود.
سلیمانی در پاسخ به این پرسش ایکنا که آیا انتظار جامعه هنری به این دلیل که شرایط برای تولید اثر نمایشی به‌ویژه در حوزه موضوعات دینی منجر شعاری و فرمایشی بودن آن می‌شود یا خیر گفت: قطعاً انفعال جامعه هنری و جریان یک‌سویه تولید که معمولاً سفارش و تخصیص بودجه از سوی نهاد و یا مسئول فرهنگی صورت گرفته و هنرمندان مأمور به انجام آن کار می‌شوند چنین تلقی را در جامعه رواج می‌دهد که ماهیت و اساس این تولیدات برپایه سفارش صورت می‌گیرد و در نتیجه چنین ذهنیتی به وجود می‌آورد که در آنها چندان تفکر و خلاقیت فردی دخیل نیست و براساس همان تفکری تولید می‌شود که سفارش‌دهنده به آن باور دارد.
کارگردان نمایش «راهبان معبد وانگ» افزود: این نظریه را نه به کلی نفی می‌کنم و نه صد در صد آن را قبول دارم و فقط تصور می‌کنم باید به‌ویژه در حوزه تولیدات نمایش دینی جریان تقویت شده و فراگیر شود تا به همه این شائبه‌ها و از آن جمله سفارشی و فرمایشی بودن تولیدات نمایش دینی خاتمه دهد.
وی تأکید کرد: آن جریانی که مورد نظرم بود اینکه ما در زمینه هنرهای نمایشی و به ویژه تئاتر دینی باید مسئله خصوصی‌سازی را بسیار جدی‌تر از قبل ادامه بدهیم؛ به این معنی که اداره تولیدات تئاتر با توجه به ظرفیت‌های ایجاد شده در زمینه مکان نمایش که با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی صورت می‌گیرد به عهده جامعه تئاتری گذاشته شود که البته در این فرایند دستگاه‌های دولتی متولی فرهنگ و هنر نقش نظارتی خود را نیز کما فی‌السابق ایفا کنند.
سلیمانی در پایان گفت: تنها در صورت قوت بخش خصوصی است که می‌توان فارغ از نگاه مناسبتی هر زمان که عزم و اراده‌ای از سوی جامعه هنری صورت گرفت شاهد تولید آثار نمایشی دینی باشیم و بدون آنکه معطل در صف‌های طولانی تالارهای نمایشی زیر نظر ارشاد و سایر دستگاه‌های دولتی باشیم که گروه‌های زیادی در آنها در انتظار نوبت اجرا هستند، به فراگیر شدن این تولیدات در عرصه تئاتر حرفه‌ای امیدوار باشیم.
امیر سجاد دبیریان
