امام علی (ع) به این جهان چگونه نگاه می کند
امام علی(ع) با نگاهی متفاوت به این جهان به زوایای پنهان آن اشاره دارد.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: امام علی (ع)شنيد مردى دنيا را نكوهش مى كند.فرموده :
1ـ توبيخ نكوهش كننده دنيا: اى نكوهش كننده دنيا ، كه به غرور دنيا مغرورى و با باطل هاى ان فريب خوردي. خود فريفته دنيايى و آن را نكوهش مى كنى ؟ آيا تو در دنيا جرمى مرتكب شده اى ؟ يا دنيا به تو جرم كرده است ؟ كى دنيا تو را سرگردان كرد ؟ و در چه زمانى تو را فريب داد ؟ آيا با گورهاى پدرانت كه پوسيده اند ؟ تو را فريب داد يا آرامگاه مادرانت كه در زير خاك آرميده اند؟ آيا با دو دست خويش بيماران را درمان كرده اي؟ و آنان را پرستارى كرده در بسترشان خوابانده اى ؟ در خواست شفاى آنان را كرده و از طبيبان داروى آن را ها تقاضا كرده اى ؟ در آن صبحگاهان كه داروى تو به حال آنان سودى نداشت و گريه تو فايده نكرد ، و ترس تو آنان را سودى نرساند و آنچه مى خواستى به دست نياوردى ، و با نيروى خود نتوانستى مرگ را از آنان دور كنى . دنيا براى تو حال آنان را مثال زد و با گورهايشان، گور خودت را به رخ تو كشيد.
2ـ خوبيها و زيبائيهاى دنيا: همانا دنيا سراى راستى براى راست گويان و خانه تندرستى براى دنيا شناسان و خانه بى نيازى براى توشه گيران و خانه پند ، براى پند آموزان است . دنيا سجده گاه دوستان خدا ، نماز گاه فرشتگان الهى ، فرودگاه وحى خدا ، و جايگاه تجارت دوستان خداست، كه در آن رحمت خدا را به دست آوردند. و بهشت را سود بردند. چه كسى دنيا را نكوهش مى كند ؟ و حال آن كه دنيا جدا شدنش را اعلام داشته و فرياد زد كه ماندگار نيست و از نابودى خود و اهلش خبر داده است ؟ با بلاى خود بلاها را نمونه آورد و با شادمانى خود آنان را به شادمانى رساند . در آغاز شب به سلامت گذشت ، اما در صبحگاهان با مصيبتى جانكاه بازگشت ، تا مشتاق كند و تهديد نمايد و بترساند و هشدار دهد . پس مردمى در بامداد با پشيمانى ، دنيا را نكوهش كنند و مردمى ديگر در روز قيامت آن را مى ستايند ، دنيا حقائق را به يادشان آورد ، يادآور آن شدند، از رويدادها برايشان حكايت كرد ، او را تصديق كردند و اندرزشان داد ، پند پذيرفتند.
1ـ توبيخ نكوهش كننده دنيا: اى نكوهش كننده دنيا ، كه به غرور دنيا مغرورى و با باطل هاى ان فريب خوردي. خود فريفته دنيايى و آن را نكوهش مى كنى ؟ آيا تو در دنيا جرمى مرتكب شده اى ؟ يا دنيا به تو جرم كرده است ؟ كى دنيا تو را سرگردان كرد ؟ و در چه زمانى تو را فريب داد ؟ آيا با گورهاى پدرانت كه پوسيده اند ؟ تو را فريب داد يا آرامگاه مادرانت كه در زير خاك آرميده اند؟ آيا با دو دست خويش بيماران را درمان كرده اي؟ و آنان را پرستارى كرده در بسترشان خوابانده اى ؟ در خواست شفاى آنان را كرده و از طبيبان داروى آن را ها تقاضا كرده اى ؟ در آن صبحگاهان كه داروى تو به حال آنان سودى نداشت و گريه تو فايده نكرد ، و ترس تو آنان را سودى نرساند و آنچه مى خواستى به دست نياوردى ، و با نيروى خود نتوانستى مرگ را از آنان دور كنى . دنيا براى تو حال آنان را مثال زد و با گورهايشان، گور خودت را به رخ تو كشيد.
2ـ خوبيها و زيبائيهاى دنيا: همانا دنيا سراى راستى براى راست گويان و خانه تندرستى براى دنيا شناسان و خانه بى نيازى براى توشه گيران و خانه پند ، براى پند آموزان است . دنيا سجده گاه دوستان خدا ، نماز گاه فرشتگان الهى ، فرودگاه وحى خدا ، و جايگاه تجارت دوستان خداست، كه در آن رحمت خدا را به دست آوردند. و بهشت را سود بردند. چه كسى دنيا را نكوهش مى كند ؟ و حال آن كه دنيا جدا شدنش را اعلام داشته و فرياد زد كه ماندگار نيست و از نابودى خود و اهلش خبر داده است ؟ با بلاى خود بلاها را نمونه آورد و با شادمانى خود آنان را به شادمانى رساند . در آغاز شب به سلامت گذشت ، اما در صبحگاهان با مصيبتى جانكاه بازگشت ، تا مشتاق كند و تهديد نمايد و بترساند و هشدار دهد . پس مردمى در بامداد با پشيمانى ، دنيا را نكوهش كنند و مردمى ديگر در روز قيامت آن را مى ستايند ، دنيا حقائق را به يادشان آورد ، يادآور آن شدند، از رويدادها برايشان حكايت كرد ، او را تصديق كردند و اندرزشان داد ، پند پذيرفتند.
