حجتالاسلام علیرضا ناجی، مسئول اجرایی دبیرخانه کرسی آزاد اندیشی حوزه علمیه اصفهان در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) از اصفهان، اظهارکرد: چند مورد عنوان تهمت در قرآن مطرح شده که اولین آن تهمت ناروا زدن به خود خداست که با لحن تند و شدیدی بیان شده و آنجا که میفرماید «وَلاَ تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَـذَا حَلاَلٌ وَهَـذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُواْ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ؛ و شما نباید از پیش خود به دروغ چیزی را حلال و چیزی را حرام گویید و به خدا نسبت دهید تا بر خدا دروغ بندید، که آنان که بر خدا دروغ بندند هرگز روی رستگاری نخواهند دید.» (نحل،116).
وی ادامه داد: آیاتی نیز درباره افترا به انسانها در قرآن آمده که یک نمونه آن میفرماید «یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجتَنِبُوا كَثِیراً مِنَ الظَّنِّ اِنَّ بَعضَ الظَّنِّ اِثمٌ؛ای کسانی که ایمان آوردهاید از بسیاری از ظنّ و گمان، دوری نمایند. همانا بعضی از گمانها گناه است.» (حجرات،12) به گفته قرآن این تهمتها گناه است، چراکه بوی تهمت و افترا از آن به مشام میرسد. زمانی کسی به شخصی دیگر بدگمان است و این بدگمانی زمینه تهمت و افترا به آن شخص را پدید میآورد.
ناجی در مورد پیامدهای افزایش این تهمت و افترا در جامعه بیان کرد:اگر دائما مسائلی مانند تهمت و افترا در جامعه مطرح شود، اعتمادها را کمکم سلب میکند.اگر اعتماد عمومی افراد نسبت هم به هم کم شود،کمک کردن مردم به هم در عرصههای مختلف ضعیف شده و این ضعیف شدنِ کمک کردنها شاکله جامعه را از بین برده و آرام آرام آن را متلاشی میکند.
ناجی اضافه کرد: حتی در عرصه اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هم زمانی که اعتماد عمومی افراد نسبت به هم سلب شود، افراد در ارتباطاتشان بنا را بر عدم اعتماد میگذارند، مگر اینکه خلافش ثابت شود.درست برعکس دستور اسلام مبنی بر اینکه زمانی در بلاد اسلامی هستیم، باید اصل را بر اعتماد بگذاریم، مگر در زمانی که خلافش ثابت شود.
مسئول اجرایی دبیرخانه کرسی آزاد اندیشی حوزه علمیه توضیح داد: برای مثال در بحثهای تجاری اقتصادی افراد از اینکه کلاه سرشان برود میترسند.خوب این یعنی اعتماد عمومی افراد نسبت به هم کم شده است.این قضیه اگر گسترش پیدا کند، شاکله جامعه را از بین میبرد.