حجتالاسلام علیرضا ناجی، کارشناس دینی حوزه علمیه اصفهان در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، در مورد ارزش عمر، اظهار کرد: حضرت علی(ع) در این مورد میفرمایند: «فرصتها همانند ابرها در گذر هستند». اگر همین روایت را در بحث عمر مبنا قرار دهیم، متوجه میشویم که همانطور که ما متوجه گذشتن ابرها در آسمان، متوجه گذر عمر و زمان نیز نیستیم و گاهی با استفاده صحیح از یک فرصت محدود میتوان رخدادی را در عالم رقم زد که بعد از مرگ تا قیامت به ما و جامعه انسانی سود برساند.
وی افزود: دامنه این بحث بسیار وسیع است. در آیات قرآن به این موضوع اشاره شده: « وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ» این آیه نیز اشاره به غنیمت شمردن فرصتها دارد، زیرا در هر لحظه ممکن است، یکسری امکانات و ظرفیتها که در جسم و جانمان هست از دست بدهیم. امام صادق(ع) روایت میکند که در روز قیامت از چهار پرسش اصلی، در ابتدا از چگونگی گذران عمر سؤال پرسیده میشود. سؤال دوم درباره چگونگی گذران دوران جوانی است، باید توجه داشت با اینکه جوانی بخشی از عمر محسوب میشود ، آنقدر این مرحله اهمیت دارد که یک سؤال به طور جداگانه درباره آن پرسیده میشود.
کارشناس دینی حوزه علمیه اصفهان بیان کرد: با در کنار هم قرار دادن مجموع این مباحث، مشاهده میکنیم که توصیه اکید شده تا افراد نسبت به گذران وقت خود حساس باشند. شیخ صدوق در کتاب خصال روایتی بیان میکند که پنج مورد را قبل از پنج مورد دیگر غنیمت بشمار، که یکی از آنها جوانی قبل از پیری است. این موضوع اشاره به مدیریت و برنامهریزی جامع و کامل عمر دارد.
ناجی گفت: اهل بیت(ع) در مورد مدیریت زمان قواعدی کلی را برای همه افراد توصیه کردهاند به عنوان مثال در روایت داریم مومن باید زمانی برای عبادت، زمانی برای تفریح، زمانی هم برای تحصیل در برنامه زمانی خویش داشته باشد. هر فردی متناسب با جایگاهی که دارد باید زمان را مدیریت کند چرا که از دست دادن عمر تاوانی دارد که برای همه افراد سنگین است.
وی خاطر نشان کرد: اعتقاد به هدف وامید داشتن به آینده ارزش عمر را دوچندان میکند. نباید دنیا را پایان کار دانست. اعتقاد به معاد اموری همانند موضوع شهادت و ایثار را که برای غرب ناکامی و شکست است را برای ما تبدیل به یک کامیابی عظیم میکند. اموری که با نگاه سکولار و مادی خلاف ارزش است، ولی با نگاه آخرتی نماد انسانیت است.
وی بیان کرد: نگاه آخرتی میتواند موتور محرک برای یک حرکت با کیفیت در دنیا باشد. حرکتی که در ادبیات دینی عبودیت و عمل به وظیفه نامیده میشود. ما کلید واژهای به نام توکل در ادبیات دینی خود داریم که فرد متوکل از فرصتهایش کمال استفاده را در راستای عمل به وظیفه انجام میدهد و عاقبت و نتیجه کار را به خدا میسپارد، این نوع فکر ما را از پوچی نجات میدهد.
انتهای پیام