دشمنی‌ها با امام حسن(ع) بیشتر از امیرالمؤمنین(ع) بود
گروه معارف ــ عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان گفت: امام حسن(ع) در سخت‌ترین شرایط وارد خلافت شدند و کمتر از امیرالمؤمنین(ع) موفق بودند، چون دشمنی‌ها با ایشان بیشتر بود.
اصغر محمودآبادی، عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، اظهار کرد: امام حسن(ع) جانشین رسمی خلافت و ولایت امیرالمؤمنین(ع) در دوران حکومت چهار ساله ایشان بودند، مشاور رسمی حضرت محسوب شده، ایشان را همراهی می‌کردند و برای جانشینی آماده می‌شدند. با شهادت امیرالمؤمنین(ع)، امام حسن(ع) در بدترین و سخت‌ترین شرایط وارد خلافت شدند.
وی افزود: امام حسن مجتبی(ع) در دوران کوتاه خلافت خود با معاویه درگیر بودند و مشکلاتی که در اثر این درگیری برایشان به وجود آمد، اوضاع را دشوار ساخت. سختی‌های دوران خلافت امیرالمؤمنین(ع) با دوران امام حسن(ع) یکسان، ولی موفقیت‌های امیرالمؤمنین(ع) بیشتر از ایشان بوده و از این نظر می‌توان گفت دشمنی‌ها با امام حسن(ع) بیشتر بود.
عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان با بیان اینکه کسی نمی‌تواند چیزی را به امام معصوم تحمیل کند، گفت: امام حسن(ع) شرایط سخت و دشواری را که در آن به سر می‌بردند، درک می‌کردند، چون شیعیان شهید می‌شدند، در اطراف و اکناف سرزمین‌های اسلامی، طرفداران خاندان ولایت تحت فشار شدید بنی‌امیه قرار داشتند و معاویه وجدان و دین انسان‌ها را با پول خریده بود؛ بنابراین امام حسن(ع) صلح با معاویه را به مصلحت دیدند، با این شرط که معاویه حق تعیین جانشین یا ولی‌عهد برای خودش را ندارد و بعد از او، مسلمانان باید با اجماع خود جانشین معاویه را انتخاب کنند.
محمودآبادی خاطرنشان کرد: از صلح امام حسن(ع) تا قیام عاشورا حدود 11 سال طول کشید، ولی این چند سال نمادی از سکوت را در تاریخ دارد، یعنی ما کمتر به دوران امامت امام حسین(ع) پرداخته‌ایم. مسلما رابطه سیدالشهدا(ع) با دستگاه بنی‌امیه به شدت تیره بود، ولی ایشان برای حفظ حرمت برادر بزرگتر خود به صلح وفادار و پایدار بودند، تا زمانی که معاویه نیز به آن پایبند بود.
وی ادامه داد: زمانی که معاویه درگذشت و یزید به عنوان جانشین وی معرفی شد، این خلاف عهدنامه‌ای بود که ۱۱ سال پیش میان امام حسن(ع) و معاویه بسته شده و امام حسین(ع) نسبت به رعایت مفاد آن حساس بودند، به همین دلیل یزید فرمان بیعت امام حسین(ع) با خودش را به مدینه فرستاد و ایشان مجبور به مهاجرت شد تا نهایتاً در کربلا به شهادت رسید.
این استاد دانشگاه بیان کرد: امام حسن(ع) همواره نگران خلافت امویان بودند، امویان هیچ اعتنایی به حقایق و دقایق اسلام نداشتند و دنبال فتوحات و عیش و نوش خود بودند و فقط ظاهر اسلام را حفظ می‌کردند که سرانجام آن به شهادت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) منجر شد.
انتهای پیام
