خبری شادمانه برای خدا

در دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان آمده است:

بِسمِ ‌ِاللّهِ الرَّحمنِ الرِّحیم

اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ فِیهِ مَا يُرْضِيك
خدايا! در اين ماه آنچه تو را خشنود می‌کند از تو درخواست می‌کنم
وَ أَعُوذُ بِكَ مِمَّا يُؤْذِيك
و از آنچه تو را ناخشنود می‌کند به تو پناه می‌آورم
وَ أَسْأَلُكَ التَّوْفِيقَ فِيهِ لِأَنْ أُطِيعَكَ وَ لا أَعْصِيَك
و از تو در اين ماه توفيق اطاعت و ترك نافرمانی‌ات را خواستارم
يَا جَوَادَ السَّائِلِین
اى بخشنده به نیازمندان

بیان این جملات هم نوعی دعاست و هم نوعی گزارش‌ دادن به خداوند. در بقیه روزها، ساختار جملات امری است، که وقتی این ساختار از ناحیه بنده نسبت به خداوند ابراز می‌شود، معنای دعا می‌گیرد، اما امروز سیاق آن با همه دعاهای روزهای قبل و بعدِ خود در این ماه متفاوت شده است. جملات، انشایی است که متضمن خبر است؛ یعنی هم می‌شود آن را به صورت دعا خواند و هم با لحنی خبری، خبردادنی شادمانه به خداوند! گزارشی از خویش به خدا، گزارشی حاوی خبر ضمنی موفقیت و پیروزی ما بر خود. گزارشی با پاکی شادمانه و معصومانه یک کودک در مقابل مربی‌اش.

گزارش یک قلب!!
خدایا! ببین در این روز چه خوب شده‌ام!
فقط به دنبال رضایت تو هستم و نه خوش‌آمد دیگران؛
خدایا! ببین که از هرچه تو را ناخوش می‌آید به خودت پناه آورده‌ام؛
ببین که پناه‌جوی تو شده‌ام و اعطای پناهندگی تو را جستجو می‌کنم؛
خدایا! این گزارش صادقانه قلب مرا بشنو؛
ببین که با تو در میانش گذاشته‌ام؛
ببین که قلبم فقط توفیق اطاعت تو را می‌طلبد؛
ببین که دیگر نمی‌خواهد تو را نافرمانی کند؛
خدایا! ای بخشنده درخواست‌کنندگان؛ صدای سخن قلب مرا شنیدی؟
اینها را که گفتم، همه را شنیدی؟
این‌ها همه را تو به او داده‌ای؛
حاصل جود و بخشش توست؛
فقط بخشش توست،
به قلب من؛
که او،
سائل و درخواست‌کننده‌ای بیشتر نیست؛
و من،
شادم از آن؛
بسیار زیاد ...
خدایا! این بود گزارش قلب من به تو در این روز؛
و تو،
آیا
شادی از آن؟
از آن شادی؟ ...

نوشته‌ زنده‌یاد داریوش (مصطفی) اسماعیلی