دنیاطلبی باعث تضییع حقوق افراد جامعه می‌شود/ انسان دنیاطلب، حریص و جاه‌طلب می‌شود
گروه اجتماعی: یک استاد دانشگاه گفت: دنیاطلبی باعث می‌شود تا افراد به حریم یکدیگر تجاوز کنند، حریص و محتکر شوند، همه چیز را برای خود بخواهند و برای دیگران حق و حقوقی قائل نباشند.
حسن حکمیون، استاد دانشگاه معارف قرآن و عترت اصفهان در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از اصفهان اظهار کرد: دنیاطلبی به معنای علاقه شدید و وافر به زندگی دنیوی و غفلت از آخرت است که در نتیجه آن، انسان تمام امکانات و هم‌و‌غم خود را برای زندگی دنیوی به کار می‌گیرد که جمع‌آوری ثروت، شق اولیه آن محسوب می‌شود.
وی افزود: انسان دنیا طلب در مراحل بعد، با هر عاملی که مزاحم زندگی دنیوی باشد، مبارزه می‌کند که بعضی از این مبارزات بسیار خطرناک بوده و حتی ممکن است منجر به خونریزی شود که این مبارزات و خونریزی‌ها ابتدا میان افراد شکل می‌گیرد و سپس به میان قبایل، کشورها و قاره‌ها کشیده می‌شود؛ به همین دلیل دنیاطلبی از نظر شرعی مذمت شده و شرع آن را نمی‌پسندد.
حکمیون ادامه داد: دنیا از نظر شرع، مزرعه آخرت و دار فانی بوده و حتی مرگ نشانه و عبرتی برای دنیاطلبان است، چنانکه علی(ع) در بخشی از خطبه آغازین نهج‌البلاغه می‌فرمایند اینها که در خاک مدفون‌اند، همانان هستند که روزی صاحب ثروت و جاه و جلال بودند و زندگی راحت و آسوده‌ای داشتند، اما امروز هیچ عظمتی ندارند؛ بنابراین ارزش انسان به داشتن زندگی مورد رضایت خداوند است.
وی بیان کرد: انسان عاقل به اندازه نیاز خود از طبیعت و مادیات بهره می‌برد، برای مثال یک گنجشک تنها به اندازه یک قطره می‌تواند از آب دریا استفاده کند و بیش از آن گنجایش ندارد؛ اما کسی که دنیاطلب است، تصور می‌کند که باید تمام آب دریا را ببلعد، در نتیجه حریص و جاه‌طلب می‌شود، تلاش می‌کند همه موانع را از سر راه خود بردارد، دچار خود بزرگ‌بینی شده و حقوق دیگران را ضایع می‌کند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: کسی که می‌خواهد حیات طبیعی داشته باشد، قدر و منزلت خود را می‌شناسد و حتی از وظیفه خود در رابطه با جسم خویش آگاه بوده و می‌داند که نباید به آن لطمه بزند؛ اما از طرف دیگر از این نکته نیز آگاه است که خواستن و طلب بیش از حد نیاز، او را از تفکر معقول و شرعی خارج می‌کند؛ بنابراین دنیاطلبان برای خواسته‌های خود مرزی قائل نیستند و حتی از تظلم نسبت به افراد ضعیف نیز نمی‌توانند خودداری کنند.
وی با بیان اینکه دنیاطلبی امری آموختنی است، گفت: والدین و حتی حکومت‌های طماع، افراد را به طمع‌ورزی وامی‌دارند. قرآن می‌فرماید:«... وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا...: بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید»؛ اما برخی از افراد با دوری از آموزه‌های قرآن و اهل‌بیت(ع)، مسیری را در پیش می‌گیرند که بیشتر کشش و جذابیت‌های مادی دارد.
حکمیون با اشاره به آثار و پیامدهای دنیاطلبی بیان کرد: دنیاطلبی باعث می‌شود تا افراد به حریم یکدیگر تجاوز کنند، حریص و محتکر شوند، همه چیز را برای خود بخواهند و برای دیگران حق و حقوقی قائل نباشند؛ در حالی که وقتی اسلام قوانینی نظیر زکات را وضع کرده، برای حمایت از افراد کم توان و بی‌بضاعت بوده است.
وی تصریح کرد: خانواده‌ها باید فرزندان خود را آموزش دهند که حریم‌ها را حفظ و رعایت کنند، نیازهای اساسی خود را شناخته و برای تأمین آنها تلاش کنند و در مقابل طمع‌های بیش از حد نیاز، خودنگهدار باشند که در این راستا، آموزه‌های دینی می‌تواند ما را به سر منزل مقصود برساند.
