انتخاب کالای ایرانی به معنای انتخاب ارزش ملی است/ دولت در پیشبرد شعار سال مصمم باشد

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ محمدحسن قدیری ابیانه کارشناس مسائل استراژیک و سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا در سخنان پیش از خطبه نماز جمعه این هفته تهران درباره موانع و راهکارهای حمایت از کالای ایرانی، گفت: با توجه به میلاد امام علی (ع) خوب است این حدیث را یادآور شوم که ایشان فرموده‌اند بهترین تفریح، کار است. ما اگر کار را بهترین تفریح بدانیم بسیاری از مشکلات حل می‌شود.

وی ادامه داد: در حمایت از کالای ایرانی اگر جنس نامرغوب ایرانی را به جنس مرغوب خارجی ترجیح دهیم، هنر کرده‌ایم و البته این به این معناست که تولیدکننده نیز باید برای عرضه جنس مطلوب به مصرف‌کننده تلاش کند. این‌که جنس ایرانی مرغوب را با قیمت مناسب انتخاب کنیم هنر نیست.

سفیر اسبق کشورمان در مکزیک نفت را به عنوان یک اهرم قدرت تلقی کرد و در این باره افزود: نفت هم به عنوان ماده اولیه و هم به عنوان یک ماده انرژی‌زا به عنوان یک اهرم قدرت تلقی می‌شود. سیاست استعمار این بود که این اهرم را از ما بگیرد و کما این‌که این کار را نیز انجام داده است. ما باید از این اهرم استفاده می‌کردیم در حالی‌که آنها از طریق این اهرم به ما فشار می‌آورند. برای خارج کردن این اهرم از دست ما و تبدیل آن به ضد اهرم اقداماتی انجام دادند. برای مثال برای این‌که این اهرم دست ما نباشد گفتند کشورهای نفت‌خیز باید نیازمند نفت خام باشند.

این کارشناس مسائل استراتژیک تصریح کرد: حکومت‌هایی مانند شاه، آل‌سعود و سایر حکومت‌های دست نشانده با سیاست‌های خود فرهنگ کار ما را خراب کردند کما این‌که برعکس سفارش و تاکید حضرت علی (ع) باور بسیاری از افراد این است که بهترین کار تفریح است. اگر ما این نگاه را اصلاح کنیم بسیاری از مسائل حل می‌شود. یکی از روش‌هایی که می‌خواهند فرهنگ کار را از طریق آن از بین ببرند ترویج اندیشه «شانس عامل موفقیت است» بود. بعد دوم این استراتژی نیز این بود که درآمدهایی که از محل درآمدهای نفتی و ثروت آن از دست ما خارج شود با عنوان درآمدهای دلاری ناشی از فروش نفت خام را مورد توجه قرار دهند. آن‌ها برای این اقدام تصمیم گرفتند ما را مصرف‌گرا کنند.

وی گفت: اقدامات خارج کردن این اهرم از دست ما برای استعمارگران کافی نبود و به نحوی این پول باید به جیب خودشان برمی‌گشت و برای این کار باید کالای مصرفی تولیدی آن‌ها را انتخاب می‌کردیم. در این زمینه اقدامات فرهنگی و تبلیغاتی انجام دادند و این اندیشه را ایجاد کردند که خرید کالای خارجی نشانه تشخص شود. جهیزیه و هدیه‌ای را بهتر می‌دانیم که ساخت خارج باشد، این معضل بزرگی در کشور است.

قدیری ابیانه با اشاره به جمعیت 80 میلیونی ایران، اظهار کرد: بازار 80 میلیونی ایران در حد زیادی در اختیار کالای بنجل و غیربنجل خارجی است. مردم در خرید کالا مرغوبیت و قیمت را مدنظر قرار می‌دهند. در گذشته جنس بی‌کیفیت مربوط به اجناس ژاپنی بود، این اندیشه تا جایی پیش رفت که مردم ژاپن جنس بنجل ژاپنی را برای حمایت از کالای خود ترجیح دادند اما این به معنای سوء استفاده تولیدکننده نبود بلکه تولیدکننده‌ها نیز تلاش کردند کیفیت کالای خود را افزایش دهند و امروز ژاپن یکی از بهترین تولیدکنندگان است. اگر جنس ایرانی مرغوب‌تر باشد و قیمت مناسب‌تر با انتخاب آن هنر نکرده‌ایم؛ هنر این است که جنس نامرغوب ایرانی را به جنس مرغوب خارجی ترجیح دهیم. رسانه‌ها و آموزش و پرورش باید ترغیب‌کننده باشند و این را به مردم بیاموزند که در خرید کالا و حمایت از کالای ایرانی فقط قیمت و مرغوبیت اهمیت ندارد.

وی تأکید کرد: انتخاب کالای ایرانی به معنای انتخاب ارزش ملی است و ما باید بدانیم که با انتخاب کالای تولید داخلی خود اقتصاد خود را تقویت می‌کنیم یا اقتصاد خارجی را، این یک انتخاب است. برخی معتقدند ما آنقدر پول نداریم که جنس ایرانی بی‌کیفیت خریداری کنیم در حالی‌که برای مثال خانواده‌ای که فرزندی دارد اما این فرزند شاگرد اول نیست و عقب افتادگی‌هایی هم دارد، آیا این خانواده به دنبال پیشرفت فرزند خود است یا شاگرد اول؟ در حالی‌که اگر عقب افتادگی هم وجود دارد خانواده سعی می‌کند به او کمک کند تا این موضوع را جبران کند. ما نیز باید به هموطنان خود کمک کنیم که بیکار نباشند. اگر کالاهای کشورهایی مانند کشوری که حاضر نشد لوازم یدکی هواپیماها را به ما بدهد تا سقوط‌های هواپیمایی در کشور ما افزایش پیدا کند، را که ما را تحریم کرده‌اند انتخاب کنیم و تشویق و ترغیب آن‌ها کار درستی نیست بلکه باید به سمت این برویم که اقتصاد کشور به سمت تولید برود.

قدیری ابیانه در بخش دیگری از سخنان خود به شعار امسال مبنی بر حمایت از کالای ایرانی پرداخت و در این باره تصریح کرد: حمایت از کالا فقط مربوط به مصرف‌کننده نیست. تولیدکننده هم باید در این اقدام کمک کند اما مصرف‌کننده در این موضوع پایه اساسی است. دولت و مسئولین نیز باید در پیشبرد این اقدام موثر باشند. گاهی حس می‌شود که به این موارد عمل نمی‌کنند. فرض کنید کشورهایی مانند امارات، عربستان، کویت و ... تصمیم می‌گیرند از کالای ایرانی استفاده کنند، چقدر ما خوشحال می‌شویم؟ اگر بازار 80 میلیون ایرانی را در اختیار قرار دهیم چه تحولی در اقتصاد ایجاد می‌شود. با خرید کالای ایرانی از ارز خارجی بی‌نیاز می‌شویم و این امر منجر به کاهش قیمت ارز می‌شود و ارزش پولی ما افزایش پیدا می‌کند. همچنین با خرید کالای ایرانی، تیراژ تولید بالا می‌رود و به افزایش تولید، قیمت‌ها کاهش پیدا می‌کند.

سفیر اسبق کشورمان در استرالیا ادامه داد: خرید جنس قاچاق علاوه بر تقویت کشور تولیدکننده، منجر به حمایت قاچاقچی نیز می‌شود و دولت باید جلوی قاچاق را بگیرد حتی اگر کالای ایرانی قاچاق شود باید از خرید آن اجتناب شود. برای مثال ما برای مبارزه با موادمخدر سه هزار شهید داده‌ایم اما این مواد دم دست است و دم دست بودن آن توجیهی برای مصرف نیست. رسانه‌های ما در تحقیر کالای داخلی سنگ تمام می‌گذارند در حالی‌که موسسه بنز در آلمان سالانه مبالغ زیادی را به شبکه‌های تلویزیونی خود برای تبلیغ این خودرو پرداخت می‌کند و ما با تبلیغ ماشین‌های خارجی و تخریب تولید داخلی در این عرصه اقدام می‌کنیم. باید سعی کنیم از وابستگی به نفت رهایی پیدا کنیم، با تولید ثروت و با کار و تلاش بیشتر و همچنین ترویج مصرف کالای داخلی این اقدام شدنی است.

این کارشناس مسائل استراتژیک افزود: این‌که خارجی‌ها صف می‌بندند تا با ایران قرارداد ببندند چه دلیلی دارد، این‌ها همه به ضرر ماست. آن‌ها حتی حاضرند به ما وام بدهند تا ما کالاهای مصرفی آن‌ها را مصرف کنیم. ما باید برای ترویج مصرف کالای داخلی اسراف نکردن را نیز در نظر بگیریم. برای مثال دور ریز غذای ایران بسیار بالاست. همچنین برای عدم وابستگی به نفت باید خود را از این ذهنیت نجات دهیم که طبق تصور مردم، درآمدهای نفتی ده‌ها و صدها و گاها هزاران برابر واقعیت است. اعداد و ارقام بسیار از رسانه‌ها اعلام می‌شود و این ارقام نجومی هستند و مردم اندازه آن را نمی‌دانند. صادرات یک سال نفت را به جمعیت کشور تقسیم کنیم و ببینیم درآمد نفت ایران به ازای هر ایرانی ماهانه چقدر می‌شود. مثلا در بودجه 97 پیش‌بینی شده است ایران 96 هزار میلیارد تومان هزینه درآمدهای نفتی داشته باشد. با یک ضرب و تقسیم ساده این به دست می‌آید که اوج درآمد نفتی ایران در ماه حدود 100 هزار تومان برای هر نفر است، آیا با این میزان می‌شود تمام نیازها را برطرف کرد؟

وی با باین این مطلب که کل درآمدهای حاصل از گاز، پتروشیمی، دولت، مالیات گمرک، جریمه‌ها در سال 97 نفری 456 هزار تومان پیش‌بینی شده است، گفت: در حالی‌که تصور مردم فقط از نفت خیلی بیشتر از این میزان است. همه فکر می‌کنند که حق‌شان خورده شده در حالی‌که این تصور باطل است. در ایران قومیت‌ها فکر می‌کنند به دلیل این‌که قومیت هستند حق‌شان خورده است، اهل سنت هم همین‌طور فکر می‌کنند. در جنوب کشور مردم ساحل خلیج‌فارس خود را با آن طرف آب مقایسه می‌کنند. با این درآمدی که دولت دارد حتی نمی‌تواند حقوق کارمندان خود را بپردازد. البته در این شرایط اختلاس و ... نیز نباید صورت گیرد و با ماهی 100 هزار تومان نیازهای مردم برطرف نمی‌شود.

قدیری ابیانه‌ با اشاره به این مطلب که داشتن رابطه با آمریکا موجب پیشرفت نمی شود، گفت:  مصر، پاکستان و قاهره که با آمریکا رابطه داشتند باید پیشرفت می‌کردند. این‌که ژاپن پیشرفت کرد دلیلش ارتباط با آمریکا نبود، پیشرفت کردند چون ساعت کار مفید در آن کشور بالا است و کالای خود را از قدیم به کالای وارداتی ترجیح دادند. مصرف کالای خارجی در کره جنوبی نشانه خیانت به تولید داخلی بوده است. دولت فدرال آمریکا 21 هزار میلیارد بدهی دارد یعنی 420 سال بدهی. بدهی 70 هزار میلیاردی به مردم دارد. خودشان می‌گویند در سال سه هزار میلیارد به بدهی‌های‌شان اضافه می‌شود. آمریکا اگر معجزه‌گر بود باید برای مردم خود معجزه می‌کرد در حالیکه آمریکا نیاز دارد ملت‌های دیگر را غارت کند.

این کارشناس مسائل استراتژیک در پایان افزود: باید به سمت اصلاح فرهنگ در جامعه برویم و مقدمه این اقدام روشن کردن ذهنیت‌هاست. اگر تصور مردم از قیمت نفت غیرواقعی است یعنی معلم‌ها و دولتمردان کار خود را درست انجام نداده‌اند. قبل از تحریم به ازای هر ایرانی کمتر از یک بشکه نفت در ماه صادر می‌کردیم، با این پول نمی‌توان نیازها را برطرف کرد. رسانه‌های تصویری ما باید در تعریف این نگرش اقدام کنند. در دین ما سخت کار کردن عزت است اما در فیلم‌های سینمایی متاسفانه از کار کردن‌های دشوار با اصطلاحاتی مانند جان کندن یاد می‌شود در حالیکه نظر اسلام با چیزی که به تصویر کشیده می‌شود، تفاوت دارد.

انتهای پیام