به گزارش ایکنا؛ انتخابات پارلمانی رژیم صهیونیستی دیروز در حالی برگزار شد که ائتلاف میانهرو «آبی ــ سفید» به رهبری «بنی گانتس»، ژنرال بازنشسته و حزب «لیکود» به رهبری بنیامین نتانیاهو دو حزب رقیب اصلی در این انتخابات بودند.
در حقیقت تلاش برای تشکیل پروژه اسرائیل بزرگ و توسعهطلبی بیشتر، حذف حقوق آوارگان فلسطینی، سیطره بر کرانه باختری و شهرکهای صهیونیستنشین در این منطقه، تأکید بر باقی ماندن قدس یکپارچه به عنوان پایتخت اسرائیل، حل و فصل مسئله فلسطین براساس طرح ترامپ و حذف حقوق تاریخی و ملی مردم فلسطین از مواردی بود که هر دو حزب بر آن تأکید داشتند.
فهرست مشترک عربی
از سوی دیگر، در حالی چهار حزب عربی سرزمینهای اشغالی فلسطین شامل حزب تجمع دموکراتیک ملی (بلد)، جبهه دموکراتیک برای صلح و مساوات (هاداش)، جنبش عربی برای تغییر(تعال) و لیست یکپارچه عربی امسال تصمیم گرفتند که در قالب لیستی مشترک در انتخابات «کنست» شرکت کنند که معمولاً آرای نمایندگان عرب به دلیل فضای نژادپرستی و اشغالگری حاکم بر کنست، تأثیرگذاری زیادی ندارد. در همین راستا، پایگاه خبری عربی 21 در یادداشتی با عنوان «انتخابات الکنیست، أسود أسود»(انتخابات کنست، سیاه سیاه) به تحلیل انتخابات پارلمانی اسرائیل و نگاه فلسطینیان به این انتخابات پرداخته و آورده است: موضع احزاب اسرائیلی حاضر در این رقابتهای انتخابی نسبت به حقوق ملت فلسطین بسیار منفی و هیچانگارانه بود، چرا که در نظام امنیتی و سیاسی اسرائیل این باور جا افتاده که موفقیت اسرائیل نیازمند شکست کامل ملت فلسطین و آرمان آن است و این به معنای نادیده گرفتن سادهترین حقوق ملی، مدنی و انسانی ملت فلسطین است.
طرح اسرائیل بزرگ
با بررسی دقیق و موشکافانه تبلیغات انتخاباتی و برنامههای احزاب رژیم صهیونیستی میتوان به این مسئله پی میبرد که همگی آنها به دنبال شعار طرح اسرائیل بزرگ که شامل کل خاک تاریخی فلسطین، نیمی از صحرای سینا، کل اردن هاشمی، کل سوریه، کل لبنان، کل عراق و یک سوم عربستان سعودی تا مدینه منوره است، بودند، این در حالی است که بسیاری میپندارند که طرح اسرائیل بزرگ پس از توافقنامه اسلو دیگر منتفی شده است.از سوی دیگر، نتانیاهو در تبلیغات انتخاباتی اعلام کرده بود که در صورت پیروزی در انتخابات، حاکمیت اسرائیل بر دشت اردن و منطقه بحر المیت (دریای مرده) را محقق خواهد کرد و طرح جامعی را برای ساخت شهرکهایی در منطقه دره اردن به پارلمان ارائه میکند. نتانیاهو در توجیه لزوم اِعمال حاکمیت اسرائیل بر منطقه دره اردن و شمال بحر المیت مدعی است که این دو منطقه با ارتفاعات جولان اشغالی کمربند امنیتی مهمی را برای اسرائیل تشکیل میدهند.
واکنش جهانی به توسعهطلبی نتانیاهو البته اظهارات توسعهطلبانه نتانیاهو، واکنشهای بسیاری زیادی در سطح جهان داشت، به طوری که سازمان ملل، سازمان همکاری اسلامی، اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب و چند سازمان منطقهای به این موضوع واکنش نشان دادند و آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در واکنش به این اظهارات اعلام کرد که هرگونه تصمیم اسرائیل برای اعمال قوانین و حاکمیت بر کرانه باختری، به هیچوجه مبنای حقوقی بینالمللی ندارد. وزرای خارجه اتحادیه عرب نیز پس از برگزاری نشست اضطراری، با صدور بیانیهای تأکید کردند که اقدامات ادعایی اسرائیل، ثبات منطقه و جهان را تهدید میکند و نقض قوانین بینالمللی، منشور سازمان ملل و قطعنامههای بینالمللی از جمله دو قطعنامه 242 و 338 شورای امنیت محسوب میشود.سازمان همکاری اسلامی نیز اظهارات نتانیاهو را تجاوزی جدید به حقوق ملت فلسطین و نقض آشکار منشور سازمان ملل، حقوق بینالمللی و قطعنامههای مرتبط با سازمان ملل توصیف کرد. این تصمیم با واکنش کشورهای خاورمیانه و برخی کشورهای اروپایی نیز همراه بود، به طوری که حزبالله لبنان، وزارت خارجه کشورهای ایران، ترکیه، امارات، قطر، کویت، اردن، پاکستان، عربستان، فلسطین، عمان، روسیه، سوئد، فرانسه و چندین جنبش فلسطینی از جمله جهاد و حماس نیز این تصمیم را محکوم و بر تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتختی قدس شریف تأکید کردند. همچنین پنج کشور اروپایی فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا و انگلیس نیز در بیانیهای مشترک به وعده انتخاباتی نتانیاهو درباره الحاق بخشهایی از کرانه باختری و دره اردن به سرزمینهای اشغالی واکنش نشان داده و از این تصمیم ابراز نگرانی کردند.این در حالی است که «نفتالی بنت»، رئیس حزب «راستگرای جدید» و وزیر سابق آموزش رژیم صهیونیستی نیز در وعدههای انتخاباتی خود بر سیطره به تمامی منطقه «c»، که 60 درصد مساحت کرانه باختری را شامل میشود، تأکید داشت تا مقدمهای برای تشکیل طرح اسرائیل بزرگ باشد. مواضع ائتلاف میانهرو «آبی ــ سفید»، حزب کار و بیشتر احزاب حاضر در انتخابات نیز در زمینه الحاق شهرکهای صهیونیستنشین کرانه باختری به سرزمینهای اشغالی فلسطین، تشویق به شهرکنشینی در این مناطق و همچنین تسلط امنیتی اسرائیل بر تمامی کرانه باختری تفاوتی با حزب لیکود ندارد. این احزاب همچنین بر این مسئله توافق نظر دارند که قدس به عنوان تنها پایتخت اسرائیل معرفی شده و مسئله آوارگان فلسطینی باید حذف شود. به هر حال در نگاه به مسئله فلسطین در انتخابات پارلمانی اسرائیل ما هرگز شاهد دو برنامه سیاسی مختلف یا متعارض نبودیم، بلکه اختلافات احزاب بیشتر معطوف مسائل امنیتی و سیاسی ثانوی و غیراساسی بود.
بنابراین این اجماع در میان احزاب اسرائیلی نشان میدهد که همه آنها خواستار بقای سلطه استعماری بر ملت فلسطین از طریق شهرکسازی، تقویت سلطه نظامی و امنیتی، غارت منابع، از بین بردن استقلال و تعیین حق سرنوشت فلسطینیان و توسعه نقش استعمارگرانه اسرائیل در سراسر منطقه هستند.
اما در عین حال، اقدامات پوپولیستی و عوامگرایانه نتانیاهو و حملات نظامی وی در عراق، سوریه و لبنان و نیز تلاش وی در معرفی ایران به عنوان خطر منطقهای به جای اسرائیل سبب شد که برخی ژنرالهای اسرائیلی شیفته سیاست خارجی نتانیاهو باشند.
با وجود این، طبق نظرسنجی که قبل از انتخابات اعلام شد، 60 درصد از اهالی سرزمینهای اشغالی سیاست نتانیاهو در روابط خارجی را تأیید میکردند و 56 درصد نیز نقش وی در توسعه قدرت نظامی اسرائیل را میپسندند. براساس این نظرسنجی، 50 درصد از ساکنان سرزمینهای اشغالی فلسطین موافق شیوه تعامل نتانیاهو با ایران هستند، اما فقط 45 درصد آنها از بهبود اقتصاد از سوی نتانیاهو رضایت دارند.
سیاه سیاه
در پایان میتوانیم بگوییم که نتیجه انتخابات کنست اسرائیل برای فلسطینیان سیاه سیاه است، چه پیروز حزب «لیکود» به رهبری بنیامین نتانیاهو باشد و چه ائتلاف میانهرو «آبی ــ سفید».
از سوی دیگر، با توجه به شرایطی از نژادپرستی و توسعهطلبی که بر نگرش و رویکرد ائتلاف «آبی ــ سفید» حاکم است، نمیتوان انتظار داشت که فهرست مشترک عربی که بتواند 12 کرسی را از آن خود کند به این ائتلاف بپیوندد، چرا که این ائتلاف با وجود رقابت با لیکود، همچنان در مسائلی جوهری همچون نژادپرستی، اشغالگری و ساخت شهرکهای صهیونیستنشین و سلطه بر ملت فلسطین همسو با حزب لیکود به رهبری نتانیاهو و سایر احزاب راستگرا و افراطی است.
ترجمه و تنظیم: فرشته صدیقی
انتهای پیام