دولت در پیشگیری از شیوع کرونا عملکرد قابل قبولی ندارد

حیدرعلی عابدی، نماینده مردم اصفهان در مجلس دهم، در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره چرایی آمار افزایشی ابتلا به کرونا، اظهار کرد: تنها ابزاری که وزارت بهداشت برای اطلاع‌رسانی در خصوص کرونا به کار می‌گیرد، صداوسیماست که برد محدودی دارد. در این خصوص می‌توان مردم را به سه دسته تقسیم کرد؛ دسته‌ای که اخبار صداوسیما را دنبال می‌کنند، آن را قبول دارند و مسائل بهداشتی را نیز رعایت می‌کنند. دسته دوم کسانی هستند که اخبار صداوسیما را قبول دارند، ولی فرصت پیگیری اخبار آن را ندارند، مثل کارگرانی که تمام روز مشغول کار هستند. دسته سوم کسانی هستند که اصلاً برنامه‌های صداوسیما از جمله اخبار آن را قبول ندارند و پیگیری نمی‌‌کنند. سؤال اینجاست که برای اطلاع‌رسانی به دسته دوم و سوم چه اقداماتی انجام شده است؟

وی افزود: مسئله بعدی، قوانین بازدارنده است که در اختیار معاونت بهداشتی وزارتخانه و دانشگاه‌های علوم پزشکی قرار دارد و اگر موردی مشاهده کردند که در آنجا پروتکل‌های بهداشتی رعایت نمی‌شود، با استفاده از ابزار قانونی می‌توانند با آن برخورد کنند. برخی از این موارد، مراکز تجمع مذهبی مثل هیئات و روضه‌های خانگی هستند که برخورد بازدارنده با آنها انجام نمی‌شود. همچنین اهالی بازار می‌توانند مانع از ورود افراد بدون ماسک به داخل بازار شوند و از آنها می‌خواهیم که سرمایه‌گذاری کرده و ماسک توزیع کنند. علاوه بر این، همان‌طور که رئیس‌جمهور گفت، کسی که از ماسک استفاده نمی‌‌کند و بر این کار اصرار می‌ورزد، باید نام و کد ملی‌اش ثبت شود تا اگر بیمار شد، خدمات بیمه‌ای به وی تعلق نگیرد و هزینه خود و خانواده‌اش را طبق تعرفه‌های خصوصی بپردازد.

عابدی با اشاره به قوانین حمایتی، اضافه کرد: دولت به عنوان متولی اداره جامعه وظیفه حمایت از افراد ناتوان، کم توان و تحت پوشش را دارد. اگر پدری معتاد بود و به سلامت فرزندانش اهمیت نداد، وظیفه دولت است که به این کار رسیدگی کند، ولی متأسفانه دولت نیز در این خصوص سستی ‌می‌کند که نمونه‌اش بحث آموزش مجازی است. وقتی می‌گویند دانش‌آموزان می‌توانند در مدرسه حضور پیدا کنند، این طرز فکر در مردم ایجاد می‌شود که کرونا جدی نیست. مگر آموزش مجازی ضررها و عوارض جسمی کمتری نسبت به کرونا دارد؟ دانش‌آموزی که چند ساعت با موبایل کار می‌کند، به خشکی قرنیه، آرتروز گردن، مشکلات اسکلتی و حرکتی و تغییر شکل استخوان‌های بدن دچار می‌شود. با آموزش مجازی، فرزندان ما سلامت جسمی و اجتماعی خود را از دست می‌دهند.

وی تصریح کرد: اگر آموزش و پرورش به مدت یک سال در سراسر کشور تعطیل شود و آموزش فقط از طریق صداوسیما صورت گیرد، چه اتفاق بدی می‌افتد؟ اگر بتوانیم به 50 درصد از هدف‌های آموزشی برسیم، بهتر است تا اینکه بچه‌های مردم را به مدارس بکشانیم و اتفاقاتی بیفتد که نمی‌توانیم آنها را کنترل کنیم. ممکن است گفته شود در مدارس انتقال صورت نمی‌گیرد، ولی آیا این تفکر در جامعه القا نمی‌شود که می‌توان از خانه بیرون رفت؟ پس تکلیف شعار «در خانه بمانیم» چه می‌شود؟ شعار همه ما باید این باشد که در خانه بمانیم، مگر برای انجام کارهای ضروری، مثل تأمین هزینه‌ها و مخارج زندگی که با بحث آموزش بسیار متفاوت است. هر وقت و هر کجا مشکلی پیش می‌آید، ما تقصیر را به گردن مردم می‌اندازیم و می‌گوییم مردم مقصرند و رعایت نمی‌کنند. البته پایه هر نوع تحول مثبت، خود مردم هستند و همه ما باید از خودمان شروع کنیم، ولی این نباید باعث شود کسانی که وظایفی در قبال مردم دارند، این وظایف را نادیده بگیرند و همه اعم از مردم و مسئولان باید تلاش کنند تا بتوانیم این بحران را پشت‌سر بگذاریم.

عابدی بیان کرد: ما امکان قرنطینه کردن نداریم، ولی دلیلش این نیست که قرنطینه خوب نیست و باید به سمت قرنطینه محدود برویم. یعنی تا جایی که امکان دارد، در خانه بمانیم، مشاغل غیرضروری تعطیل باشد و در مشاغل ضروری، بیماریابی روزانه صورت گیرد و به فاصله‌های اجتماعی اهمیت داده شود. وقتی می‌گوییم بهترین روش قرنطینه است، ولی نمی‌توانند آن را اجرا کنند، پس بی‌خیال آن شوند، درست نیست، بلکه باید در حد توان‌مان به سمت قرنطینه‌های محدود برویم.

وی در خصوص قوانین بازدارنده و حمایتی، گفت: قوانین موجود باید سختگیرانه‌تر باشد. در خصوص بازگشایی مدارس و القای این تفکر که می‌توان به کوچه و خیابان آمد و از کرونا نیز جلوگیری کرد، به دولت انتقاد دارم. چنین چیزی امکان‌پذیر نیست و با هم جمع نمی‌شود. دولت در بحث پیشگیری نمره خوبی نمی‌گیرد، ولی در بحث درمان واقعا قدردان تلاش‌ها و زحمات پزشکان، پرستاران و پرسنل بهداشتی و درمانی هستیم و زحمات آنها را نباید نادیده گرفت، اما در خصوص آموزش و اطلاع‌رسانی به سطوح مختلف جامعه، اجرای قوانین بازدارنده و حمایت از اقشار ضعیف، اقدامات بهتری باید انجام شود.