سازگاری با شرایط؛ کلید سلامت روان در دوران شیوع کرونا
استاد دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به محدودیت‌های ناشی از بیماری کرونا، بیان کرد: افراد باید سبک زندگی جدید و متفاوتی را در پیش گرفته و خود را به آن عادت دهند و به جای مقایسه شرایط کنونی با گذشته، خوشحال باشند که امور زندگی متوقف نشده و می‌توانند با سبک جدید کار‌های خود را انجام دهند.
سیما فردوسی، روانشناس بالینی و استاد دانشگاه شهید بهشتی، در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، با بیان اینکه عادت‌ها و سبک زندگی در روابط اجتماعی، خانوادگی و شغلی با ظهور بیماری کووید 19 به هم ریخته و تغییر کرده است، اظهار کرد: مسلماً زمان می‌برد تا افراد خود را با شرایط و رفتارهای جدید ناشی از این وضعیت وفق دهند و به هر حال باید تلاش کنند تا مطابق با شرایط پیش روند. در حال حاضر چاره‌ای نیست جز اینکه خودمان را به سبک جدید زندگی عادت دهیم، اما همین کار را می‌توانیم به شکلی خوشایند انجام دهیم.
وی افزود: امیدواریم که اوضاع بهبود پیدا کند و بتوانیم به شرایط گذشته برگردیم، ولی شاید بهبود اوضاع مدت‌ها طول بکشد و قابل پیش‌بینی نباشد، اما آنچه مهم است اینکه افراد نباید از حرکت و تکاپو باز بمانند و باید زندگی خانوادگی، شغلی و اقتصادی خود را با توجه به شرایط حاکم بر جامعه مدیریت کنند و در عین حال، شاد و خوشحال باشند و احساس کنند که امور زندگی رو به جلو است، توقف جایز نیست و افراد باید کارها و وظایف خود را با سبک جدید انجام دهند.
استاد روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی بیان کرد: تغییرات ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا در سبک زندگی را نمی‌توان مطلقاً مثبت یا منفی ارزیابی کرد، بهتر است از واژه متفاوت صحبت کنیم. شاید این تغییرات بعضاً مثبت بوده است، مثل جلوگیری از ریخت‌وپاش‌های بی‌رویه اقتصادی و سهولت در انجام بسیاری از کارها با توجه به استفاده بیشتر از تکنولوژی. در مورد تغییرات منفی می‌توان به محدود شدن ارتباطات اجتماعی اشاره کرد که البته باید هم این‌طور باشد، هر چند انسان‌ها از فطرت و طبیعت خود که موجودات اجتماعی و علاقه‌مند به داشتن روابط اجتماعی هستند، دور کرده است. در مجموع، باید از نوعی سبک زندگی متفاوت نام ببریم که همه ما موظفیم خود را با شرایط آن وفق دهیم و در عین حال، خوشحال باشیم، نه اینکه مدام وضعیت کنونی را با وضعیت گذشته مقایسه کنیم و ناراحت شویم، بلکه باید بپذیریم فعلاً شرایط این‌گونه است.
فردوسی تصریح کرد: مسلم است که آموزش مجازی نمی‌تواند به خوبی آموزش حضوری باشد. در آموزش حضوری، ارتباط چهره به چهره میان استاد و دانشجو یا معلم و دانش‌آموز برقرار بوده و فضای زنده‌تری حاکم است و علاوه بر مطالب درسی، چیزهای دیگری مثل روابط اجتماعی نیز آموخته می‌شود، ولی فعلاً این کار مقدور نیست و در شرایط کنونی، همین که آموزش متوقف نشده، خودش نعمت است، چون معلوم نیست این وضعیت تا چه زمانی ادامه داشته باشد و به هر حال، آموزش باید حرکت کند و رو به جلو رود. در مقام مقایسه، آموزش حضوری خیلی بهتر است، ولی فعلاً چاره‌ای جز آموزش مجازی نیست.
وی به محدودیت ارتباطات اجتماعی در شرایط کنونی اشاره کرد و افزود: در این مورد نیز می‌توانیم از تکنولوژی استفاده کرده و از طریق تماس تلفنی یا تصویری با دوستان و آشنایان خود ارتباط برقرار کنیم، یعنی ارتباط را قطع نکنیم، اما آن را به همین شکل مجازی ادامه دهیم و خوشحال باشیم که این نوع ارتباط وجود دارد و افراد می‌توانند از طریق تماس تصویری، یکدیگر را ببینند. بالاخره روزی واکسن این بیماری کشف می‌شود و شرایط اجتماعی به همین صورت باقی نخواهد ماند. به هر حال دانشمندان و محققان بیکار ننشسته‌اند و حداکثر تلاش خود را انجام می‌دهند تا دارو و واکسن این بیماری ساخته شود و بشریت نجات پیدا کند.
فردوسی در پایان اظهار کرد: اگر به گذشته نگاه کنیم، می‌بینیم که صد سال پیش نیز بیماری آنفلوانزا بروز کرد و تقریباً همین اوضاع و احوال کنونی بر جوامع حاکم بود، اما با صبر و حوصله، توکل بر خداوند و رعایت پروتکل‌های بهداشتی، این بیماری رفع شد. در مورد کووید 19 نیز همین‌طور خواهد بود. این یک دوره موقت و گذراست و همه باید امیدوار به کمک خداوند باشیم و بدانیم که از این مرحله عبور خواهیم کرد.
انتهای پیام
