یلدای سرخ را روسیاه کادر درمان نکنیم

به گزارش ایکنا، یلدای سال قبل خیلی‌ از ماها، خیلی‌ها را در کنارمان داشتیم. یک میلیون و ۱۵۲ هزار و ۷۲ نفر هموطن درد بیماری را نچشیده بودند و ۵۳ هزار و ۴۴۸ مادر، پدر و فرزند در کنار خانواده خود شبی به بلندای تاریخ جشن‌های کهن ایران را تجربه ‌کردند. سال گذشته در همین روز عروس‌ها منتظر هدیه یلدایی خانواده همسر بودند و دامادها در تکاپوی خرید هدیه. دل‌مشغولی بسیاری از مادرها خریدن لباس یلدایی برای کودکانشان بود و مادربزرگ‌ها در پی تهیه بساط دورهمی‌های یلدایی؛ همان روزهایی که قدر ندانستیم.

سال‌های گذشته حتی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی هم رنگ یلدا گرفته بودند. بسیاری از پرستارها و پزشک‌ها طولانی‌ترین شب سال را کنار بیماران خود جشن گرفتند. انسان‌های بی‌نظیری که متأسفانه امروز بسیاری از آنها دیگر بین ما نیستند.

شب یلدای امسال برای بسیاری از خانواده‌ها طولانی‌تر از یلدای سال‌های گذشته است؛ برای دختران و پسران بی‌مادر و بی‌پدر و برای والدین بدون فرزند و برای همه آنهایی که عزیز پرستارشان به بهای در خطر انداختن جان، از سلامت جان مردم کشورش مراقبت کرده است.  

شب یلدای امسال طولانی‌ترین شب قرن‌ است، شبی که خیلی‌ها آن را با حسرت سپری خواهند کرد، حسرت غفلت‌هایی که باعث شد عزیزی را از دست دهند و برای تمام عمر پشیمان باشند و عجیب نیست که طولانی‌ترین شب این سال سخت با روز صبورترین مردم این روزهای کشورمان همزمان شده است.

امسال همه شب‌هایی کرونایی برای پرستاران شب یلدا بود؛ یلدایی که نه شیرینی پشمک دارد و نه سرخی انار و هندوانه، فقط تلخی بیماری و مرگ است که هر روز با بی‌توجهی عده‌ای به کام پرستاران ریخته می‌شود.

امسال خیلی‌هایی که سال قبل با دست پُر و دل شاد برای بچه‌هایشان خرید کردند دیگر توان خرید حتی مایحتاج اولیه زندگی خود را ندارند. دیگر بچه‌ها به مهدکودک و مدرسه نمی‌روند و قرار نیست کاردستی یلدایی بسازند و در مدرسه‌هایشان جشن بگیرند.

امسال یلدای عجیبی را پیش رو داریم. تمام آنچه سال‌های قبل در چنین روزی برای همه مردم عادی بود، نه تنها عادی نیست، بلکه خطرناک است. خطرناک است که مهمانی بگیریم، ممکن است یک مهمانی ساده به قیمت از دست دادن جان چندین عزیز تمام شود، دیگر بغل کردن دوستانمان عادی نیست، دیگر رفتن پیش بزرگ‌ترهای فامیل عادی نیست، دیگر خرید کردن و به راحتی بیرون از خانه غذا خوردن نیز عادی نیست.

شب یلدای امسال برای آنهایی که به خاطر کرونا عزیزانشان را از دست داده‌اند و حتی نتوانسته‌اند آنگونه که می‌خواهند برای عزیزانشان عزاداری کنند، گویی طولانی‌تر است و ای کاش مردم مراقب باشند تا این شب طولانی نقطه حسرت‌برانگیز زندگیشان نشود اما شاید برای یلدای امسال یک دلیل بزرگ برای شادی کردن داشته باشیم. شادی برای اینکه در سرزمینی زندگی می‌کنیم که مردم مراقب یکدیگر هستند؛ این موضوع را میزان بالای کمک‌های مردمی و اهدای بسته‌های ارزاق و هدایای یلدایی از طریق خیران به نیازمندان اثبات می‌کند. شادی از اینکه با انسان‌هایی هموطنیم که با جانشان از جانمان و جانانمان مراقبت می‌کنند و امروز روز آنها نیز هست.

امروز را شاید نتوانیم کنار هم باشیم اما می‌توانیم برای یکدیگر شادی‌آفرینی کنیم؛ تلفن را برداریم و قشنگ‌ترین حرف‌های عالم را به عزیزانمان که از ما دورند بزنیم. صفحه شبکه‌های اجتماعی‌مان را باز کنیم و پیام‌هایی پر از امید، شادی، در کنار هم بودن و عشق پست کنیم.  

یلدا مظهر سرخی و سرور است، یلدا آفریننده شیرین‌ترین خاطرات ماست، به یلدا برای تمامی شب‌های گرم و صمیمی که در کنار عزیزانمان گذراندیم مدیونیم. پس یلدا را روسیاه کادر درمان نکنیم. امشب را می‌توانیم حافظ بخوانیم، سعدی بخوانیم، برای آنهایی که از دست داده‌ایم «یس» قرائت کنیم و دعا کنیم که این یلدا آخرین یلدای کرونایی جهان باشد.

زهرا ایرجی