عمل به آموزه‌های قرآنی درمانگر بیماری‌های روحی است
مدرس دانشگاه معارف قرآن و عترت(ع) گفت: اگر به آموزه‌های قرآن و روایات عمل شود، آمار بیماری‌های جسمی و روحی کاهش می‌یابد، زیرا در روانشناسی نیز مشخص شده که رفتارهایی مثل دروغ‌گویی، حسدورزی و کینه‌ورزی، روح انسان را از بین می‌برد و زندگی را سرشار از درد و رنج‌های عصبی می‌کند.
نصیرالدین جوادی، عضو هیئت علمی دانشگاه معارف قرآن و عترت(ع) در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره دیدگاه قرآن در خصوص سلامت انسان، اظهار کرد: در قرآن کریم، فقط یک آیه به‌صورت مستقیم به موضوع سلامت جسم پرداخته و آن، آیه 24 سوره عبس است که می‌فرماید: «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ؛ پس انسان بايد به خوراک خود بنگرد»؛ در واقع خداوند از انسان می‌خواهد که به غذای خود بنگرد و ببیند این غذا برای جسم و روحش مفید است یا مضر. از طرف دیگر، وقتی مجموعه آیات قرآن را به‌صورت جامع مورد بررسی و مطالعه قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم که اکثر این آموزه‌ها برای سلامت جسم و روح جنبه پیشگیرانه دارد؛ از نظافت و پاکیزگی و رعایت بهداشت گرفته تا دستوراتی مثل روزه گرفتن که برای سلامت جسم و روح بسیار مفید است.
وی افزود: برخی رفتارها اگر در سبک زندگی افراد وجود داشته باشد، باعث از بین رفتن سلامت جسمی و روحی آنها می‌شود؛ مثلاً غیبت کردن و بدگویی اگر به رفتاری همه‌گیر در جامعه تبدیل شود، سلامت روح و امنیت اعضای آن را از بین می‌برد. قرآن در تعبیر بسیار زیبایی، غیبت کردن را به خوردن گوشت مردار تشبیه می‌کند تا عمق مضرات آن را نشان دهد. در روانشناسی جدید نیز مشخص شده است که رفتارهایی مثل دروغ‌گویی، حسدورزی و کینه‌ورزی، روح انسان را از بین می‌برد و زندگی‌اش را سرشار از درد و رنج‌های عصبی می‌کند که همین درد و رنج‌های عصبی به مشکلات جسمی نیز منجر می‌شود، چنانکه اکثر روانشناسان معتقدند ناراحتی‌های روحی به بیماری‌های جسمی می‌انجامد.
بیشتر بخوانید:
عضو هیئت علمی دانشگاه معارف قرآن و عترت(ع) اضافه کرد: در قرآن و روایات، دستورات و آموزه‌های فراوانی آمده تا جامعه را از نظر روابط انسانی در سلامت نگه دارد. وقتی روابط انسانی سالمی شکل بگیرد، ناراحتی‌های روحی و عصبی به‌شدت کاهش پیدا می‌کند و به تبع آن، مشکلات جسمی نیز کمتر می‌شود. ما بر این عقیده‌ایم که اگر به دستورات و آموزه‌های قرآن و روایات عمل شود، آمار بیماری‌های جسمی و روحی در جامعه به شدت کاهش می‌یابد و متقابلاً اگر به این آموزه‌ها توجه نشود، درد و رنج‌های روحی و به تبع آن، دردهای جسمانی روز به روز افزایش پیدا می‌کند. البته دستورات پزشکی در احادیث فراوان آمده است که جنبه پیشگیرانه دارد.
جوادی بیان کرد: آیه 82 سوره اسراء می‌فرماید: «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا؛ و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است، از قرآن نازل می‌كنيم، ولى ستمگران را جز زيان نمىافزايد»؛ طبق این آیه، قرآن برای کسانی که به آن باور دارند و آموزه‌هایش را به کار می‌گیرند، مایه شفا و رحمت است، نه آنهایی که صرفاً باور دارند و عمل نمی‌کنند؛ مثلاً در قرآن به شدت علیه اسراف و تبذیر سخن گفته شده و تبذیرکنندگان برادران شیطان معرفی شده‌اند، ولی در سبک زندگی جامعه ما، آمار اسراف و تبذیر به شدت بالاست و در هیچ جای دنیا مثل ایران، بنزین مصرف نمی‌شود. وقتی مصرف بنزین بالا می‌رود، هوا نیز آلوده می‌شود و سلامت روح و جسم هر دو از بین می‌روند.
وی گفت: شفا بودن قرآن به نظر من، هم شفای روحانی است و هم شفای جسمانی؛ چون وقتی شفای روحانی تحقق یافت و انسان دارای روحی آرام شد، طبیعتاً آمار بیماری‌های جسمانی نیز کاهش پیدا می‌کند. نقل است که در زمان پیامبر(ص)، طبیبی به مدینه آمد تا مشغول کار شود، ولی کسی برای درمان به وی مراجعه نمی‌کرد. نزد پیامبر(ص) رفت و علت را از ایشان جویا شد. پیامبر(ص) فرمود چون مردم دستورات دینی را به‌خوبی عمل می‌کنند، زیاد بیمار نمی‌شوند. وقتی این روایت را در کنار آن آیه قرار دهیم، به این نتیجه می‌رسیم که شفا بودن قرآن در درجه اول برای مسائل روحی و در درجه دوم برای مسائل جسمی است.
انتهای پیام
