کرونا؛ گردشگری ایمن و ظرفیت‌های فراموش شده
موزه‌ها از مراکز جذاب در هر تمدنند که ظرفیت‌های مختلفی در حوزه‌های گردشگری، تاریخ، آموزش، پژوهش و به ویژه زیرساخت‌های فرهنگی یک کشور دارند و ظهور و تداوم فراگیری کرونا می‌تواند تهدیدی برای تبدیل به فرصتی عالی در این زمینه باشد.
تنفس در فضاهای تاریخی بخشی از درک کامل آن دوره در کنار مشاهده آنچه به جا مانده از آن زمان است محسوب می‌شود. این تنفس در زیارتگاه‌ها اصل قضیه می‌شود و جان کلام شرفیابی به محضر بزرگی که پا به آرامگاه وی می‌گذاریم. با این حال در شرایط کنونی که فراگیری کرونا باعث شده تا احتمال به خطر افتادن جان خود و دیگران پیش آید شرط عقل و حق‌الناس است که از دور و در داخل خانه به این کار اقدام کنیم.
جدا از مراکز زیارتی که ماهیتی متفاوت دارند اماکن گردشگری تاریخی اکنون نیازمند تورهای مجازی هستند و یکی از بهترین سرگرمی‌های مردم در نوروز و تعطیلات آن به حساب می‌آیند. پا گذاشتن به فضاهای تاریخی و موزه‌ها، ولو مجازی، می‌تواند برای نسل جدید به شدت جذاب و پرسش‌برانگیز باشد و علاوه بر آن، موجب انتقال اطلاعات لازم برای بقای فرهنگ اصیل گذشتگان می‌شود. در حال حاضر تعداد کمی از مراکز مذکور تور مجازی دارند که آن هم تصاویر معمولی یا در نهایت 360 درجه است و زنده نیست و از این رو نمی‌توان به معنای واقعی به آن نام گردش مجازی داد.
حالا که یک سال از فراگیری کرونا می‌گذرد و با وضع موجود حداقل یک سال دیگر با این پدیده منحوس درگیریم و مراکز فرهنگی نظیر موزه‌ها و ابنیه تاریخی در تعطیلی موقت به سر می‌برند بهترین فرصت برای رفع این نیاز مهم و پرمخاطب است تا همه افراد خانه در کنار هم به گردشی دسته‌جمعی در دل تاریخ بروند.
به احتمال اولین مانعی که در این راه توسط مسئولان مربوطه اعلام خواهد شد مسائل مالی و نبود بودجه‌ای برای راه‌اندازی زیرساخت این طرح است که با توجه به وجود دوربین‌های نظارتی موجود و رایانه‌های مختلف در تمام مراکز مربوطه، تنها نیاز موجود استفاده از نرم‌افزارهای موجود یا در نهایت تولید نرم‌افزاری ویژه آن مرکز خواهد بود. ضمن اینکه این تور مجازی می‌تواند بلیت‌فروشی شده و با مبلغی اندک برای هر خانواده یا فرد در مدتی کوتاه هزینه‌های خود را تامین کرده و پس از آن نوعی درآمدزایی برای آن مرکز باشد.
به قلم عباس کریمی عباسی
انتهای پیام
