شرح دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان
بدیهی است که حاصل اصلی عمر چندین ساله در این دنیا، عمل مقبول است و هر انسانی به خوبی می‌داند که چه کرده و چه میزان عمل مقبول دارد. انسان بر جان و وضع نفس خود آگاه است ولو اینکه بهانه‌هایی را پیش آورد.
به گزارش ایکنا، یکی از راه‌های بهره‌مندی از ماه مبارک خواندن قرائت و تأمل در ادعیه ویژه و پرمحتوای این ماه است. برای مثال دعای هر روز این ماه سرشار از مفاهیم ارزشمند است. در ادامه مروری بر مفاهیم دعاهای این ماه خواهیم داشت؛
اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.
خدایا! قرار بده کوشش مرا در این روز قدردانی شده و گناه مرا در آن آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده ای شنواترین شنوایان
مؤمن روزه دار در این روز از خدای مهربان می‌خواهد:
الف) تلاش مشکور
«اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً» خدایا! تلاش و کوشش مرا امروز در راه طاعت و بندگی‌ات پذیرا باش یعنی طاعت و عبادت مورد شکر و قدردانی خدای متعال قرار بگیرد. البته این توقع بزرگی است، ولی خدای مهربان ریز و درشت اعمال بندگان را می‌پذیرد و اصلاً توفیق عبادت و روزه داری نوعی تشکر و قدردانی خداوند متعال است، چرا که اگر خدا نمی‌خواست ما به مهمانی ماه مبارک رمضان دعوت نمی‌شدیم و حال عبادت و توجه پیدا نمی‌کردیم.
به قول حافظ:
به سعی خود نتوان برد پی به گوهر مقصود
خیال باشد کاین کار بی حواله برآید
نسیم زلف تو چون بگذرد به تربت حافظ
زخاک کالبدش صد هزار لاله برآید
ب) گناه مغفور
«وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً» خدایا! گناه مرا در این روز مورد مغفرت خویش قرار بده بدیهی است که وقتی سعی بندگان، مشکور واقع شود، گناه او هم مورد مغفرت و آمرزش حق تعالی قرار می‌گیرد. انسان هرگز نباید از مغفرت پروردگار نومید باشد؛ ولو اینکه گناه بسیار کرده باشد.
چنانچه فرمود: «قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (زمر 53) از رحمت خدا نومید نباشید او همه گناهان را می‌بخشد؛ چرا که بسیار مهربان و آمرزش‌گر است.
به قول سعدی:
بضاعت نیاوردم الا امید
خدایا ز عفوم مکن ناامید
ج) عمل مقبول
« وعَملی فیهِ مَقْبولاً» خدایا! عمل مرا در این روز مقبول درگاهت قرار بده.
بدیهی است که حاصل اصلی عمر چندین ساله در این دنیا، عمل مقبول است و هر انسانی به خوبی می‌داند که چه کرده و چه میزان عمل مقبول دارد: « بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ( قیامت 14 و 15) انسان بر جان و وضع نفس خود آگاه است ولو اینکه بهانه‌هایی را پیش آورد.
به قول نگارنده:
ای وا دلم، ای وا دلم
وامانده آب و گلم
کو حاصلم، کو حاصلم
الغوث الغوث، الامان
د) عیب مستور
«وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین» خدایا! در این روز عیب مرا پوشیده دار، ای شنواتر از شنودگانی که تصور شود.
انسان هر چه در رفع عیوب خود تلاش کند، قادر نیست نفس خود را از همه بدی‌ها و عیب‌ها پاک کند. در هر حال به پرده‌پوشی خداوند متعال محتاج است؛ چنانکه در مناجات شعبانیه می‌خوانیم:« إِلَهِی قَدْ سَتَرْتَ عَلَیَّ ذُنُوبا فِی الدُّنْیَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَی سَتْرِهَا عَلَیَّ مِنْکَ فِی الْأُخْرَی» خدایا عیوب و ذنوب مرا در این دنیا پوشاندی ولیکن من به این پرده‌پوشی تو در عالم آخرت محتاج تر هستم تا در برابر چشمان حاضران قیامت، رسوایم نگردانی.
به قول نگارنده:
مجنون منم، شیدا منم
هو هوزن شب‌ها منم
بیچاره رسوا منم
الغوث و الغوث، الامان
منبع: شرح دعاهای روزهای ماه مبارک رمضان - به قلم اسماعیل منصوری لاریجانی
انتهای پیام مطالب مرتبط
