نصب پرچم مقدس ایران در برزیل با توسل به شهدا
عشق به وطن و روحیه انقلابی اجازه نداد که دست از پیگیری بکشم و برای همین کار به ظاهر کوچک، به شهدا متوسّل شدم و در نهایت همزمان با روز دوازدهم فروردین که روز جمهوری اسلامی ایران است، تصویر پرچم مقدس و زیبای ایران که به زحمت روی پارچه پرینت گرفته شده بود، در ورودی یکی از کشتارگاه‌های برزیل برافراشته شد.
حجت‌الاسلام قادری، مبلغ و فعال حوزه بین‌الملل کشورمان که به زبان پرتغالی مسلط است، در راستای سلسله یادداشت‌های خود در سفر به کشور برزیل، خاطره‌ای از نصب پرچم جمهوری اسلامی ایران در ورودی یکی از کشتارگاه‌های این کشور نقل کرده که در متن ذیل مشروح این یادداشت را می‌خوانید:
«یکی از شهرهایی که بنده مدتی در آنجا اقامت داشتم، شهر Guaranta do norte در استان Matogoroso (ماتوگروسو) نزدیک به جنگل‌های آمازون بود. در حاشیه شهر، کشتارگاهی به نام Frigorífico Redentor وجود داشت که در همان ایامِ اقامتِ بنده، برای ایران تولید می‌کرد و گوشت‌هایِ بسته‌بندی شده و یخ‌زده گوساله‌های برزیل را با نظارت ناظر شرعی و بهداشتی، برای ایران و چند کشور دیگر، صادر می‌کرد.
جلوی درب ورودیِ کشتارگاه، پرچم کشورهایی که واردکننده تولیدات آن کشتارگاه بودند، نصب بود. من اطلاع داشتم که بر اساس پروتکل‌های بین‌المللی، کشتارگاه‌ها در زمانی که برای کشوری تولید دارند، موظفند پرچم همان کشور را در ورودی کشتارگاه نصب کنند؛ اما متاسفانه این اتفاق نیفتاده بود.(البته که کم‌کاری و عدم پیگیریِ شرکت واردکننده گوشت به ایران هم بی‌تأثیر نبود).
روزی با هماهنگی قبلی رفتم و به مسئولین کشتارگاه اطلاع دادم، آنها بدون هیچ‌گونه مقاومتی گفتند: درست است که ما برای ایران تولید می‌کنیم؛ اما پرچم ایران در اختیار نداریم، اگر شما تهیه کنید، ما نصب می‌کنیم.
بلافاصله با دفتر حلال جمهوری اسلامی ایران در سائوپائولو تماس گرفتم. متأسفانه بعضی از مسئولینِ وقت این دفتر، دغدغه‌ای برای چنین موضوعاتی نداشتند و اساسا برایشان مهم نبود و من را به عدمِ دقت به اینگونه مسائل، توصیه کردند!
سفارت ایران در برزیل، مرحله بعدیِ پیگیری بود که تماس گرفتم و این موضوع را با آنان در میان گذاشتم و از آنان پرچم ایران را درخواست کردم؛ اما مسئولین سفارت‌خانه، در کمال تعجب گفتند: «پرچم نداریم تا برای شما بفرستیم!»
اگر چه در آن شرایط و در دیار غُربت، کمی امید خود را از دست داده بودم؛ اما عشق به وطن و روحیه انقلابیِ من، اجازه نمی‌داد دست از پیگیری بکشم. برای همین کارِ به ظاهر کوچک، دست به دامان شهدا شدم و به آنان متوسّل شدم. برای خودم بسیار جالب بود که در نهایت با پیگیری‌هایی که انجام شد، کار طوری رقم خورد که همزمان با روز دوازدهم فروردین ـ روز جمهوری اسلامی ایران ـ تصویر پرچم مقدس و زیبایِ ایران که به زحمت روی پارچه پرینت گرفته شده بود، در ورودی کشتارگاه در کنار پرچم برزیل برافراشته شد.
از آن به بعد، هر زمان از آنجا عبور می‌کردم، با افتخار به پرچم سه‌رنگِ ایران اسلامی نگاه می‌کردم که نسیم خوشِ برزیل، آن را به اهتزاز درآورده بود.
