جفا در حق سکونت مسلمانان و دالیت‌ها در هند
تحقیقی که بر اساس تجزیه، تحلیل و کار میدانی انجام شده است، نشان می‌دهد که مسلمانان و دالیت‌ها با بدترین تفکیک مسکونی در شهرهای هند روبه‌رو هستند.
به گزارش ایکنا به نقل از Article 14، براساس این تحقیق، این دو گروه در فضاهایی با خدمات عمومی ضعیف مانند آب لوله‌کشی و فاضلاب مواجه هستند. این یافته‌های اخیر در راستای مطالعات دیگری است که نشان می‌دهد شهرهای هند بر اساس کاست(طبقه اجتماعی در هند) و هویت مذهبی تفکیک شده‌اند.
تحقیق منتشر شده توسط چهار چهره آکادمیک؛ نوین بهاراتی، دیپاک ملغان، سامیت میشرا و عندلیب رحمان که در مجله مطالعات شهری فوریه 2022 منتشر شد، می‌گوید: وعده رهایی‌بخش شهرنشین شدن برای میلیون‌ها دالیت و مسلمانی که به فضاهایی با خدمات عمومی ضعیف منتقل شده‌اند، ناکام مانده است.
این تحقیق ترکیبی از تجزیه و تحلیل کمی در مقیاس بزرگ با استفاده از داده‌های سرشماری ملی تمام شهرهای هند با حداقل 0.3 میلیون ساکن و کار میدانی آن در بنگالورو، خانه بیش از 10 میلیون نفر انجام شده است.
در حالی که تعصب و تحرک اجتماعی و اقتصادی محدود، هر دو جامعه مسلمان و دالیت را آزار می‌دهد، امواج خشونت جمعی باعث ایجاد گتو مسلمانان (مانند محلات یهودی‌نشین در دوران جنگ جهانی دوم در آلمان نازی) در شهرهای مستعد شورش بدون توجه به طبقه اجتماعی، تحصیلات و موقعیت شده است.
پیش‌تر هم یک مقاله تحقیقاتی که در سال 2018 توسط سه نفر از چهار نویسنده تحقیق اخیر منتشر شد، نشان داد که 30 درصد از محله‌های دهلی، 60 درصد از محلات کلکته و 80 درصد محلات در راجکوت هیچ فردی از طبقه دالیت و آدیواسی (گروه نژادی هند) نداشتند.
تحقیق دیگری از نوین بهاراتی یکی از اساتید مرکز مطالعات پیشرفته هند دانشگاه پنسیلوانیا نشان می‌دهد که مسلمانان جداشده‌ترین جامعه در مناطق شهری ایالت کارناتاکا هستند.
بهاراتی گفت: ایده آرمان‌شهری شهرنشینی این است که گمنامی وجود دارد، هویت‌ها و اینکه از کجا آمده‌اید مهم نیست. اما در شهرهای هند این اتفاق نمی‌افتد زیرا شهرهای هند بر اساس خطوط کاست و مذهبی سازمان‌دهی شده‌اند. مردم واقعاً نمی‌توانند از هویت خود فرار کنند. هر کجا که در هند بروید، هویت با شما همراه است.
کریستف جافرلو (Christophe Jaffrelot) از محققان ارشد مرکز مطالعات بین‌المللی پاریس (CERI) در مطلبی که در سال 2018 در Indian Express منتشر شد توضیح داد که چگونه یک قانون به نام قانون مناطق آشفته که در سال 1991 توسط دولت برای محدود کردن مسلمانان از اختلاط با جوامع دیگر در شهرهای بزرگ وضع شد به مسلمانان اجازه فروش مکان‌های خود به هندوها را داده بود اما برعکس آن امکان‌پذیر نبود.
جافرلو خاطرنشان کرد: یک سال قبل از روی کار آمدن نارندرا مودی به عنوان نخست‌وزیر، دولت او در گجرات 40 درصد از احمدآباد را آشفته اعلام کرده بود و اخیراً، دولت ایالتی مناطق جدیدی را در سورات و وادودارا طبقه‌بندی کرده است که در آن شورشی صورت نگرفت.
به دنبال شورش‌های جمعی در دهلی نو در فوریه 2020، بهاراتی در مطلبی که در The Print نوشت، گفت که جداسازی مسکونی شهری باعث افزایش خشونت‌های جمعی در هند می‌شود.
سوخادئو تورات، اقتصاددان، در مقاله‌ای در سال 2015 _ در مورد بازار مسکن اجاره‌ای شهری و مسائل مذهبی _ نوشت، دریافت که صاحبان خانه‌ها در منطقه پایتخت ملی دهلی، اجاره دادن خانه را هم برای دالیت‌ها و هم برای مسلمانان رد و مسلمانان تبعیض بیشتری را تجربه می‌کنند.
این مطالعه نشان داد که رد کردن درخواست اجاره خانه، آشکارا واکنش رایج در اکثر موارد مسلمانان است، به ویژه اگر صاحبخانه به بالاترین طبقه هندو تعلق داشته باشد. مسلمانان به بهانه خوردن گوشت از مسکن محروم هستند و حتی گاهی علناً به آنها توصیه می‌شود که در یک محله مسلمان‌نشین به دنبال مسکن بگردند، در نتیجه مفهوم تفکیک مسکونی در شهر تقویت می‌شود.
انتهای پیام
