نامه منتشر نشده احمد مهدوی دامغانی به ایکنا
استاد احمد مهدوی دامغانی در نامه‌ای که دو سال قبل برای ایکنا ارسال کرد، نوشت: فلسفه اعم از شرقی یا غربی آن، هیچ‌وقت کارگشای گرفتاری‌های بشر نبوده است و باز هم به فرموده حافظ «ازهر طرف که رفتم جز حیرتم نیفزود/ زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت».
به گزارش ایکنا، دو سال قبل برای انجام مصاحبه‌ای درباره وضعیت فلسفه در ایران، پیامی از سوی خبرگزاری ایکنا، برای مرحوم استاد احمد مهدوی دامغانی ارسال شد. استاد پس از ملاحظه درخواست، پاسخ جالبی برای خبرگزاری ارسال کردند که در چند سطر، گویای ابعاد شخصیتی اوست.
متن نامه را که خطاب به یکی از خبرنگاران ایکنا نوشته شده است در ادامه می‌خوانید؛
«سلام علیکم و ادام الله عزکم
اجمالا به عرض عالی می‌رساند:
یک؛ بنده گنهکار نامه‌تباه، الحمدلله بقدر الوسع و الاستطاعه تا می‌توانم تکالیف و فرایض شرعی و اخلاقی‌ام را انجام می‌دهم و اگر در تهران می‌بودم هم چنین می‌بود و لله الحمد در همین مملکت، به تعبیر حدیث قدسی «شیوخ رکع و شبان خضع»(1) هستند که از من بنده با وجود آنها و تقید و تقدسشان «آواز نیاید که منم»(2) و من خود را خاک پای آنان می‌شمارم.
دو؛ مضافا بر اینکه به قول حافظ «از شافعی نپرسند امثال این مسائل». فلسفه اعم از شرقی یا غربی آن، هیچ‌وقت کارگشای گرفتاری‌های بشر نبوده است و باز هم به فرموده حافظ «از هر طرف که رفتم جز حیرتم نیفزود/ زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت».
وفقکم الله تعالی لمراضیه
دعاگو احمد مهدوی دامغانی»
(1) لولا شیوخ رکّع و شبّان خضّع و صبیان رضّع و بهائم رتّع لجعلت السماء علیکم حدیداً
(2) تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم/ با وجودش ز من آواز نیاید که منم
انتهای پیام
