به گزارش ایکنا از اصفهان، «از ذهنآگاهی تا دلآگاهی؛ هنر تحولبخشی به خود و جامعه با شفقت» عنوان کتابی نوشته استفن مورفی شیگماتسو است که با ترجمه احسان کاظمی و زهرا کیافر، در سال 1398 در انتشارات خانواده سالم چاپ و منتشر شده است.
احسان کاظمی، دکترای روانشناسی عمومی و از مترجمان کتاب در متن زیر که آن را در اختیار خبرگزاری ایکنا قرار داده است، به توضیح مفهوم ذهنآگاهی، تفاوت آن با دلآگاهی و معرفی کتاب حاضر میپردازد.
اگر چه از طرح اصطلاح ذهنآگاهی در ادبیات روانشناسی زمان زیادی نمیگذرد، ولی توجه به این مفهوم، از پیشینهای طولانی برخوردار است. ذهنآگاهی در عهد باستان ریشه دارد و آن را هم در فرهنگهای شرقی مثل بودایی و هم در فرهنگهای غربی میتوان یافت. واژه ذهنآگاهی (Mindfulness) از کلمه ساتی(Sati) که در زبان مقدس بودائیان به معنای داشتن آگاهی، توجه و یادآوری است، نشئت میگیرد.
ذهنآگاهی یعنی فهمیدن اینکـه در درون ما و نیز در محیط اطرافمان در زمان فعلی و بـدون هرگونه قضاوتی، چه چیزی در حال روی دادن است. ذهنآگاهی، ابزاری اسـت که به ما کمک میکند افکار و احساسات خود را مدیریت کنیم، متوجه چیزهایی شویم کـه در یک موقعیت در حال روی دادن است و خود را در زمان کنونی، آنگونه که خود را نشان میدهد، غرق کنیم.
کتاب «از ذهنآگاهی تا دلآگاهی» استفان مورفی شیگماتسو، کاوشی ژرف درباره ارتباط قلبی با خودمان و دیگران است. او به کمک قصهگویی، چند مؤلفه اساسی برای بهسازی یک روش زندگی دلآگاه پیشنهاد میدهد و به شرح چیزهایی میپردازد که ممکن است در این سفر دلآگاه، مورد مشاهده قرار گیرد. شیگماتسو با به تصویر کشیدن لحظات آسیبپذیر زندگیاش نشان میدهد که یک سفر دلآگاه چگونه میتواند باشد و در این مسیر، ما را همراهی میکند.
کتاب، چشماندازی جدید و خردمندانه در تمرین ذهنآگاهی است تا بتوانیم در عوض بهکارگیری صرف این مطالب برای کاهش اضطراب و استرس زندگی روزمره، روابط درونی دلآگاهانه را پرورش دهیم. به عقیده شیگماتسو، دلآگاهی، حس فراگیر زندگی همراه با روشنایی و آزادی را به تصویر میکشد و ما را به صداقت داشتن با خود، همدلی با کائنات و همراهی با جهان پیرامونمان سوق میدهد. کلمه همدلی از لحاظ لغوی به معنای «همحسی» است و زمانی تجلی پیدا میکند که به احساسات خود بها بدهید و در را به روی ملایمات و ناملایمات بگشایید.
شیگماتسو در تبیین تفاوت میان ذهنآگاهی و دلآگاهی مینویسد: ذهنآگاهی همانند رواندرمانی فردی، یک فعالیت انفرادی است، ولی دلآگاهی در گروههایی با هدف مشخص مانند ایجاد اجتماع، احساس آزادی، ارتباط مستقیم با دیگران و شناخت خود، برای کسب دستاوردهایی فراتر انجام میشود.
کتاب، هشت فصل دارد و نویسنده تلاش میکند با مرور پندهای خردمندانه مادربزرگش که یک پیرزن ژاپنی و مقید به فرهنگ این کشور است، مسیر دلآگاهی را برای خواننده هموار کند. او با شرح قصههایی دلنشین بر آن است تا آموزههایی به ما یاد دهد که در پرتو آنها، شفقت و مهرورزی را در زندگی خود وارد کنیم.
انتهای پیام