ولایتمداری مهمترین ویژگی حاج قاسم بود

به گزارش ایکنا، سرهنگ فریبرز خزایی در در مراسم سالگرد شهادت سردار سلیمانی در بنیاد شهید گفت: یکی از مهمترین مباحثی که در زندگی سردار سلیمانی به طور کامل دیده می‌شود حفظ و توجه به جایگاه ولی فقیه و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی است. شهید سلیمانی همواره خود را شاگرد و سرباز رهبر معظم انقلاب می‌دانستند و امروز هم در ایران عزیز که قرارگاه حسین بن علی(ع) است، مهم‌ترین وظیفه همه ما این است که این جایگاه مهم و رفیع را پاس بداریم.

وی افزود: اگر توطئه‌های بی‌شمار دشمنان را ببینیم مشخص می‌شود که چه اهدافی در سر دارند. آن‌ها در حالی که قصد داشتند توطئه اخیر را در آینده عملیاتی کنند سه سال زودتر این فتنه را رقم زدند که دلیل آن پیشرفت ایران اسلامی است. اگر چه ما در داخل کشور مشکلاتی داریم اما دشمنان ما آمده‌اند تا در برابر ما بایستند.

فرمانده مرکز مقاومت بسیج بنیاد شهید و امور ایثارگران با اشاره به دلایل شکست فتنه اخیر تصریح کرد: ملت ایران با ایستادگی در مقابل دشمن نشان داده‌اند که راه خود را می‌روند. همان طور که مقام معظم رهبری در این باره فرمودند؛ «مردم در برابر دشمن به داشته‌های خودشان، به باورها، اعتقادات و سرمایه‌های خود توجه کردند و به دشمنان نه گفتند.»

وی افزود: نکته دومی که می‌توانیم درباره راه و رسم شهید سلیمانی به آن اشاره کنیم خدمت خاضعانه و خالصانه به مردم است و این همان چیزی است که این روزها کارمندان ما، مدیران ما و همه مردم به ویژه بنیاد شهید و ایثارگران که وظیفه خدمت به جامعه بزرگی همچون جامعه شهدا و ایثارگران را دارند به آن احتیاج دارند. خدمتی بدون منت که در کلمات و جملات آن شهید بزرگوار می‌بینید که بارها بر زبان آوردند که جان من فدای ملت ایران. یکی از ویژگی‌هایی که در سومین سالگرد شهادت سردار سلیمانی می‌توانیم بگوییم خدمت خالصانه و بدون منت آن بزرگوار است.

سرهنگ خزایی با بیان اینکه شنیدن ویژگی‌های شهید سلیمانی از زبان دشمنان بسیار جالب توجه است، گفت: بسیاری از رسانه‌های مهم دنیا از شخصیت گیرا و کاریزماتیک این انسان بزرگ می‌گویند و شجاعت، ایمان، نترسیدن از خطر و پیش‌قدم بودن را از ویژگی‌های بارز ایشان دانستند.

فرمانده مرکز مقاومت بسیج بنیاد شهید و امور ایثارگران خاطرنشان کرد: به اذعان کسانی که با شهید سلیمانی و در کنارش بودند، حضور ایشان برای دشمنان دلهره‌آور بود اما وقتی نام او را در داخل کشور می‌شنیدیم برای همه ما احساس آرامش به وجود می‌آمد. او آنقدر عاطفی بود که وقتی نمی‌توانست به مراسم شهیدی برود به فرزند او زنگ می‌زد و از او دلجویی می‌کرد و یا اینکه وقتی پدر و مادر خود را می‌دید خم می‌شد و پای ایشان را می‌بوسید.