Gıybet nedir?

Kur’a-ı Kerim ahlaki konulara özel bir önem verir. Örneğin gıybeti (bir kimsenin olmadığı yerde , insanların bilmediği ve paylaşılmasından rahatsızlık duyduğu herhengi bir şeyi söylemektir) kötü bir eylem olarak adlandırır.

Gıybet, bir kimsenin gıyabında gerek onun şahsıyla ilgili maddî, bedenî, dünyevî veya mânevî, ruhî, ahlâkî ve dinî kusurlarından söz edilmesi gerekse çocukları, ebeveyni ve diğer yakınlarının kusurlarının anlatılması gıybet sayılmıştır. Ayrıca gıybetin sözle olduğu gibi yazı, ima, işaretle ve taklit gibi davranışlarla olabileceği de belirtilmiştir.

Hucurât suresi 12. ayetinde şöyle buyuruluyor: ‘’Ey iman edenler! Zannın çoğundan sakının ; çünkü bazı zanlar günahtır.’’

Başkaları hakkında şüphe ve önyargı sahibi olmak kötü olaylara yol açar. Ve bu sadece basit bir içten şüphe değildir. Herhangi bir kimse hakkında şüphe ve önyargı oluşursa ardından da o kimse hakkında merak ve casusluk başlar.  Buda o kimsenin çirkinliklerinin ve eksikliklerinin ortaya çıkmasına neden olur. Bunlar ortaya çıktığı zaman toplum içinde ya da tanımadıkları kişilere anlatıldığında bu gıybettir.

Hucurat suresi 12. ayeti şöyle devam etmektedir: ‘’Gizlilikleri araştırmayın birbirinizin gıybetini yapmayın.’’ Tecessüs : Casusluk, insanların ne yaptığını anlamaya çalışmak anlamına gelir. Oysa bu konuların bizimle bir ilgisi yoktur.

Ayet şöyle devam ediyor: ‘’Herhangi biriniz ölmüş kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? Tabi ki bundan tiksinir!’’

Kur’an’ın gıybeti kardeşinin ölü etini yemeye benzetmesi , gıybet yapıldığında gıybeti yapılan şahsın orada kendisini savunmak için bulunmamasındandır. Tıpkı ölü bir kimsenin vücudundan bir et parçası kesmek gibidir. Ölü bir kimsenin etini yemek ne kadar kabul edilemez ise gıybette o kadar kabul edilemez ve çirkin bir eylemdir.

3970396