تاریخ‌نگاری جدید جذابیت بیشتری برای نسل جوان دارد
یک استاد دانشگاه گفت: تاریخ رسمی که به دانش‌آموزان آموزش داده می‌شود، برای آن‌ها جذابیت ندارد، در صورتی که نوع نگاه مکتب آنال در تاریخ‌نگاری جدید، ظرفیت ارتباط مؤثر با مخاطب را دارد.
به گزارش ایکنا از اصفهان، آیین رونمایی از کتاب «صنایع دستی استان اصفهان به روایت اسناد؛ 1250 ـ 1357» عصر روز گذشته، ۲۶ آبان‌ماه در کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان برگزار شد.
در این مراسم، سمیه بختیاری، پژوهشگر و گردآورنده کتاب «صنایع دستی استان اصفهان به روایت اسناد» از شکل‌گیری ایده این اثر در همایشی عمومی در سال ۹۶ تا چاپ آن به همت مرکز اصفهان‌شناسی و خانه ملل توضیح داد و اظهار کرد: بیشتر پرونده‌ها و اسناد بررسی‌شده در این کتاب بیش از ۶۰۰ صفحه بودند که مطالب از دل آن‌ها برداشت شده است. بخش عمده آن اسناد وزارت امور خارجه و سازمان اسناد ملی بودند و بخش کوچکتری را اسناد شهرداری اصفهان و مجلس به خود اختصاص دادند.
وی افزود: تمامی موضوعات و عناوین سند‌ها با فهرست‌نویسی سازمان اسناد ملی متفاوت است، چراکه در دل پرونده‌های صنعت و معدن و دیگر پرونده‌ها بخش کوچکی مرتبط با صنایع دستی اصفهان وجود داشت که از آن‌ها برای گردآوری کتاب بهره‌برداری شده است. اسناد این کتاب برای پژوهشگران در موضوعات گوناگون تاریخ، هنر، صنایع دستی و افراد مرتبط با صادرات و بازاریابی صنایع‌دستی مفید است.
این پژوهشگر شرایط هنرمندان امروز در عرصه صنایع دستی را دشوار دانست و ادامه داد: در دوره‌های گوناگون شاهد گرفتاری‌های متعددی برای صنایع‌دستی بوده‌ایم؛ اما اقدامات مثبتی هم صورت گرفته است. اسنادی مبنی بر نامه‌نگاری نخست‌وزیر وقت برای برپایی نمایشگاه‌ها در دیگر کشور‌ها و پیگیری وی برای آن موجود است. همچنین قانون‌گذاری برای اشتغال مردم هر روستا به اصناف مرتبط با صنایع دستی به جز فرش‌بافی می‌تواند سرمایه‌گذاری آن روزگار در زمینه صنایع‌دستی را به نمایش بگذارد.
سهیلا ترابی فارسانی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد نیز در این آیین حمایت از جوانان در زمینه پژوهش را الزامی دانست و گفت: در مقدمه کتاب ۱۵ هزار برگ سند بررسی شده که به همت والایی نیاز دارد. حجم زیاد کتاب نیز نمایانگر زحمت بسیار در پس آن است. در این مجموعه به صنایعی مثل نساجی، پوستین‌دوزی، فرش‌بافی، نمدبافی، گیوه‌بافی، سراجی، کش‌بافی، سوزن‌دوزی، رودوزی، عبابافی، رنگرزی، جوراب‌بافی، چرم‌سازی و صنایع دیگر پرداخته شده است؛ بنابراین حجم زیادی از صنایع مستظرفه و هنر را دربر دارد.
وی تصریح کرد: به استناد پرونده‌های بررسی‌شده در این کتاب، برپایی نمایشگاه‌های هنری در کشورهای گوناگون، گستردگی ارتباط هنرمندان با جهان را نشان می‌دهد. کارگاه‌ها، تعاونی‌ها و انجمن‌های صنفی، گزینه‌های قابل توجهی هستند که در این کتاب مستند شده‌اند؛ مثلاً به وجود بخشنامه‌ای مبنی بر برگزاری کلاس‌های قلم‌کاری در مدارس استناد شده که به‌دلیل کمبود امکانات فقط در پرورشگاه‌ها اجرا می‌شده است؛ ایده‌ای که امروز هم به آن توجه می‌کنیم و موضوع مهارت‌آموزی مطرح است، یا درباره هنرمندانی که با دریافت بورسیه به دیگر کشور‌ها اعزام شدند، مثل زری‌دوزان که برای آشنایی با ماشین‌آلات جدید به فرانسه رفتند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه عمدتاً دو نوع تاریخ‌نویسی وجود دارد، ادامه داد: تاریخ جدید (مکتب آنال) بیشتر به اقتصاد و اجتماع می‌پردازد و تاریخ سنتی وقایع را با محوریت سیاسی می‌نویسد. تاریخ جدید متأثر از انقلاب فرانسه، نخستین بار در مجله‌ای به نام آنال و به همت دو پژوهشگر تاریخ فرانسه، لوسین فبور و مارک بلوخ تعریف شد که در آن دغدغه پرداختن به جامعه ارجحیت داشت.
وی جنبه‌ای از ارزشمندی کتاب را چنین بیان کرد: این مجموعه به لحاظ پیوند با هنر مردم، می‌تواند نمایش‌دهنده بخشی از تاریخ آنال باشد که بررسی آن از جنبه‌های میان‌رشته‌ای سخت است. همچنین پیوند با اصناف که در آن بیان شده، برای صاحبان کسب‌وکار بهره‌وری دارد؛ چیزی که در کشورهای دیگر هم اتفاق افتاده است. پیوند مدرنیته و سنت با آگاهی صاحبان هر صنف از تاریخ آن صورت می‌گیرد و علاوه بر هویت‌بخشی معتبر، در برندسازی آن هم مؤثر است. هر کدام از اصناف در این کتاب باید به‌صورت تخصصی بررسی شوند.
ترابی با بیان اینکه توجه نسل جوان به تاریخ باید با فیلم و نمایشگاه جلب شود، اظهار کرد: تاریخ رسمی که به دانش‌آموزان آموزش داده می‌شود، برای آن‌ها جذابیت ندارد، در صورتی که نوع نگاه مکتب آنال، ظرفیت ارتباط مؤثر با مخاطب را دارد.
عطیه حیدری
انتهای پیام
