گذاشت نقطه باء را و گفت بسم‌الله + فیلم
بخشی از شعر آیینی فارسی به سروده‌هایی اختصاص دارد که شاعران فارسی‌زبان در مدح حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) بر زبان جاری کرده‌اند.
از دیرباز شعرای زیادی در مدح فضائل و شخصیت والای امیرالمؤمنین علی(ع) شعر سروده‌اند، شاید مشهورترین و پرآوازه‌ترین سروده در این زمینه، شعر استاد شهریار با مطلع «علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را/ که به ماسوا فکندی همه سایه هما را» باشد. در گزارش پیش رو به معرفی تعدادی از سروده‌های شاعران امروز در وصف مولای متقیان می‌پردازیم.
ـ سیدحمیدرضا برقعی متولد ششم مرداد ۱۳۶۲ در قم است. او سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد و دانش‌آموخته زبان و ادبیات فارسی است. برقعی از سال ۸۶ تا ۹۰ مسئولیت انجمن شعر استان قم را برعهده داشت. از آثار او می‌توان به کتاب‌های «قبله مایل به تو»، «طوفان واژه‌ها»، «رقعه»، «تحیر» و «یحیی» اشاره کرد.
گزیده‌ای از شعر برقعی: «خدا نوشت از او خالی است دنیایم/ کجاست آینه‌ای تا کند تماشایم/ برای خلوت خود دوست... دوست میخواهم/ در این هزاره غم چاره اوست میخواهم/ که خمره خمره ایجاد را به کاسه کنم/ خودم خدایی خود را در او خلاصه کنم/ می‌آفرینمش این‌سان به خود اشاره کنم/ به هرچه می‌‌نگرم خویش را نظاره کنم/ به قصد خلقت عالم قلم گرفت/ آن‌‌گاه گذاشت نقطه باء را و گفت بسم‌الله...»
این شعر به‌مناسبت ولادت امیرالمؤمنین(ع) سروده شده است و به بی‌نظیر بودن ایشان در خلقت و آفرینش می‌پردازد. ابیات ابتدایی این شعر، ذهن را به یاد بیتی از شعر معروف استاد شهریار می‌اندازد: «دل اگر خدا شناسی، همه در رخ علی بین/ به علی شناختم من به خدا قسم خدا را» و به حدیث «انا نقطة تحت الباء» اشاره دارد.
ـ صابر خراسانی متولد مرداد ۱۳۵۶ در مشهد، دانش‌آموخته صنایع فلز از هنرستان و در حال حاضر ساکن تهران است. خراسانی در سال ۸۲ به پیشنهاد دوستان هیئتی خود به‌دلیل صدایی که داشت، وارد عرصه مداحی شد.
گزیده‌ای از شعر او: «اول ابتدای آغاز است/ در جنت برای او باز است/ در مسیرش ملک به پرواز است/ همه کارهاش اعجاز است/ وقت پیکار شیر میدان است/ او که هم‌بازی یتیمان است/ نقطه تحت باء بسم‌الله/ شرف لا اله الا الله/ آسمان پیش قامتش کوتاه/ در خیبر برای او پر کاه/ دشمن از پیش و پس اگر دارد/ ذوالفقار علی دو دم دارد/ دست و بازوی او نمک دارد/ به همه نیت کمک دارد/ عشق ما ریشه در فدک دارد/ به ولایت هر آن که شک دارد/ برود کعبه را طواف کند و نگاهی بر آن شکاف کند...»
این شعر در وصف امیرالمؤمنین(ع) سروده شده است و به شجاعت، جنگاوری و در عین حال، مهربانی و محبت حضرت به کودکان به‌ویژه ایتام اشاره می‌کند، مصداق آیه «...أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ...»؛ همین‌طور به مقام انسان کامل بودن ایشان در مصرع «نقطه تحت باء بسم‌الله» می‌پردازد. نکته بعدی درباره محل تولد ایشان درون کعبه و شکاف‌برداشتن خانه خداست که مهر تأیید دیگری بر حقانیت حضرت امیر(ع) است.
ـ فاضل نظری از معروف‌ترین شعرای حال حاضر، متولد ۱۳۵۸ در شهرستان خمین است. او تحصیلات اولیه خود را در خمین و خوانسار گذراند و از آثارش می‌توان به «گریه‌های امپراتور»، «اقلیت»، «ضد»، «اکنون»، «کتاب» و «وجود» اشاره کرد.
شعر زیر در وصف فضائل امیرالمؤمنین(ع) است، به نام «بوتراب» از کتاب «وجود»: «فخر است برایش که بخوانند فقیرش/ شاهی که به درگاه تو افتاد مسیرش/ پیش تو که بر خاک و بر افلاک امیری/ خاکش به سر آن کس که بخوانند امیرش/ هر کس که به انکار تو و قدر تو پرداخت/ سلطان هم اگر بود کشیدند به زیرش/ بی‌مهر تو این گمشده سیارە تاریک/ آبستن رنج است چه دریا چه کویرش/ دل سوی تو آورده پناه از غم دنیا/ این طفل، یتیم است در آغوش بگیرش/ پیش تو مرا پیشکشی نیست جز این شعر/ منت به سر من بگذار و بپذیرش.»
ـ محمد سهرابی متولد ۹ بهمن ۱۳۵۹ در تهران، اصالتاً زنجانی‌ست، مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دارد و سرودن شعر را از سال ۱۳۷۰ شروع کرد. او در شعر از شیفتگان مکتب هندی‌ست و با تفأل به دیوان صائب تبریزی، تخلص «معنی» را برای خود برگزید. «تخته مشق»، «سایه صدا»، «نسخه نسیان» و «فانوس خیال»، تعدادی از مجموعه اشعار اوست.
گزیده‌ای از سروده سهرابی در مدح حضرت علی(ع): «آموخت تا که عطر ز شیشه فرار را/ آموختم فرار ز یاران به یار را/ دل می‌کشید ناز من و درد و بار را/ کاموختم کشیدن ناز نگار را/ پس می‌کشم به وزن و قوافی خمار را/ گیرم که کرد خواب ۱۳ رفیقان مرا کسل/ گیرم که گشت باده ز خشکی ما خجل/ گیرم که رفت پای طرب تا کمر به گل/ ناخن به زلف یار رسانم به فتح دل/ مطرب اگر کلافه نوازد سه‌تار را...»
ـ احمد بابایی از نسل شاعران جوان آیینی است که در کنار نام‌هایی مانند محمد سهرابی، وحید قاسمی، احمد علوی، قاسم صرافان، محسن عرب‌خالقی و دیگران در این حوزه خوش درخشیده است. بابایی علاوه بر شاعری، ذاکر اهل بیت(ع) نیز است و این‌ها را از پدرش، حاج سیروس به ارث برده است.
گزیده‌ای از سروده او در مدح حضرت امیر(ع): «به الم نشرح حق شارح صدر است علی/ روز وصل است علی و شب قدر است علی/ اوج پرواز علی... موج تماشاست علی/ صاحب تیغ دو دم، قبله زهراست علی/ خالق صبر علی، خالق لبخند علی/ ابوالایتام علی، شیر خداوند علی/ غم و شادی علی، فرع علی اصل علی/ نفس احمد پس از او شاه بلافصل علی/ از رجب تا رمضان ذکر جلی میگوییم/ تا به محشر به علیٍ به علی میگوییم...»
ـ مجید تال در تاریخ ۹ تیر ۱۳۷۰ در قم متولد شد و دانش‌آموخته مقطع کارشناسی است. او سرودن را از نوجوانی آغاز کرد. حضور در محافل مذهبی سبب شد تا اشعار او بیشتر رنگ و بوی آیینی به خود بگیرد. تال از شاعران شناخته‌شده در عرصه شعر هیئت به‌شمار می‌رود و بعضی از اشعار و نوحه‌های او بسیار مورد اقبال عموم قرار گرفته است. مجموعه شعر «گفتن ندارد» تنها اثر اوست.
گزیده‌ای از سروده تال در مدح حضرت امیر(ع): «نبی فریاد زد بر عالم و آدم مسلم شد/ علی بن ابیطالب ولی‌الله اعظم شد/ برای خاتم پیغمبران جز او نگینی نیست/ شهادت می‌دهم جز او امیرالمؤمنینی نیست/ که دنیا بی علی فانی و عقبی با علی باقی/ غدیرخم به جوش آمد الا یا ایها الساقی/ امام‌المتقین، عین‌الیقین، حبل‌المتین حیدر/ عمادالعاصفین، شمس‌المبین، یعسوب دین حیدر...»
این شعر به واقعه غدیرخم اشاره دارد و درباره ولایت و جانشینی حضرت امیر(ع) پس از پیامبر اکرم(ص) است؛ تنها شخص شایسته پس از رسول اکرم(ص) برای هدایت امت، امیرالمؤمنین(ع) و دنیا و عقبی بدون حب و ولایت ایشان بی‌ارزش است.
نگین تهرانی
انتهای پیام
