تا قبل از وقایع منتهی به پنجم رمضان ۵۷، مخالفان حکومت و گرایشهای مختلف سیاسی هر کدام مسیری را دنبال میکردند، اما در جریان این تحصن، رهبران و ادارهکنندگان توانستند یکدیگر را قانع کنند که همه باید با هم باشند و به نوعی، راجع به مسائل مشترک تأکید شد؛ این رویه به پیروزی انقلاب و اتخاذ مشی واحد از سوی اقشار گوناگون بسیار کمک کرد.