دولت منتخب سیاست خارجی مدبرانه در پیش بگیرد
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان گفت: مهم‌ترین اولویت دولت سیزدهم در سیاست خارجی باید اتخاذ سیاستی مدبرانه باشد تا مسائلی مثل برجام و تحریم‌های نفتی و بانکی، حل‌وفصل شود.
علی امیدی، عضو هیئت علمی گروه روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان درباره اولویت‌های دولت سیزدهم در سیاست خارجی، اظهار کرد: به نظر می‌رسد گره برخی گره‌ها، برجام است و با توجه به روی کار بودن دولت بایدن در آمریکا، باید تلاش شود که برجام به فرجام برسد تا تحریم‌های نفتی و بانکی متوقف شود. برای رسیدن به این هدف، دولت نباید سیاستی حداکثری در پیش بگیرد، بلکه باید سیاستی مدبرانه اتخاذ کند، چون برخی گروه‌ها در داخل دنبال مطالبات حداکثری هستند که با توجه به ساختار سیاسی در آمریکا و جهان، عملاً چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. در نتیجه، دولت باید سیاستی مدبرانه در پیش بگیرد تا قضیه برجام و تحریم‌ها حل شود، چون برجام گره مشکلات است و ابتدا این موضوع باید حل شود تا مسائل دیگر در دستور کار قرار گیرد.
وی افزود: اولویت بعدی، تنش‌زدایی و حل‌وفصل مسائل با عربستان است، چون وقتی مسائل موجود با این کشور حل شود، بقیه مسائل با کشورهای دیگر نیز حل می‌شود. در دولت فعلی، اقدامات اولیه برای این کار انجام شده است که باید با اتخاذ سیاست‌های اعتمادساز بیشتر تداوم پیدا کند.
عضو هیئت علمی گروه روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان بیان کرد: اولویت دیگری که می‌توان از آن نام برد، ایجاد تصویر مثبت است. متأسفانه تبلیغات و تصویرسازی منفی و غیرمنصفانه زیادی علیه دولت منتخب در سطح بین‌المللی انجام شده و به هر حال، واسطه رفتار انسان‌ها، ادراک و برداشت‌های ذهنی است. تا این ادراک‌ها و برداشت‌های ذهنی تعدیل نشود، شاهد کنش‌های مثبتی در قبال ایران نخواهیم بود. بنابراین، دولت منتخب می‌تواند با سیاست‌های اعتمادساز، آن تصویر منفی را که توسط رسانه‌های بیگانه و معاند ارائه شده است، خنثی کند.
امیدی تصریح کرد: کسی که به‌عنوان وزیر امور خارجه انتخاب می‌شود، باید فردی باتجربه باشد که سرد و گرم روزگار را به‌خصوص در عرصه سیاست خارجی چشیده است. در واقع، آن‌قدر بحران‌های مختلف در کمین کشور نشسته‌اند که دیگر فرصت سعی و خطا وجود ندارد. در نتیجه باید فردی باتجربه سکان هدایت وزارت امور خارجه را به دست بگیرد، یعنی تجربه زندگی بین‌المللی داشته باشد و زبان و فرهنگ دنیا را بفهمد و به فراخور این درک بتواند عمل کند، نه صرفاً بر اساس خرده فرهنگ ایرانی.
وی ادامه داد: در درون و بیرون وزارت امور خارجه، افرادی هستند که هم شخصیت معتدلی دارند و هم مجرب‌اند و زبان و فرهنگ دنیا را درک می‌کنند. از طرف دیگر، وزیر امور خارجه حداقل باید زبان انگلیسی را بلد باشد و اگر عربی هم بداند، بهتر است. همچنین باید از دانش بین‌المللی برخوردار بوده و تجربه کارهای دیپلماتیک را داشته باشد، نه اینکه ابتدا به ساکن وارد این کار شود. مورد بعدی اینکه نگاه جهان به وی مثبت باشد. در واقع، این نکته مهم است که کشورهای قدرتمند و تعیین‌کننده چه برداشتی از وزیر خارجه کشور دارند. البته کمال مطلق وجود ندارد و فردی که از حداقل این استانداردها برخوردار باشد، در میان گرایش‌های سیاسی مختلف در کشور ما فراوان یافت می‌شود.
عضو هیئت علمی گروه روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان درباره چالش‌های دولت سیزدهم در سیاست خارجی، گفت: مهم‌ترین چالش موجود، چالش مقبولیت و مشروعیت است. به هر حال، رسانه‌های غربی و معاند و نهادهای حقوق بشری که زیر نفوذ غرب هستند، علیه دولت منتخب سمپاشی زیادی انجام می‌دهند و به احتمال زیاد می‌خواهند چالش‌های حقوقی و سیاسی متعددی برای دولت ایجاد کنند و وزارت امور خارجه نیز باید پاسخگو باشد و اقدامات مقتضی در این زمینه انجام دهد. در حقوق بین‌الملل، نظریه‌ای با عنوان صلاحیت جهانی، ذیل صلاحیت قضایی دولت‌ها وجود دارد و ممکن است برخی کشورها چنین چالشی به‌وجود آورند، یعنی علیه برخی از اعضای دولت منتخب اقامه دعوا کنند. از این نظر، سیاست مدبرانه، معتدل و تنش‌زدایانه‌ای که دولت منتخب در پیش می‌گیرد، می‌تواند تا حدودی این اقدامات را خنثی کند و به حاشیه براند.
انتهای پیام
