آرزو دارم تئاتر کاشان به دهه ۶٠ برگردد
یک بازیگر تئاتر گفت: آرزو دارم تئاتر کاشان به دهه ۶٠ برگردد؛ همان زمان که از کارهای فاخر استقبال می‌شد و مردم نکات آموزشی زیادی از این تئاترها دریافت می‌کردند، برخلاف امروز که نگاه‌ها نازل شده است و از نمایش‌های آیینی استقبال چندانی صورت نمی‌گیرد.
تئاتر یا نمایش هنری است که با ترکیب هنرمندانه‌ای از بازیگری، کارگردانی، طراحی صحنه و نورپردازی، داستان‌ها و موقعیت‌های گوناگون را به تصویر می‌کشد. این هنر با ریشه‌های عمیق در تاریخ و فرهنگ بشری، از یونان باستان تا به امروز، همواره مانند ابزاری برای بیان احساسات، افکار و نقدهای اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته است. تئاتر با ایجاد فضایی زنده و پویا، تماشاگران را به دنیایی متفاوت و پر از هیجان دعوت می‌کند و از طریق تعامل مستقیم با مخاطبان، تجربه‌ای بی‌نظیر و فراموش‌نشدنی رقم می‌زند. خبرنگار ایکنا از اصفهان به سراغ رضا دلالت، یکی از بازیگران تئاتر کاشان رفته است تا از این فرصت برای بازتاب مطالبات بازیگران عرصه نمایش در این شهرستان استفاده کند. در ادامه، متن این گفت‌وگو تقدیم خوانندگان می‌شود.
ایکنا ـ خودتان را معرفی کنید.
رضا دلالت متولد ۱۳۴۵ در کاشان، دارای مدرک تحصیلی فوق‌دیپلم فناوری اطلاعات و بازنشسته مخابرات هستم. از سال ۱۳۵۴ در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کاشان در زمینه تئاتر و نقاشی شروع به فعالیت کردم و سپس کارم را در گروه‌های کانون جوانه‌ها ادامه دادم. «مسافران کوفه»، «حیدری نعمتی»، «قهرمان آربابا»، «ماه‌نشان»، «یاس اما کبود» و... عناوین تعدادی از تئاترهایی است که در آن‌ها به ایفای نقش پرداختم.
ایکنا ـ چه شد که به بازیگری در تئاتر روی آوردید؟
سال سوم ابتدایی و همزمان با بازگشایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به این کار گرایش پیدا کردم. در آن زمان، مربی‌هایی در زمینه عکاسی، خطاطی، نقاشی، تئاتر و... از تهران می‌آمدند و کودکان را استعدادیابی می‌کردند؛ برای مثال از بین ۶٠ کودک، آن‌هایی را که در اجرای نمایش مستعد بودند، نگه داشتند و همین شد که من در این عرصه ماندگار شدم.
ایکنا ـ بیشتر علاقه‌مند به ایفای نقش در قالب چه شخصیت‌هایی هستید و چقدر برای یک اجرای موفق تلاش می‌کنید؟
اجرای نمایش‌های مذهبی چون با اعتقاداتم سازگارتر است و با روحیه‌ام قرابت بیشتری دارد، احساس بهتری به من منتقل می‌کند. ما روزانه حداقل سه ساعت در سالن برای تمرین، زمان می‌گذاریم. در منزل هم زمان تمرین‌مان جداست و خوشبختانه، خانواده همراهی دارند و در این زمینه برایم مشوق خوبی هستند.
افتخارم، بازی در تئاترهای فاخری است که در سطح شهرستان اجرا می‌شود؛ اما آرزو دارم که تئاتر کاشان به دهه ۶٠ برگردد؛ همان زمان که از کارهای فاخر استقبال می‌شد و مردم نکات آموزشی زیادی از این تئاترها دریافت می‌کردند. اکنون نگاه‌ها نازل شده است، به‌گونه‌ای که برای یک نمایش هجو شاید در یک شب، چند بار سالن اجرا پر و خالی می‌شود؛ ولی از نمایش‌های مربوط به شهدا، محرم و... استقبال چندانی صورت نمی‌گیرد و ما باید اجراهایمان را هیئتی کنیم و به داخل حسینیه‌ها ببریم.
ایکنا ـ به نظر شما تئاتر چقدر می‌تواند در انتقال مفاهیم ارزشی و فرهنگی مؤثر باشد؟
به نظر من با تئاتر کارهای مؤثر زیادی می‌شود انجام داد. چهار سال است که در ایام اربعین در کربلا و موکب علی بن باقر(ع) اجرا داریم. بازخوردی که دریافت می‌کنیم، نشان می‌دهد که یک تئاتر می‌تواند از مداحی و سایر برنامه‌ها اثرگذاری بیشتری داشته باشد.
ایکنا ـ تصور کنید اکنون پشت تریبونی ایستاده‌اید و مردم و مسئولان شما را می‌بینند و صدایتان را می‌شنوند. درباره هر موضوعی که دوست دارید، با آن‌ها صحبت کنید.
امیدوارم تئاتر کاشان به جایگاه والای خودش برسد، فرهنگ تماشای تئاتر در مردم ارتقا پیدا کند و مسئولان هم حمایت‌های لازم را انجام دهند. در کاشان فقط ۱٠ نفر از بازیگران تئاتر هستند که با اعتقاد و انرژی از سال‌های قبل مشغول فعالیت‌اند که اگر این انرژی و انگیزه در آن‌ها وجود نداشت، هیچ کدام ماندگار نبودند.
زهراسادات محمدی
انتهای پیام
