بی‌تابی و سبک‌سری؛ رذیلت ذاتی انسان
از نظر قرآن کریم، انسان ذاتاً سبک‌سر و بی‌تاب است؛ اما باید با مبارزه و مجاهدت سعی کند که نفس خود را از این رذیله خطرناک، تهی یا دست کم آن را سرکوب کند.
به گزارش ایکنا از اصفهان، آیت‌الله‌العظمی مظاهری در سلسله گفتارهایی، به شرح ۴۰ رذیلت اخلاقی پرداخته است که از سوی پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر معظم‌له منتشر و در سایت خبرگزاری ایکنا بازنشر می‌شود. شماره پنجم این مجموعه به رذیله اخلاقی «بی‌تابی» اختصاص دارد.
بی‌تابی یا بیقراری دل، ملکه ناپسندی است كه اگر در قلب انسان رسوخ کند، چه در مواجهه با نعمت و چه در رویارویی با نقمت، آرام و قرار را از وی می‌گیرد. کسی که این رذیلت در دلش جای گرفته است، در برابر کوچکترین سختی و مصیبت، توان مقاومت را از دست میدهد، جزع و فزع می‌کند و متلاطم است. در هنگام برخورداری از کمترین نعمت نیز خود را فراموش می‌کند و صفات ناپسندی چون كبر و خودپسندی بر او چیره می‌شود.
بیشتر بخوانید:
- مکر و فریب؛ جلوه‌ای از نفاق و دورویی
- غفلت؛ عامل کوری و زنگار قلب
- شرک؛ عامل محرومیت از رحمت خدا
- بی‌ثباتی؛ مایه زیان‌کاری در دنیا و آخرت
از نظر قرآن کریم، انسان ذاتاً سبک‌سر و بی‌تاب است: «إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً، إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً، وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً؛ به راستی كه انسان سخت آزمند و بی‌تاب خلق شده است. چون صدمهای به او رسد، عجز و لابه كند و چون خیری به او رسد، بخل ورزد.» (معارج، 19 تا 21) اما باید با مبارزه و مجاهدت، مانع رسوخ این صفت رذیله در دل شود و سعی کند که نفس خود را از این رذیله خطرناک، تهی یا دست کم آن را سرکوب کند.
راهکار مبارزه با این رذیله، همان راهکار کلی جهاد با رذائل، یعنی مبارزه منفی و مخالفت عملی با آن است. برای پیروزی در این میدان، برقراری ارتباط عاطفی با خداوند، به‌خصوص مداومت بر نماز و نیز دعا و توسل، همراه با اجتناب از گناه، تأثیر بسزایی دارد.
انتهای پیام
