جای خالی رفتگان را نه با کلام که با سکوت باید خواند. در پایان سال، سهم هر مزار، دلی تنها و چشمانی بارانی است. امسال، سال وداع با خادمانی بود که عمرشان را در محضر وحی گذراندند، قاریانی که آیات را با صوت آسمانیشان زنده میکردند، حافظانی که قرآن را در جانشان حک کرده بودند و معلمانی که چراغ هدایت را در دست داشتند ... اگرچه آنها رفتند، اما نور وحی هرگز خاموش نمیشود.