عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان ضمن بیان انواع ارتباط میان قرآن و اهل بیت(ع) گفت: تلاوت روزانه قرآن، پاسخگویی به سؤالات و شبهات اعتقادی با استناد به آیات قرآن و تفسیر کاربردی، از نمونههای تعامل امام رضا(ع) با قرآن بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان سیره امام رضا(ع) را گنجینهای ارزشمند در حوزه تربیت و فرهنگ خواند و گفت: تلاش ایشان بهمنظور بسط آگاهی در جامعه میتواند الگویی برای تربیت فرزندان با مهارت تفکر انتقادی باشد.
یک پژوهشگر قرآنی برای تمرکز بر موضوع تقوا، مطالعه نهجالبلاغه را پیشنهاد داد و گفت: در این خصوص باید بر خطبه همام که سیمای جامع پرهیزکاران را ترسیم میکند، متمرکز شد.
شاید مهمترین نوآوری مکتب اصفهان همین باشد که نشان داد میتوان هم فیلسوف بود، با تمام معیارهای عقلانی فلسفه و هم به وحی در جایگاه منبع معرفت معتقد بود.
امام رضا(ع) در بیانات خود، توصیههایی جامع، کارآمد و همهجانبه درباره تربیت کودک مطرح میکنند؛ توصیههایی که هم به شرایط سنی و ویژگیهای روانی کودکان مربوط میشود و هم رشد و پرورش جسمانی و معنوی آنان را درنظر دارد.
یک پژوهشگر قرآنی گفت: با توجه به مفاد نهجالبلاغه، امام علی(ع) نهتنها از مظلومیت خود در ماجرای غصب خلافت پرده برداشته، بلکه این مظلومیت را مایه افتخار دانسته است.
در سیره تربیتی امام رضا(ع)، روشهای عملی برای پرورش کودکان که برگرفته از سنت نبوی و علوی است، هم شامل برنامههای کوتاهمدت پس از تولد میشود و هم راهکارهای بلندمدت برای مراحل گوناگون رشد کودک را دربرمیگیرد.
یک پژوهشگر قرآنی با بیان اینکه ادعای «سلونی قبل أن تفقدونی» از سوی امام علی(ع)، هم تحدی علمی است، هم حدیث نعمت و هم تجلی غربت و مظلومیت آن حضرت گفت: سخن امیرالمؤمنین(ع) در خصوص دانایی درباره راههای آسمان نسبت به راههای زمین، شاهکار معرفتی و آیتی از وسعت وجودی امام معصوم است.
شیخ صدوق در بررسی احادیث طبی، با تمایز قائلشدن بین سره و ناسره، تلاش میکرد تا الگویی عقلانی برای بهرهگیری از این میراث ارائه دهد که هم از موهبت خرد بشری بهره گیرد و هم آن را با نور هدایت الهی تکمیل کند.