نیرسادات نوری، مدیر مؤسسه قرآن و عترت حضرت زینب(س) در گفتوگو با ایکنا از اصفهان با بیان اینکه فعالیت این مؤسسه از سال 1390 برای بانوان آغاز شد، اظهار کرد: مؤسسه حضرت زینب(س) برای گروههای سنی ۴ تا ۶ سال، ۷ تا ۹ سال، ۹ تا ۱۲ سال، ۱۲ تا ۱۸ سال و ۱۸ سال به بالا، دورههای آموزشی برگزار میکند که شامل روخوانی و روانخوانی قرآن، حفظ و تدبر در قرآن، خلاقیت، کاردستی، چالش و معما، جنگ و بازی، مهارتهای زندگی، تربیت فرزند و روابط زوجین است.
وی افزود: دورههای تدبر در قرآن برای افراد ۱۲ سال به بالا برگزار و از روش ارشاد استاد صبوحی و روش استاد اخوت در این دورهها استفاده میشود که شاگردان ایشان، این روشها را تدریس میکنند.
مدیر مؤسسه قرآن و عترت حضرت زینب(س) به کاهش تعداد قرآنآموزان در دورههای تابستانه اشاره کرد و گفت: سال گذشته، با وجود شیوع کرونا، تعداد بیشتری در دورهها شرکت میکردند، ولی امسال بهدلیل تعدد برگزاری کلاسهای تابستانه در مراکز مختلف و بهخصوص، برگزاری کلاسهای تابستانه در مدارس، حضور گروه سنی دانشآموز در کلاسهای مؤسسه کمرنگتر شده است و اگرچه مخاطبان سالهای پیش علاقهمند به حضور در این کلاسها هستند، ولی بهدلیل برنامههای تابستانه مدارس، از حضور در کلاسهای دیگر انصراف میدهند.
وی مسئله جذب مخاطب را از جمله مشکلات و چالشهای پیش روی مؤسسات قرآنی، بیان کرد و ادامه داد: هزینه بالای اجرای برنامه برای جذب مخاطب، مانع بزرگی پیش روی مجموعههای مردمی در حوزه فعالیتهای قرآنی است. بعضی از این مؤسسات با ظرفیت بالا و رضایت زیاد مخاطبان مشغول به کار هستند، ولی چون نام و برند شاخص ندارند، در جذب مخاطب دچار مشکل میشوند و اگرچه حمایت از آنها به افزایش ظرفیت و توسعه فعالیت این مؤسسات کمک میکند، ولی در حال حاضر، حمایتها نیز از مؤسسات شاخص و مطرح انجام میشود و همین باعث شده تا آنها همواره در صدر قرار داشته باشند.
نوری با تأکید بر حمایت از مؤسسات مردمی از طریق شناسایی ظرفیتهای آنها، گفت: سازمانها و ارگانهایی که تصمیم به برگزاری کلاسهای آموزشی درون سازمانی دارند، با برونسپاری برگزاری این کلاسها، هم بار مالی سازمان خود را کاهش میدهند و هم به توسعه ظرفیت مؤسسات کمک میکنند.
وی با بیان اینکه بهتر است شرایطی فراهم شود تا مؤسسات قرآنی کوچک نیز بتوانند ظرفیت و توانمندی خود را نشان دهند، تأکید کرد: در حال حاضر، مؤسسات خاصی در رأس فعالیتهای قرآنی قرار دارند و همانها از حمايتهای مالی و معنوی دولتی استفاده میکنند، در حالی که مؤسسات مردمی بیشتر نیازمند این امکانات هستند. از طرف دیگر، مردم کمتر حاضر میشوند برای فعالیتهای قرآنی و دینی هزینه کنند و این مسئله، تأمین هزینهها برای مؤسسات قرآنی مردمی را که بودجه مصوبی ندارند، دشوارتر میکند.
پریسا عابدی
انتهای پیام