«از مؤمنان مردانی هستند که به آنچه با خدا بر آن پیمان بستند، صادقانه وفا کردند. برخی از آنان پیمانشان را به انجام رساندند و به شرف شهادت نائل شدند و برخی از آنان شهادت را انتظار میبرند و هیچ تغییر و تبدیلی در پیمانشان ندادهاند.» (سوره احزاب، آیه ۲۳)
احمد زمانی، چهره مبارز، معلم متعهد و استاد دانشگاه در ۶۶ سالگی دار فانی را وداع گفت. او متولد ۱۳۳۷ در اصفهان بود و تحصیلات متوسطه خود را در رشته ریاضی در دبیرستان ادب به پایان رساند. در بهمن ۱۳۵۵ وارد رشته فیزیک دانشگاه اصفهان شد؛ اما علاقهاش به تاریخ موجب شد تا پس از بازگشایی دانشگاهها در سال ۱۳۶۲، به این رشته تغییر گرایش دهد و سرانجام در سال ۱۳۶۶ موفق به اخذ مدرک کارشناسی تاریخ شد.
زندهیاد زمانی از دوران نوجوانی و سالهای دبیرستان در دهه ۱۳۵۰، در جریان مبارزات انقلابی اصفهان حضوری فعال داشت و در جلسات سخنرانی استاد پرورش، شهید علیاکبر اژهای، استاد شهید مرتضی مطهری، استاد محمدتقی جعفری و دیگر چهرههای جریان انقلاب شرکت میکرد. به سبب فعالیتهای سیاسی و مبارزاتیاش، چندین نوبت از سوی ساواک احضار و بازداشت شد.
در سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷، در بحبوحه قیام ملت ایران، احمد زمانی از چهرههای تأثیرگذار در برپایی راهپیماییها و تحصنهای تاریخی اصفهان و از اعضای هیئت ادارهکننده تجمعات مردمی در منزل آیتالله سیدحسین خادمی در رمضان و مرداد ۱۳۵۷ بود. با اعلام حکومت نظامی، حضور او در صحنههای انقلابی بیش از پیش استمرار یافت.
پس از پیروزی انقلاب، به دعوت سیدعلیاکبر پرورش، به عضویت شورای حزب جمهوری اسلامی مرکز درآمد و با نهادهای انقلابی گوناگون همکاری مستمر داشت. با تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی، زمانی در مقام عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد فعالیت خود را ادامه داد. وی همچنین عضویت در شورای استانی و جانشینی دبیر منطقهای دانشگاه آزاد را برعهده داشت.
او در این دانشگاه به تدریس دروس تاریخ، تاریخ اسلام و انقلاب اسلامی پرداخت و همواره، استادی متعهد و مدیری متین، مذهبی و جهادگر شناخته میشد. احمد زمانی از فعالان فرهنگی و مشاوران مورد اعتماد فرهنگیان اصفهان بود؛ شخصیتی اصفهانشناس، با بصیرت و دغدغهمند که عمر خود را وقف انقلاب اسلامی و تعلیم و تربیت کرد.
وی سرانجام در اثر سانحه تصادف، پس از چهار روز بستریبودن در بیمارستان و انجام عمل جراحی، روز جمعه، ۲۲ فروردینماه 1404 چشم از جهان فروبست. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
اصغر منتظرالقائم، عضو هیئتعلمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان
انتهای پیام