در تاریخ مبارزات انقلابی ایران، نام آیتالله محمد صدوقی (۱۲۸۷ ـ ۱۳۶۱ ش) برجسته و پرتکرار است. این عالم مجاهد که از یاران نزدیک و نماینده ویژه امام خمینی(ره) در استان یزد بود، عمری را در راه احیای دین و آرمانهای انقلاب اسلامی سپری کرد.
ایشان در مقام نماینده مردم یزد در مجلس خبرگان قانون اساسی و امامت جمعه این شهر، به ترویج ارزشهای اسلامی همت گماشت. این پیرو راستین امام خمینی(ره) در حین اقامه نماز جمعه، به دست گروهک منافقین (سازمان مجاهدین خلق) به درجه رفیع شهادت نائل آمد. خون پاک او که بر محراب نماز ریخته شد، نامش را در زمره شهدای محراب جاودانه کرد.
محمد صدوقی در سال ۱۲۸۷ شمسی در شهر یزد متولد شد. پدرش آقامیرزا ابوطالب، یکی از روحانیون معروف یزد بود. در هفت سالگی، پدر و در ۹ سالگی، مادر خود را از دست داد و از آن پس، تحت سرپرستی پسرعمویش، میرزا محمد کرمانشاهی قرار گرفت.
وی بخشی از تحصیلات خود را در یزد و اصفهان گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد. آیتالله صدوقی ۲۱ سال در قم به فراگیری علوم اسلامی پرداخت و از محضر آیتالله عبدالکریم حائری یزدی، سیدصدرالدین صدر، سیدمحمدتقی خوانساری، سیدمحمد حجت کوهکمری و امام خمینی(ره) بهره برد.
پس از درگذشت آیتالله عبدالکریم حائری، مؤسس و مدیر حوزه علمیه قم، اداره بخشی از حوزه علمیه به آیتالله صدوقی واگذار شد که میتوان از تولیت مدارس و تقسیم شهریههای طلاب یاد کرد.
آیتالله صدوقی در سال ۱۳۳۰ شمسی با فوت عالم بزرگ دینی یزد، غلامرضا فقیه خراسانی، با درخواست مردم و توصیه آیتالله خمینی(ره) به یزد بازگشت. صدوقی رابطه نزدیکی با امام خمینی(ره) داشت و در آن ایام، گاه در تمام مدت شبانهروز با ایشان بود.
از شاگردان آیتالله صدوقی میتوان به محمدتقی جعفری، سیدهاشم رسولی محلاتی، محمد فاضل لنکرانی، مرتضی مطهری، یوسف صانعی، اکبر هاشمی رفسنجانی، علی قدوسی و احمد جنتی اشاره کرد.
آیتالله صدوقی از فدائیان اسلام حمایت میکرد و در سال ۱۳۳۰، وقتی سیدعبدالحسین واحدی، مرد شماره دوی فدائیان اسلام تحت تعقیب قرار گرفت، آیتالله صدوقی او را در خانهاش پنهان کرد؛ همچنین بعد از واقعه فیضیه در دوم فروردین ۱۳۴۲، وی اعلامیهای منتشر کرد و آن را به امضای دیگر علما نیز رساند. در این اعلامیه از اقدامات رژیم، اعلام نفرت و انزجار شده بود.
علاوه بر این، آیتالله صدوقی بعد از قیام ۱۹ دی قم و ۲۹ بهمن ۵۶ تبریز، ضمن پیامی، نوروز ۵۷ را عزای عمومی اعلام کرد. در ماههای آخر سال ۵۷ که دولت به بازاریان پیشنهاد کرده بود تا با انتخاب نمایندهای با دولت مذاکره کنند، صدوقی بیانیهای صادر و این پیشنهاد را نوعی حیله شیطانی قلمداد کرد که قصدی جز رخنه در میان صفوف انقلابیون در پی ندارد.
آیتالله صدوقی بعد از انقلاب در مقام نماینده امام و امام جمعه یزد به فعالیت مشغول شد. وی همچنین در مجلس خبرگان قانون اساسی از طرف مردم یزد انتخاب و وارد مجلس شد. در مجلس خبرگان، از جمله اقدامات آیتالله صدوقی، اصرار به واردکردن سپاه پاسداران به قانون اساسی بود که این کار انجام شد.
با شروع جنگ عراق و ایران، گاهی خود شخصاً در جبههها به قصد سرکشی و تقویت روحیه رزمندگان حاضر میشد. مقلم معظم رهبری درباره جبههرفتن آیتالله صدوقی میگوید: «گفتند میخواهم بروم یزد و به جبهه هم بروم که من به ایشان گفتم شما خوب است اگر جبهه میروید، به طرف غرب بروید که آنجا هوایش در فصل بهار و اردیبهشت خوب است و جنوب نروید، چون گرم است. ایشان گفتند تا ببینم چه میشود و ناگهان دیدیم ایشان سر و کلهاش در جنوب پیدا شد و در عملیات بیتالمقدس حاضر بود.»
آیتالله محمد صدوقی در ۱۱ تیر ۱۳۶۱ مطابق با ۱۰ رمضان ۱۴۰۲ قمری، پس از اقامه نماز جمعه به دست سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید.
در بخشی از پیام امام خمینی(ره) که بهمناسبت شهادت آیتالله صدوقی صادر شد، چنین آمده است: «اینجانب دوستی عزیز را که بیش از ۳۰ سال با او آشنا بودم و روحیات عظیمش را از نزدیک درک کردم، از دست دادم و اسلام، خدمتگزاری متعهد و ایران، فقیهی فداکار و استان یزد، سرپرستی دانشمند را از دست داد.»
الههسادات بدیعزادگان
انتهای پیام