«عملیات نارنیا»؛ نقطه عطف ترور دانشمندان هسته‌ای ایران
اگرچه سیاست ترور نخبگان علمی کشور به دست رژیم صهیونیستی از سال‌ها پیش آغاز شده بود، ولی به شهادت رساندن جمعی از دانشمندان هسته‌ای ایران در جریان «عملیات نارنیا»، مرحله‌ای جدید و بی‌سابقه در پروژه حذف فیزیکی سرمایه‌های انسانی ایران به‌شمار می‌رود.
رژیم غاصب صهیونیستی در بامداد جمعه، ۲۳ خردادماه، حمله نظامی گسترده‌ای با عنوان «شیر برخاسته»، شامل مجموعه‌ای از حملات هوایی هماهنگ و بی‌سابقه علیه اهداف متعدد نظامی، غیرنظامی و زیرساخت‌های حیاتی در خاک جمهوری اسلامی ایران انجام داد. در این تجاوزها، علاوه بر تلفات در میان نیروهای نظامی، شماری از شهروندان غیرنظامی نیز قربانی شدند که در میان آن‌ها نام دانشمندان برجسته، پژوهشگران عالی‌رتبه و استادان دانشگاه به چشم می‌خورد. این اقدام که درواقع همان تداوم سیاست ترور نخبگان علمی کشور به دست رژیم صهیونیستی است، اگرچه از سال‌ها پیش آغاز شده بود، ولی از نظر دامنه، سطح هماهنگی و عمق آسیب‌زنی، مرحله‌ای جدید و بی‌سابقه در پروژه حذف فیزیکی سرمایه انسانی ایران به‌شمار می‌رود. شایان ذکر است که این ترورهای هدفمند با عنوان «عملیات نارنیا» معرفی شده است.
این ترورها از ابعاد نظامی، سیاسی، حقوقی و... اهمیت ویژه‌ای دارد که در جای خود قابل بررسی است؛ اما در سلسله یادداشت‌های پیش رو به معرفی دقیق‌تری از قربانیان علمی این واقعه عظیم پرداخته می‌شود. در شماره پیشین، به معرفی فریدون عباسی دوانی، سیدمصطفی ساداتی ارمکی و محمدمهدی طهرانچی پرداخته شد و در شماره پیش رو، سه تن دیگر از دانشمندان شهید در تجاوز رژیم صهیونیستی معرفی می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
منصور عسکری: وی استاد بازنشسته دانشگاه صنعتی شریف، دارای دکترای علوم مواد و از مدیران ارشد سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی (سپند)، وابسته به وزارت دفاع بود. عسکری سال‌ها سرپرستی تیم تحقیقات علوم مواد دانشگاه صنعتی شریف را برعهده داشت و نقش مهمی در توسعه زیرساخت‌های علمی این حوزه ایفا کرد. در ادامه مسیر حرفه‌ای، وی ریاست بخش پژوهش و فناوری سازمان سپند را بر عهده گرفت. از سال ۱۳۹۷، نام عسکری به‌دلیل مشارکت در پروژه آماد و فعالیت‌های مرتبط با تحقیقات تسلیحات هسته‌ای (بنا به ادعای ایالات متحده)، در فهرست تحریم‌های وزارت خزانه‌داری ایالات متحده قرار گرفت و در نهایت در جریان تجاوز رژیم صهیونیستی به خانه‌اش در تهران، در تاریخ ۲۳ خردادماه ۱۴۰۴ به شهادت رسید.
عبدالحمید مینوچهر: وی دارای دکترای مهندسی هسته‌ای، رئیس دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی و از متخصصان برجسته در زمینه طراحی سوخت‌های پیشرفته رآکتورهای اتمی بود. پس از اخذ مدرک دکترا از دانشگاه مسکو، به عضویت هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی درآمد و از سال ۱۴۰۱، ریاست دانشکده مهندسی هسته‌ای این دانشگاه را عهده‌دار شد.
تخصص مینوچهر در طراحی و توسعه سوخت‌های نوین هسته‌ای، جایگاه او را در مقام یکی از چهره‌های کلیدی در برنامه هسته‌ای ایران تثبیت کرده بود. گرایش تخصصی مینوچهر، رآکتور بود و همچنین در حوزه‌های شبیه‌سازی هسته‌ای و طراحی سوخت‌های پیشرفته هسته‌ای فعال بود. وی پژوهش‌های گسترده‌ای در زمینه افزایش بهره‌وری و ایمنی نیروگاه‌های هسته‌ای انجام داده بود. عبدالحمید مینوچهر دانشمندی چندبعدی در حوزه مهندسی هسته‌ای بود که به روش‌های عددی و محاسباتی، شبیه‌سازی پدیده‌های فیزیکی و مکانیکی، ایمنی رآکتورها، بررسی خواص مواد در مقیاس میکرو و نانو، روش‌های آزمون غیرمخرب و کاربرد‌های محیط زیستی علاقه داشت.
بنا به گزارش بعضی از منابع بین‌المللی، همین نقش تخصصی او در حوزه سوخت رآکتور، انگیزه اصلی اقدام تروریستی علیه مینوچهر بیان شده است. او نیز در جریان تجاوز موشکی رژیم صهیونیستی به تهران در تاریخ ۲۳ خردادماه ۱۴۰۴ در خانه‌اش به شهادت رسید.
سیدامیرحسین فقهی: وی پژوهشگر برجسته حوزه فیزیک هسته‌ای، از پیشگامان توسعه رادیوایزوتوپ‌ها و رادیوداروهای پزشکی در ایران بود. فقهی تحصیلات خود را در دانشگاه ارومیه و دانشگاه صنعتی امیرکبیر به پایان رساند و در ادامه، در فرصتی مطالعاتی، با مرکز تحقیقات هسته‌ای اروپا (CERN) همکاری داشت. او پس از بازگشت به ایران، در مقام عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی مشغول فعالیت شد و ریاست پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای را نیز برعهده گرفت. فقهی نقشی کلیدی در توسعه دانش بومی رادیوداروها و کاربرد فناوری هسته‌ای در پزشکی، به‌ویژه در درمان سرطان ایفا کرد و نهایتاً در تاریخ ۲۳ خردادماه ۱۴۰۴، در جریان تجاوز رژیم صهیونیستی به تهران در منزل مسکونی‌اش به شهادت رسید.
سعید برجی: وی دارای دکترای مهندسی مواد و از پژوهشگران برجسته حوزه فناوری‌های نظامی بود. برجی تحصیلات خود را در دانشگاه صنعتی مالک اشتر به پایان رساند. مطابق اسناد منتشرشده از سوی وزارت خزانه‌داری ایالات متحده، او در جایگاه کارشناس مواد انفجاری در گروه «شهید کریمی»، یکی از زیرمجموعه‌های سازمان سپند فعالیت می‌کرد. منابع غیررسمی و اسناد منتشرشده از سوی وزارت خزانه‌داری آمریکا در سال ۱۳۹۷ حاکی از آن است که برجی در آزمایش‌های مرتبط با سایت پارچین، یکی از مراکز تحقیقاتی حساس ایران مشارکت داشته است. این سایت اغلب در تحلیل‌های بین‌المللی با تحقیقات مربوط به فناوری‌های هسته‌ای و موشکی مرتبط شمرده می‌شود.
علاوه بر این، او یکی از اعضای پروژه آماد (برنامه‌ای که در گذشته به مطالعه کاربرد‌های صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای می‌پرداخت) شناخته می‌شد. با این حال، پس از متوقف‌شدن این پروژه، به کار در حوزه‌های دفاعی و توسعه سامانه‌های تسلیحاتی با کاربرد‌های غیرهسته‌ای ادامه داد. به همین دلایل، این دانشمند ایرانی از سال ۱۳۹۷ در فهرست تحریم‌های وزارت خزانه‌داری ایالات متحده قرار گرفت و در جریان تجاوز رژیم صهیونیستی به تهران در شامگاه ۲۳ خردادماه ۱۴۰۴، در منزل مسکونی خود به شهادت رسید.
الهه‌سادات بدیع‌زادگان
انتهای پیام
