یک پژوهشگر علوم قرآنی با بیان اینکه شب، زمان خلوت دل با معشوق آسمانی است و پرهیزکاران شب را فرصتی برای تلاوت مرتّل آیات و پرواز روح در ملکوت میدانند، گفت: قرآن را باید عاشقانه، عارفانه، محزون، با تفکر و از «فؤادِ دل» خواند؛ آنگونه که قلوب قاری و مستمع را دگرگون کند و دردهای انسان را شفا بخشد.