خسرو باباخانی، نویسنده و منتقد ادبی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه متاسفانه روند رشد ادبیات داستانی انقلاب اسلامی کند است و به آسیبشناسی هدفمند نیاز دارد، عنوان کرد: به نظر میرسد که نویسندگان این حوزه دچار نوعی تنبلی شدهاند و فکر میکنند که داستان انقلاب محدود به شعار دادن و دیوار نوشتن و فرار کردن از دست ساواک و ... است.
باباخانی ادامه داد: بیشتر نویسندگان جوان حوزه انقلاب اسلامی به دنبال مطالعه تاریخ این دوره نیستند، به همین دلیل داستان انقلاب محدود به فضاهای تکراریای شده است که در داستانهای سالهای اخیر دیده میشود؛ در حالی که انقلاب محدوده وسیعتری نسبت به دید فعلی نویسندگان ما دارد که در آن ظرفیت برای پرداختن به سوژههای جدید و ورود به فضاهای ناب بسیار است.
توجه نویسنده به موضوعات تکراری آسیبزاست
این نویسنده با بیان اینکه اشکال کار از اینجاست که نویسندگان ما به دیدههای خودشان نسبت به تلویزیون اکتفا کرده و به تاریخ مراجعه نمیکنند، یکی از آسیبهای داستانهای انقلاب را توجه نویسنده به زمینه و موضوعات تکراری دانست و یادآور شد: این معضل ادبیات داستانی امروز ماست، به گونهای که نویسندگان ما در کشف موضوعات و فضای جدید تنبل شدهاند و به همین دلیل به سراغ دمدستیترین موضوعات میروند.
این منتقد ادبی افزود: معمولاً داستانهای انقلاب از شش محور تکراری اعم از پخش اعلامیه، ساواکیها، راهپیمایی، نوشتن شعار روی دیوارها و ... خارج نمیشوند که اکثر این تصاویر و فضا از فیلمهایی گرفته میشود که در ایام دهه فجر از رسانه ملی پخش میشود؛ به عبارت دیگر نویسنده به خود این فرصت را نمیدهد که فضای جدیدتری را کشف کند.
وی با تقدیر از برگزاری جشنواره داستان انقلاب گفت: در عین حال پایین بودن سطح جایزههای این جشنواره و رها کردن استعدادهای شناسایی شده از آسیبهای این جشنواره به شمار میآید.
باباخانی افزود: برگزیدگان جشنوارههای ادبی از جمله داستان انقلاب، غنچههای با استعدادی هستند که در صورت پرورش و رسیدگی صحیح، گلستان ادبیات معاصر را شکوفا خواهند کرد.