وی افزود: در همسایگی ما در کشور ترکیه از مولانا استفاده شکلی و در برخی موارد استفاده شأنی کردهاند، اما براساس شعرهای مولانا در ابتدای مثنوی معنوی میتوان دریافت که وی علاقهمند است به محتوا پرداخته شود و آثار مولانا از جمله مثنوی معنوی مورد توجه قرار گیرد؛ چرا که اگر بخواهیم مولانا را بشناسیم باید به اثرش مراجعه کنیم.
باهر در ادامه به فارسیگویی مولانا اشاره کرد و گفت: مولانا از 14 سالگی در ایران نبوده و چندین شهر و دیدار گشته و با بزرگان بسیاری ملاقات داشته است و به چند نکته رسیده؛ یکی اینکه تا چهل سال معارف الهی و معنوی را دریافته و بالاترین درجه اجتهاد را کسب کرده و سپس به مرحله عرفان دست یافته که مثنوی معنوی را میتوان حاصل این اوج گرفتن دانست که پله پله تا ملاقات خدا پیش رفت.
وی ادامه داد: ما نمیخواهیم مولاپژوهی کنیم، بلکه میخواهیم مولویپژوهان را معرفی کنیم. برخی از کشورهای فارسیزبان مولانا را از آن خود میدانند و مانند یک دریا آن را تقسیمبندی میکنند؛ در حالی که مولوی نه ترک، نه عرب و نه ایرانی است، بلکه فراآگاه جهانی بوده و متعلق به تمام کائنات است.
دبیر چهارمین نکوداشت مولانا در ادامه عنوان کرد: آثار مولانا نشانگر صلح جهانی است و وی باورمند بود که اگر فردی در جهان خود با خود جنگ داشته باشد، نمیتواند پیامآور صلح باشد و به همین دلیل شعار این نکوداشت توجه به عرفان در راستای صلح جهانی است. همچنین اگر عرفان علمی وجود داشته باشد، هنر متعال خلق خواهد شد و جاودانه میماند، از این اگر کاری انجام دهیم که همراه با صلح جهانی و عرفان عملی باشد، ماندگار خواهد شد.
یادآور میشود، چهارمین همایش نکوداشت مولانا پنجشنبه، 8 مهرماه از ساعت 17 تا 20 در دانشگاه شهید بهشتی تهران برگزار میشود.