روایت سپیدپوشانی که خسته نمی‌شوند
این روزها خیلی می‌گویند و می‌شنویم که «کادر درمان خسته است»، اما وقتی با خانم نورانی، پرستار بخش کرونایی بیمارستان کاشانی شهرکرد، گفت‌وگو می‌کنیم تحت تأثیر شور، حرارت کلام، توکل و امید این پرستار قرار می‌گیریم که با وجود خستگی از تداوم شرایط دشوار کرونایی و رنجی که با بغض از مشاهده وضعیت بیماران تحمل می‌کند، همچنان امیدوار رو به سوی آینده پیش می‌رود.
ایکنای چهارمحال‌وبختیاری به بهانه میلاد حضرت زینب(س)، اسوه صبر و بردباری، امید و پرستار نهضت کربلا، گفت‌وگویی با مریم نورانی، پرستار بخش کرونایی بیمارستان کاشانی شهرکرد با ۱۵ سال سابقه خدمت داشته است. او یکی از هزاران فرشته سپیدپوشی است که از ۱۰ ماه پیش تا کنون در برابر سیاهی ویروس منحوس کرونا تمام قد ایستاده و در خط مقدم مقابله با این قائله نوپدید به دفاع و مبارزه مشغول است. این روزها خیلی می‌گویند و می‌شنویم که «کادر درمان خسته است»، اما وقتی با خانم نورانی گفت‌وگو می‌کنی تحت تأثیر شور، حرارت کلام، توکل و امید این پرستار قرار می‌گیری که با وجود خستگی از تداوم شرایط دشوار کرونایی و رنجی که از مشاهده وضعیت بیماران تحمل می‌کند و با بغض در هنگام گفت‌وگو نمایان است، همچنان امیدوار رو به سوی آینده پیش می‌رود و سنگر سلامت را رها نکرده است، اینجاست که به نظر می‌رسد این جمله نیاز به توضیح دارد و باید گفت: «کادر درمان خسته است اما نا اُمید نیست»؛ این گفت‌وگو را با هم می‌خوانیم.
ایکناـ باتوجه به اینکه در چند ماه اخیر کادر درمان و پرستاران شرایط خاص و دشواری را سپری می‌کنند، از دشواری‌های شغلتان بگویید؟
پرستاری فی‌نفسه کار دشوار و حساسی است اما در ماه‌های اخیر تجربه بسیار دشوارتری را پشت سر گذاشته‌ایم، نخست اینکه به‌دلیل استرس ناشی از این بیماری ناشناخته، با دیدن وضعیت اسف‌بار یا فوت بیماران بدحال یا شنیدن خبر شهادت همکاران از حیث روحی و روانی فشار زیادی بر ما تحمیل می‌شود، دوم اینکه باید برای ساعات طولانی لباس‌های محافظ بر تن داشته باشیم و کار کردن با این پوشش بسیار دشوار است. بنابراین همه انرژی پرستاران صرف بیماران می‌شود و زمانی که به خانه بر می‌گردیم هیچ رمقی برای رسیدگی به اعضای خانواده باقی نمی‌ماند، به‌ویژه اینکه مدارس تعطیل است و آموزش دانش‌آموزان به‌صورت مجازی انجام می‌شود و بخشی از بار آموزش بر دوش خانواده‌هاست و زمانی که به خانه می‌رسم، توان همراهی و کمک به دخترم در درس‌هایش وجود ندارد؛ همواره این اضطراب با من است که ناقل ویروس باشم و این امر روابط خانوادگی و فامیلی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
ایکناـ شما در کف میدان و خط مقدم مقابله با کرونا قرار دارید، از تلخی‌ها و شیرینی‌های خدمتتان بگویید.
شیرینی خدمت‌رسانی زمانی است که بیماران کرونایی بهبودی می‌یابند و موقع ترخیص از بیمارستان با دعای خیر و آرزوهای خوب و تشکر بیمارستان را ترک می‌کنند. اما دیدن شرایط اولیه بیماران به‌ویژه بیماران بدحال و روندی که تا درمان کامل طی می‌کنند بسیار تلخ و طاقت‌فرساست. تلخی غمبارتر زمانی است که مشاهده می‌کنیم برخی بیماران مبتلا به کرونا به‌ویژه پدران و مادران مسن از سوی خانواده طرد می‌شوند و تا زمان بهبودی کسی سراغی از آنان نمی‌گیرد. دیدن دل شکسته و اشک پدر و مادر پیری که هیچیک از فرزندانش حاضر نیست به او سر بزند و جویای احوالش باشد یکی از تلخ‌ترین صحنه‌های مقابل چشم ماست و بنده را خیلی تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ایکناـ همراهی و پیگیری خانواده در روحیه بیمار چه تأثیری دارد؟
تأثیر بسیاری دارد. در کنار فرزندانی که پدر و مادر را در بیمارستان رها می‌کنند و جویای احوالشان نمی‌شوند، هستند فرزندانی که دغدغه‌مندانه و با نگرانی پیگیر وضعیت بیمارشان هستند و حتی اجازه می‌گیرند و با لباس مخصوص بر بالین بیمار حاضر می‌شوند، با تهیه مواد خوراکی مقوی با دلسوزی و عطوفت به پدر و مادر رسیدگی می‌کنند. این دست بیمارانِ سالمند معمولاً روحیه بالایی دارند و این توجه و همراهی از سوی فرزندان در تسریع درمان و بهبود آنان تأثیر بسزایی دارد، همچنین این سالمندان با مشاهده تلاش‌های شبانه‌روزی پزشکان و پرستاران برای آنان و از اینکه در کانون توجه قرار بگیرند، حس رضایت و خرسندی دارند. اینجا محل آزمونی است که کدورت‌های قبلی رنگ ببازند چرا که سلامتی افراد به‌ویژه سالمندان برای خانواده‌ها در اولویت قرار می‌گیرد.
ایکناـ پرستاران علاوه بر رسیدگی به وضعیت جسمانی بیماران، نقش مهمی نیز در ارتقای روحیه آنان دارند، تجربه خودتان را در این خصوص توضیح بدهید.
بله همینطور است. بارها شده بیماران بدحال و مسن‌تر می‌پرسند که آیا حالم بهتر می‌شود و باز خانواده‌ام را می‌بینم؟ بنده با روحیه بالا و چهره شاداب این نوید را به آنان می‌دهم که خیلی بهتر هستی، رنگ و رویت نشان می‌دهد که حالت خوب شده و بهتر هم می‌شود و با گفتن این دست جملات روحیه‌بخش برق شادی را در چشمانشان می‌بینم، خوشبختانه این توفیق را داریم که بیماران را از حیث روحی و روانی پرستاری کنیم و شاهد تأثیرات معجزه‌آسای این کار ما را بر آن داشته که این اتفاق بیفتد.
بنده شاهد هستم، بیماری که از سوی خانواده رها شده و این احساس را دارد که حتی مرگش برای خانواده اهمیتی ندارد در مقایسه با بیماری که در کانون محبت و توجه خانواده قرار می‌گیرد و دائماً حمایت می‌شود، روند درمانی طولانی و دشوارتری را پشت سر می‌گذارد و چه بسا احتمال بدحال شدنش بیشتر است. چندی پیش، یک نمونه ابتلا و بستری خانوادگی داشتیم که مادر به همراه دو دختر و یک نوه‌اش در دورهمی خانوادگی به کرونا مبتلا شده و در یک اتاق مجزا بستری بودند، این مادر مسن با وجود بدحال شدن، به دلیل همراهی شدن از سوی دخترها و نوه‌اش روند درمان را به‌خوبی سپری کرد و بهبود یافت. در کنار اتاق آنان، مادر پیر دیگری بستری شده بود که تنها بود و فرزندان سراغش را نمی‌گرفتند و این بیمار روند درمانی دشواری را پشت سر می‌گذاشت و روحیه خوبی نداشت که البته شرایطی پیش آمد که این مادر تنها را به اتاق کناری و جمع خانوادگی یادشده انتقال دادیم و این خانواده به او رسیدگی کردند که خوشبختانه در کمال ناباوری بهبودی کامل این مادر نیز حاصل شد.
ایکناـ توصیه شما به مردم برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی و به‌ویژه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری به واسطه دورهمی‌های شب یلدا چیست؟
انتظار کادر درمان از مردم این است که حتی‌الامکان از بیرون رفتن، گردش و مسافرت، خریدهای غیرواجب، مهمانی و دورهمی و هر اقدامی که سبب تداوم زنجیره انتقال ویروس شود، خودداری کنند. اعمال محدودیت‌ها با وجود تمام مشکلاتی که برای مردم ایجاد می‌کند، تلاش برای قطع این زنجیره است لذا می‌طلبد که مردم نیز با رعایت ضوابط بهداشتی و پرهیز از کارهایی که احتمال انتقال ویروس را بالا می‌برد، به این تلاش بپیوندند تا هر چه زودتر از این شرایط بغرنج خارج شویم. پدربزرگ و مادربزرگ‌هایی در بخش داریم که ماه‌ها در خانه قرنطینه بوده‌اند اما با یک دورهمی فرزندان در منزلشان گرفتار بیماری شده‌اند.
بنده به نیابت از تمامی همکارانم در بخش کرونایی بیمارستان کاشانی شهرکرد از مردم فهیم استان می‌خواهم که امسال با توجه به شرایط دشوار کرونایی و توصیه‌های کارشناسان بهداشت و درمان، هیچ برنامه‌ریزی برای دورهمی خانوادگی در شب یلدا نداشته باشند، شرکت در مهمانی‌ها حتی با رعایت ضوابط بهداشتی و زدن ماسک بسیار خطرناک است و ممکن است افراد بسیاری را گرفتار کند و موج جدید بیماری را رقم بزند.
در فصل سرما قرار داریم و طبیعتاً به دلیل سردی هوا باید در و پنجره‌ها بسته باشند و همین عامل احتمال انتقال بیماری را از افراد ناقل بدون علامت به افراد سالم چندین برابر افزایش می‌دهد، این امر می‌تواند به‌ویژه در مورد کودکان، سالمندان، زنان باردار یا افراد دارای بیماری‌های زمینه‌ای خطرآفرین باشد. ما شاهد موارد زیادی از ابتلای خانوادگی یا فامیلی بودیم که در دورهمی‌ها و مهمانی‌ها اتفاق افتاده بود و گاه منجر به فوت افراد نیز شده است. چه خوب است که هم خودمان از برپایی دورهمی‌ها در شب یلدا خودداری کنیم و هم کسانی که قصد این کار دارند را توجیه و از این کار منصرف کنیم تا هر چه زودتر شاهد ریشه‌کن شدن این بیماری باشیم.
ایکنا ـ ثواب کارتان را در جبهه مقابله با کرونا و خدمت‌رسانی به بیماران گرفتار کرونا با چه کسی قسمت می‌کنید؟
با همسرم، چرا که در طول زندگی مشترک و به‌ویژه در ماه‌های اخیر که مدت بیشتری در بیمارستان حضور دارم و خستگی کار بیشتر است، همواره مرا کمک کرده و در انجام امور خانه و رسیدگی به فرزندان همدل و همراه بوده است.
ایکنا - چه دعایی دارید؟
از خداوند سلامتی خانواده، عزیزان و مردم را می‌خواهم و سلامتی خود که بدون دغدغه همچنان توان و توفیق خدمت در لباس مقدس پرستاری را داشته باشم. همچنین برای افراد گرفتار در بستر بیماری دعا می‌کنم که هر چه زودتر شاهد بهبودی و خداحافظی گرم آنان از بیمارستان باشم. قدردانی و دعاهای بیمار بهبود یافته در هنگام ترخیص از بیمارستان بسیار برایم ارزشمند است و این را یک لطف الهی می‌دانم، لذا از خدا می‌خواهم این توان را به من عطا فرماید که همچنان در خدمت بیماران باشم و امیدواریم به‌زودی شاهد ریشه‌کن شدن کامل این بیماری باشیم.
ایکناـ سخن پایانی ...
فرآیند مقابله با کرونا و درمان بیماران فقط به بخش کرونایی بیمارستان‌ها محدود نیست بلکه همه عوامل بیمارستان در این کار مشارکت دارند هر چند در بخش کرونایی حضور نداشته باشند، لذا بر خود لازم می‌دانم از تمام عوامل بیمارستان که ما را در خدمت‌رسانی بهتر به بیماران یاری می‌کنند تقدیر کنم.
انتهای پیام
