امام رضا(ع) هشتمین امام ما شیعیان و وصی پیامبر اسلام(ص) هستند. تاریخ تولد ایشان یازدهم ذیالقعده سال 148هجری قمری در مدینه درج شده است. امام رضا(ع) در زمان مأمون عباسی به شهادت رسیده و پیکر مطهرشان در منطقه خراسان در کشور ایران دفن شده است. علیبن موسیالرضا(ع) یکی از بهترین بندگان خدا بود که نقشی مهم در هدایت مردم زمانه خود ایفا کرد. امروزه بارگاه مقدس این امام میعادگاه عاشقان و شیعیان آن حضرت از سرتاسر جهان است. در باب زیارت ایشان احادیث بسیاری ذکر شده است. در این گفتار چند حدیث تقدیم میشود.
رسولُ اللّه(ص) میفرمایند: سَتُدفَنُ بَضعَةٌ مِنّي بأرضِ خُراسانَ، لا يَزُورُها مُؤمِنٌ إلاّ أوجَبَ اللّه ُ عزّ و جلّ لَهُ الجَنَّةَ و حَرَّمَ جَسَدَهُ على النّارِ؛ زود باشد كه پارهاى از تن من در خاک خراسان دفن شود. هيچ مؤمنى آن را زيارت نكند مگر آن كه خداوند عزّ و جلّ بهشت را بر او واجب و بدنش را بر آتش دوزخ حرام گرداند.»
امام علی(ع) میفرمایند: سَيُقتَلُ رُجُلٌ مِن وُلدِي بِأرضِ خُراسانَ بِالسَّمِّ ظُلما، اسمُهُ اسمِي، و اسمُ أبِيهِ اسمُ ابنِ عِمرانَ موسى عليه السلام، ألا فَمَن زارَهُ في غُربَتِهِ غَفَرَ اللّه ُ تعالى ذُنوبَهُ: زودا كه مردى از فرزندان من در خاک خراسان به زهر ستم كشته شود؛ نام او نام من است و نام پدرش نام پسر عمران، موسى عليه السلام. بدانيد كه هر كس او را در غربتش زيارت كند، خداوند متعال گناهانش را بيامرزد.»
امام باقر(ع) میفرمایند: إنَّ بَينَ جَبَلَي طُوسَ قَبضَةً قُبِضَتْ مِنَ الجَنَّةِ، مَن دَخَلَها كانَ آمِنا يَومَ القِيامَةِ مِنَ النارِ: ميان دو (رشته) كوه طوس، خاكى است كه از بهشت آورده شده است. هر كه به آن خاك (براى زيارت ) قدم گذارد، در روز قيامت از آتش دوزخ ايمن باشد.»
امام کاظم(ع) میفرمایند: إنَّ ابنِي عَلِيّا مَقتولٌ بِالسُّمِّ ظُلما و مَدفونٌ إلى جَنبِ هارُونَ بِطُوسَ ، مَن زارَهُ كَمَن زارَ رسولَ اللّه ِ صلىاللهعليهوآله: فرزندم على به زهر ستم كشته و در كنار هارون، در طوس دفن مىشود. هر كه او را زيارت كند مانند كسى است كه رسول خدا صلىاللهعليهوآله را زيارت كرده باشد.»
امام رضا(ع) میفرمایند: ما زارَنِي أحَـدٌ مِن أولِيائي عارِفا بِحَقِّي إلاّ تَشَفَّعتُ لَهُ يَومَ القِيامَةِ: هيچ یک از دوستان من كه عارف به حق و مقام من باشد زيارتم نكند مگر اين كه در روز قيامت شفاعتش كنم.»
امام رضا(ع) میفرمایند: مَن زارَنِي عَلَى بُعدِ دارِي، أتَيتُهُ يَومَ القِيامَةِ في ثلاثِ مَواطِنَ حتّى اُخَلِّصَهُ مِن أهوالِها: إذا تَطايَرَتِ الكُتُبُ يَمينا و شِمالاً، وعِندَ الصِّراطِ و عِندَ المِيزانِ؛ هر كه مرا در ديار غربت زيارت كند، روز قيامت در سه جا به داد او مىرسم و از هراسها و سختیهاى آنها نجاتش مىدهم؛ وقتى كه نامههاى اعمال از راست و چپ پراكنده شوند و هنگام گذشتن از صراط و موقع سنجيدن ميزان (اعمال).»
منبع: کتب ميزانالحكمه تالیف المحمدیالریشهری، الشیخ محمد، جلد5، صفحه 125.
انتهای پیام