استاد حکیمی فاصله طبقاتی را برنمی‌تافت

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین کاظم قاضی‌زاده، رئیس مؤسسه فهیم و استاد حوزه علمیه یادداشتی به مناسبت ارتحال علامه محمدرضا حکیمی، منتشر کرد.

متن یادداشت او به شرح زیر است:

بسمه تعالی

و من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا

علامه ذوالفنون استاد محمدرضا حكیمی دار فانی را وداع گفت و به ملكوت اعلی پیوست. او در عمر پربركتش آثار گران‌بهایی برجای گذاشت. مجموعه آثارش در معرفی اسلام اجتماعی و حركت‌آفرین از دوران جوانی و میانسالی به جامعه عرضه شد و جایگاه خاص یافت. وی در برجسته نمودن شخصیت‌های مصلح اجتماعی در دوران معاصر كوشا بود و در نگارش كتاب‌هایی در تراجم آنان كوشید. در اوایل نهضت، با معدود یاران و شاگردان امام خمینی در همراهی انقلاب كوتاهی نمی‌كرد و چهره‌ای مجاهد از خود به‌جای گذاشت و در دو عرصه علم و عمل نامور شد.

حكیمی در ارائه نثر روان و معیار در میان حوزویان و ترویج استوارنویسی نیز الگو بود. دو فعالیت عمده فكری او عدالت‌خواهی و مكتب تفكیك بود. در طرح عدالت‌خواهی جدای از كتاب‌ها و مقالاتی كه به این موضوع معنون بود، مجموعه گران‌سنگ الحیات را با همكاری دو برادرش تالیف كرد. در این مجموعه هشت جلدی (عربی) كه به فارسی نیز ترجمه شده است، نیمی به مباحث اقتصادی اسلام اختصاص دارد كه جان‌مایه آن بحث عدالت است. او معتقد بود كه جدای از حقوق واجب مشهور (زكات و خمس)، بر دولت و توانگران واجب است به ضعیفان مدد رسانند تا جامعه از ثروت افسانه‌ای و فقر مطلق خالی شود و عملا دو دهك اول و آخر را در حوزه اقتصاد نداشته باشد.

در موضوع مكتب تفكیك پیرو میرزا مهدی اصفهانی بود، گرچه ابداع اصطلاح مكتب تفكیك به ایشان منتسب است. حكیمی با نگاه نقادانه‌ای كه به رفتار حاكمان جامعه خود در سال‌های اخیر داشت، انزوا را برگزید و چندان مورد استفاده عمومی قرار نگرفت و از رسانه‌های رسمی و فراگیر به‌دور بود اما نفس گرم و نگاه نافذش همراهان نزدیک و شاگردان خاصش را مدد می‌رساند. خدای او را در اعلا علیین جای دهد و با اولیایش محشور نماید.

عاش سعیدا و مات سعیدا