استاد رضا عبدالهی، شاعر و پژوهشگر ادبی در دومین برنامه چشمه حکمت ایکنا که به مناسبت ماه مبارک رمضان تهیه شده، ابیاتی از شاعران کشور با مضمون رمضان و روزهداری قرائت کرد.
ماه مبارک رمضان ماه نزدیکی به خدا است، رمضان برای کسب فضایل و رفع رذایل و ماه آشنایی با قرآن کریم و خاندان نبوت است. در این ماه ما با دو رویداد عظیم تاریخی یعنی تولد حضرت امام حسن مجتبی (ع) و شهادت جانگداز مردی از سلاله عاشقی و از تبار رازقی، حضرت علی (ع)روبهرو هستیم.
شاعران و سخنوران در فضیلت این ماه سخنها راندهاند که اینجا به ابیاتی از برخی شعرای بزرگوار اشارتی میکنم:
«روزهدارم من و افطارم از آن لعل لب است/ آری افطار رطب در رمضان مستحب است»
«پشت کردم به گناه، پاک شوم در رمضان/ همه ترکم بکنند عیب ندارد، تو بمان»
«بیقرار از دیدن سقای تشنه پیش آب/ اشکریزان تا قیامت روزه دارم کربلا»
«بازا که در فراق تو چشم امیدوار/ چون گوش روزهدار بر اللهاکبر است»
«رمضان میگذرد با همه زیباییها/ ای عجل داغ محرم به دلم نگذاری»
«باطن روزه رسیدن به مقام روضه است/ کربلا شهر خدا و رمضان شهر خدا است»
«یاد لبهای ترک خوردهات انداخته است/ دل ما را عطش لحظه افطار، حسین»
«لذت روزه ماه رمضان جای خودش/ اربعین کربوبلا پای پیاده عشق است»
«ربّنا مال تو ای زاهد پاکیزهسرشت/ دم افطار همین ذکر حسین (ع) ما را بس»
«روضه هر وقت بخوانند به وقت است اما/ روضههای عطشت را رمضان باید خواند»
«باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک/ میزند بانگ منادی که گنهکار کجاست؟»
«تکلیف نشد روزه به طفل و به مسافر/ ای طفل مسافر تو چرا آب نخوردی»
انتهای پیام