نگاهی به حال و هوای رمضان در نجف‌آباد
نجف‌آباد از کهن‌ترین شهرهای ایران است که مردمانش ماه رمضان را با جزءخوانی قرآن، احیای شب‌های قدر و تدارک افطار و سحر با غذاهای مخصوص سپری می‌کنند و شیرینی آداب و رسوم قدیم این ماه را هنوز در یاد و خاطره خود زنده نگه داشته‌اند.
رمضان است، ماهی مبارک و مقدس که تحولی شگرف به ارمغان می‌آورد، تحولی که انسان را از خويش به او، از منيّت به آدميت و از بی‌قيدی به مسئوليت فرا می‌خواند، مسئوليت انسان شدن، خدايی شدن، آسمانی شدن و پيدا كردن گمشده‌های درون كه اگر شناخته و هویدا شوند، واژه اشرف مخلوقات را نمود می‌بخشند.
رمضان، قدوم مبارک ماهی است به‌سان چشمه‌ای زلال که از مبدأ لایزال مایه گرفته و به سوی دشت شوره‌زار بشر جاری می‌شود تا لجن‌زارهای زاییده هواهای نفسانی را شست‌وشو دهد و زمین زندگانی ما را در آغوش ملکوتی‌اش بکشد تا مولود قدسی و نورانی قرآن را در گلبرگ‌های خوش رایحه وحی آرام دهد.
حال که به این ضیافت الهی دعوت شده‌ایم، چه نیکوست که دستان نیازمند خود را به سوی آسمان برداریم و از پروردگار قرآن ملتمسانه بخواهیم تا بشارت را با این کاروان نور، همسفر گرداند و توفیق بندگی درگاهش را بیش از پیش نصیب روح رنجورمان کند.
هر شهر و دیار و هر کوی و برزنی در ایران پهناور، با فرا رسیدن ماه رحمت و مغفرت الهی خود را مهیای مهمانی آن یگانه ارحم‌الراحمین می‌کند و آداب و رسوم خاصی برای عرض ارادت خالصانه خود به درگاه ملکوتی‌اش تدارک می‌بیند. یکی از زیبایی‌های ماه رمضان به رسم و رسوم کهن و جالبی است که در شهرها و روستاهای مختلف وجود دارد و این ماه را جذاب‌تر و دوست‌داشتنی‌تر می‌کند.
نجف‌آباد نیز یکی از کهن‌ترین شهرهای این مرز و بوم است که با مردمانی شهیدپرور به پیشواز این ماه مبارک رفته و قدوم قدوسی آن را سرمه چشمان خود می‌کند. این شهر که با نام شهدای گران‌قدر دفاع مقدس و مدافعان حرم عجین شده، همچنان با صلابت در حفظ آیین‌های خلوص بندگی قدم برداشته و اصالت و هویت دینی و مذهبی خود را در اولویت قرار داده است.
ماه رمضان یادآور آداب مرسوم پیشینیان این دیار است که امروزه با پیشرفت‌های زندگی بشر کمتر به چشم می‌خورد، همانند رسم سحرخوانی بر روی بام‌ها، بیدار کردن مردم برای سحر (دق‌الباب) و دهل زدن و گشتن در میان کوچه‌های شهر به هنگام افطار که شیرینی این خاطرات هنوز در کلام مردمانش هویداست.
با این حال رسوماتی همچون تغییر غذا به هنگام افطار و سحر به حلیم، آش و شله‌زرد، پختن غذاهای محلی و داغ مانند کماج، گوشت و به، کباب شامی و آبگوشت غوره، افطاری دادن در مساجد و پختن نان و کیک خانگی خوشمزه و مقوی از سوی زنان هر محله، همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد و شوری بی‌بدیل به جان‌ها می‌بخشد.
علاقه و اشتیاق مردم برای تدارک دیدن در این ایام، فقط به بزرگترها خلاصه نشده و کودکان و نوجوانان را نیز به وجد می‌آورد، به‌گونه‌ای که هر کدام با ذوق و شوق زیاد بر سر سفره‌های افطار و سحر حاضر می‌شوند و قصد سهیم شدن در این مهمانی بزرگ را دارند و در آخر، روزه کله‌گنجشکی نصیب دل‌های پاکشان می‌شود. دختر و پسرهای این شهر نیز وقتی به سن تکلیف می‌رسند، خانواده‌ها با هدیه دادن به آنها، سن بلوغ، تکامل عقیدتی و رشد فکری و مذهبی‌شان را تبریک گفته و در این ضیافت همراهی‌شان می‌کنند.
شب‌بیداری در شب‌های پرفیض و سرنوشت‌ساز قدر و حضور مردم در مساجد و حسینیه‌ها، از دیگر آداب حسنه و نیکویی است که در این شهر پاس داشته می‌شود. اجرای مراسم قرآن‌خوانی، ختم قرآن، شرکت در جلسات مرثیه‌سرایی و دعاهای تبارکی که قرائت می‌شود، خلوص بندگی و عبودیت مؤمنان را در پی دارد و به این ترتیب، ماهی پر خیر و برکت و باشکوه سپری می‌شود.
یادداشت از زینب بابایی
انتهای پیام
