نهجالبلاغه متن سخنانی است که ۱۴۰۰ سال قبل بر زبان امیرالمومنین علی(ع) جاری شده است و هر چه از تاریخ صدور آن فاصله میگیریم چون گنجینهای گرانبها، ارزش و درخشش بیشتری پیدا میکند و عجیب اینکه قدمت این بیانات از بهروز بودن و کاربردی بودن آنها کم نکرده است؛ گویی همین روزها حکیمی بر فراز منبر رفته برای انسان امروز سخن گفته است.
محسن اسماعیلی؛ استاد حقوق دانشگاه تهران که سالها به پژوهش در نهجالبلاغه مشغول بوده است، در درسگفتارهایی که به مناسبت ماه مبارک رمضان، تولید شده است به بیان نکات پندآموز و حکیمانه از نهجالبلاغه و برای زندگی امروز پرداخته است.
فیلم و متن قسمت سوم این درسگفتار در ادامه میآید.
همه ما دوست داریم ثروتمند شویم و این آرزو نه تنها آرزوی بدی نیست بلکه آرزوی خوبی هم هست به شرط آنکه معنای ثروت را اشتباه نگیریم. ثروت به معنای آن چیزی است که انسان را بینیاز میکند و بینیازی بر دو گونه است؛ گاهی ما با داشتن چیزی بینیاز میشویم، این را غنای به شیء مینامند و مثلا ما با داشتن یک ماشین از ماشینهای دیگر بینیاز میشویم اما گاهی بینیازی از خود آن شیء است و اصطلاحاً عرفا و علمای اهل معرفت به آن غنای به نفس میگویند.
نکته جالب اینجاست که اگر با یک چیز، ثروتمند و بینیاز شویم در حقیقت نیازمند آن یک چیز هستیم. کسی که خود را با چیز دیگری بینیاز میبیند در حقیقت همیشه خودش را نیازمند به آن شیء میبیند و این عین وابستگی، نیاز و ناتوانی است. اگر قرار باشد ناتوانی و نیازمندی، در این عالم تجسم پیدا کند تجسم آن به همین دلبستگیهای ماست یعنی چیزهایی که در واقع ارزشی ندارند.
ما میخواهیم بینیاز شویم و این حق ماست و باید حتماً اینگونه شویم. امیرالمؤمنین(ع) در حکمت سی و چهارم نهج البلاغه به ما فرمود: «أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْکُ الْمُنَى» یعنی اگر میخواهید ثروتمند شوید باید بدانید که شریفترین نوع ثروتمندی این است که از آرزوهای پوچ و طولانی که انسان را به خودش دلبسته میکند دل بکنید.
انتهای پیام