ششم دیماه، سالروز درگذشت استاد سید علیاکبر پرورش(ره)، قرآنپژوه، مفسر قرآن و نهجالبلاغه، عارف و معلم کمنظیر از خطه اصفهان است. پرورش متولد ۱۳۲۱ در محله چهارسوق اصفهان، فعال سیاسی ـ مذهبی، عضو حزب مؤتلفه اسلامی و نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه اصفهان و ورزنه بود و در جریان انقلاب ۱۳۵۷، نقش فعال و محوری در شهر اصفهان داشت. او که عمر خود را وقف ترویج معارف اسلامی و آموزش جوانان کرد، تأثیر بسزایی در رشد معارف دینی در جامعه داشت. «ما و پیامبر»، «شناخت انسان»، «علی و فاطمه» و «آموزههایی از قرآن» از جمله آثار وی به شمار میروند. به همین مناسبت، خبرنگار ایکنا از اصفهان با حجتالاسلام مهدی اژهای، استاد حوزه و دانشگاه و از آشنایان استاد پرورش، گفتوگو کرده است تا فرصتی باشد که با نگاهی به زندگی و آثار این قرآنپژوه، از تأثیرات او بر نسل جوان بگوییم و یادآور شویم که چگونه آموزههایش همچون چراغی راهنما عمل کرد. در ادامه متن این گفتوگو را میخوانیم.
درباره بزرگان علم و ادب باید علما و ادبا سخن بگویند، درباره فقها باید محدثین اهل فقه و حدیث نظر بدهند، درباره اهل تفسیر قرآن و نهجالبلاغه، مفسران قرآن و شارحان نهجالبلاغه باید معرف باشند، درباره عارفان و سالکان کوی دوست باید عرفا و سالکان واصل به حق جایگاه آنان را نشان دهند، راجع به شبزندهداران عاشق راز و نیاز با حضرت محبوب، باید اهل راز اسرارشان را بیان کنند، درباره شاگردان مکتب وحی، نبوت و ولایت باید استادانشان آنان را بشناسانند، درباره مجاهدان فی سبیل الله باید پیشگامان جهاد معرف باشند و درباره تلاشگران عرصه جهاد سیاسی با آرمان حزب خدا شدن باید بزرگان این جبهه روشنگری کنند و در یک کلام، استاد پروش در همه این زمینهها تمام قلهها را فتح کرد.
در پیام قائد عظیمالشأن، آیتاللّٰهالعظمی خامنهای، اشارات زیادی به مقامات استاد پرورش شده است. ایشان در بخشی از پیام خود میفرماید: «با تأسف و تأثر، خبر درگذشت یاور صدیق انقلاب، مرحوم آقای سیدعلی اکبر پرورش رحمتاللهعلیه را دریافت کردم؛ چهره محترم و اثرگذاری که بخش اعظم عمر با برکت خود را در خدمت اسلام و ارزشهای متعالی دین گذرانید و لهجه صادق و دل با اخلاص و خلق نیک را به ترویج و تحکیم انقلاب و نظام اسلامی گماشت. تلاشهای مبارزاتی در دوران طاغوت را به خدمات ارزنده و مسئولیتهای سنگین خود در قوه مجریه و قوه مقننه و شورای عالی دفاع در دوران جمهوری اسلامی پیوند داد و با همه توان به کشور و ملت خود خدمت کرد و سلامت و راحت خود را بر سر انجام وظیفه نهاد. بیماری رنجبار و طولانی او آخرین آزمایش دشواری بود که وی با صبر و متانت، آن را تحمل کرد و زندگی پاک و شرافتمندانه را به پایان برد.»
در خصوص سیر و سلوک و عرفان استاد پرورش باید عرض کنم، اول اینکه منزل ایشان در محدوده منزل شهید بهشتی بود و در جلسات ایشان در مسجدی به همین نام شرکت میکرد. به مرور زمان هم جذب شخصیت فکری و علمی شهید بهشتی شد و این رابطه تا آخرین روزهای حیات شهید بهشتی بهمثابه نزدیکترین یاور ایشان برقرار بود.
آقای پرورش در شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی عضو بود و در مبارزات پیش از انقلاب اسلامی با شهید بهشتی هماهنگ میکرد و ایشان را مجتهد متبحر در مدیریت و امور سیاسی بهشمار میآورد؛ درواقع آیتالله شهید بهشتی از افراد تأثیرگذار و مهم در شخصیت استاد پرورش بود.
دوم اینکه آیتاللهالعظمی حاج آقا رحیم ارباب مورد علاقه و تأثیرپذیری استاد پرورش بود. خاطرهای از ایشان شنیدم، مبنی بر اینکه در دوران نوجوانی درباره آیتالله ارباب مطلبی گفته بود و پشیمان شد. به منزل ایشان رفت، در زد و اجازه ورود شنید. آقای ارباب را مشغول وضوگرفتن دید، عرض کرد که غیبت شما را کردهام، آمدهام حلالم کنید. آن عالم بزرگ فرمود: «تو باید مرا حلال کنی... تو هم از خدا بخواه رحیم را ببخشد.» آقای پرورش از تأثیر تواضع این عالم بزرگ در زندگی خود یاد میکرد و تا پایان عمر حاج آقا رحیم ارباب از معنویت ایشان بهرهها برد.
سوم اینکه استاد پرورش از محضر علامه جعفری نیز بهرهها برد و تفسیر مثنوی مولوی و تفسیر نهجالبلاغه ایشان را مطالعه و مباحثه کرد و نظراتش نیز مورد توجه علامه بود. چهارم، استاد مطهری(ره) از استاد پرورش در بحث «جاذبه و دافعه» یاد کرده است.
پنجم، آقای پرورش با علامه طباطبایی(ره) مراوده و مباحثه داشت و سؤالات خود را حضوری با ایشان در میان میگذاشت و در تفسیر قرآن از علامه بهرهها برد.
ششم، در جلسات علامه امینی، صاحب «الغدیر» در تهران شرکت میکرد. هفتم و مهمترین مورد اینکه شخصیت امام راحل(ره) بر همه ابعاد شخصیت استاد پرورش تأثیرگذار بود.
مرتضی نجفی قدسی در یادداشتی بهمناسبت سالگرد درگذشت ایشان آورده است: «استاد پرورش پیش از انقلاب دبیر آموزش و پرورش بود؛ ولی کلاس درس او عملاً پهنه اصفهان محسوب میشد و سخنانش در سطح کشور طنینانداز بود... در تمام جلسات او معارف و سخنهای نو و جدیدی میشنیدم، گویا اندوختههای علمی ایشان تمامی ندارد. البته بعدها که به ایشان نزدیکتر شدم، سرِّ آن را پرسیدم و ایشان گفت که من برای هر سخنرانی در حدود ۱٠٠ ساعت مطالعه میکنم...
اخلاص، تواضع و فروتنی مرحوم استاد پرورش بر شاگردانش بسیار اثرگذار بود، بهطوری که همه آنها را در کنار کسب معارف اسلامی به تهذیب و خودسازی واداشته بود... بسیاری از شهدای مدفون در گلستان شهدای اصفهان هر یک، کم و بیش از معارف استاد پرورش در آن سالها بهرهمند بودند و خاطراتی داشتند.
یکی از وجوه شخصیت استاد پرورش، تسلط او بر شعر و ادبیات بود... او حافظهای قوی داشت، بهطوری که هزاران بیت شعر حفظ بود و تقریباً حافظ قرآن و نهجالبلاغه هم بهشمار میرفت...»
زهراسادات محمدی
انتهای پیام