چنانکه در شمارههای پیشین گذشت، خبرنگار ایکنا از اصفهان به سراغ خانواده قرآنی دلیری رفته و با آنها به گفتوگو پرداخته است؛ خانوادهای که قلبشان با عشق به آیات الهی میتپد و انس با کلام وحی، به کالبد زندگیشان نفحات الهی میدمد. پس از گفتوگو با مصطفی دلیری، پدر خانواده و فاطمه دلیری، نفر اول چهلویکمین دوره مسابقات بینالمللی قرآن جمهوری اسلامی ایران، در شماره پیش رو با اولین فرزند این خانواده به صحبت مینشینیم؛ زینب دلیری که چندی پیش توانست رتبه چهارم رشته حفظ ۲٠ جزء را در چهلوهفتمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم کسب کند و مادر دو فرزند است. او برای حضور در این مسابقات با فرزند شیرخوارش به شهر تبریز رفت. در ادامه، متن این گفتوگو را میخوانیم.
زینب دلیری هستم، متولد ۱۳۸٠ و رشته تحصیلیام، کارشناسی علوم قرآن و حدیث است. توفیق حفظ کل قرآن را داشتهام. از کودکی شروع به حفظ قرآن کردم و انگیزه اصلی من، تشویقهای پدر و مادرم برای حفظ بود. پخش صوت قرآن به علاوه تشویقهای آنها موجب شد که دو برادرم، قاری و من و خواهرم هم حافظ قرآن شویم. پدرم همیشه به روشهای گوناگون و حتی با دادن جایزه، ما را به حفظ تشویق میکرد. بعضی اوقات به شوق جایزه قرآن حفظ میکردیم، اما از جایی به بعد در همان دوران کودکی دیگر جایزه برایمان ایجاد انگیزه نمیکرد و در حقیقت نمیتوانستیم قرآن را کنار بگذاریم.
بیشتر بخوانید:
قرآن در همه لحظات زندگی، چه در تصمیمگیریها و انتخابها، چه در شیرینیها و تلخیها و حتی در تنهایی و شلوغی زندگی همواره انیس، همراه و راهنمای من بهشمار میرود. قرآن یک معجزه است و معجزهوار، راهگشای مشکلات میشود. تکتک آیات به شکل جزئی و جداگانه و نظام فکری و اندیشهای ترسیمشده در قرآن به شکل کلی، مسیر زندگی را هموار و انس با این راهنما، انتخابهای ما را به حق نزدیکتر میکند.
مقام معظم رهبری میفرماید: «در گام اول باید جوانان و نوجوانان را با متن و ترجمه قرآن آشنا کرد و از شربت گوارا و حیاتبخش قرآن، به ذائقه آنان چیزی چشانید.» حفظ قرآن ما را به مرحله چشیدن لذت انس با کلام وحی میرساند. پیشنهاد میکنم نوجوانان و جوانان عزیز این لذت و زندگی شیرین را از خود دریغ نکنند.
شرکت در مسابقات به تسلط بر محفوظات کمک زیادی میکند. شیرینترین حس پس از مسابقه، تسلط نسبی بر محفوظات و مرور راحتتر است؛ همچنین نشست و برخاست با قرآنیان سراسر کشور و آشنایی با ایشان هم برای من بسیار لذتبخش بهشمار میرود.
مشخصاً برای رشتههای گوناگون، میزان تمرین متفاوت است. در رشته حفظ، حرف اول را مرور زیاد و بادقت میزند. فاصله مرور یک جزء هر چقدر کوتاهتر باشد، به تسلط بیشتر بر آن کمک بیشتری میکند. حفاظ باید زمان زیادی به مرور محفوظات خود اختصاص دهند.
به اعتقاد من بزرگترین وظیفه یک خانم مسلمان، خانهداری و مدیریت خانه است. هر کاری که این وظیفه را تحتالشعاع قرار دهد، باید کنار گذاشته شود. اگر زنی وظیفه خود دید که در عرصههای دیگر جامعه اسلامی فعالیت کند، قطعاً باید این آمادگی را در خود بهوجود آورد تا آسیبی به وظیفه اصلیاش وارد نشود. وظیفهای که خداوند بر دوش بانوان قرار داده است، کاملاً با فطرت ایشان مطابقت دارد و خدا به زندگی زنی که براساس فطرت و وظیفهاش قدم برمیدارد، برکتی میدهد که وصفناشدنی است.
پیشنهاد میکنم همه دختران و مادران جلد ۱۲ و ۱۳ کتاب «من دیگر ما» و کتاب «آسمانینشان، آسمانی بمان» نوشته محسن عباسی ولدی را حتماً مطالعه کنند. انتخابهای من پس از خواندن این کتابها بسیار تغییر کرد. این کتابها اولویتها را در زندگیمان تغییر میدهند.
بله. برادرم محمدحسین متولد اسفند ۱۳۸۶ که پسر ارشد خانواده ما محسوب میشود، در پایه دو، مشغول تحصیل در حوزه علمیه آیتالله امراللهی قم است. او حافظ بیش از پنج جزء قرآن کریم و هماکنون نیز در حال ادامهدادن حفظ قرآن است. برادر کوچکم، محمدمهدی نیز متولد بهمن ۱۳۹۱ است و در پایه هفتم تحصیل میکند. او حافظ سه جزء قرآن کریم است و همچنان به حفظ ادامه میدهد. هر دو برادرم، قاری قرآن و قرآنآموز دوره تخصصی قرائت در مؤسسه نسیم فردوس زیر نظر استاد شعاعی هستند.
زهراسادات محمدی
انتهای پیام