نمازگزار اموال خود را با نیازمند شریک می‌شود
در بعضی از آیات قرآن به «مصلّین» اشاره شده است؛ یعنی نمازگزاران کسانی هستند که در اموال خود حقی برای فقرا و مساکین در نظر می‌گیرند و این غیر از زکات و وجوهاتی است که پرداخت می‌کنند.
به گزارش ایکنا از اصفهان، «نسیم حکمت» عنوان درس‌های معرفتی آیت‌الله سیدیوسف طباطبایی‌نژاد، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه اصفهان ویژه ماه مبارک رمضان ۱۴۴۶ است که هر روز در پایگاه اطلاع‌رسانی ایشان منتشر و در سایت خبرگزاری ایکنا بازنشر می‌شود.
بیشتر بخوانید:
انجام بعضی از کارها در ماه مبارک رمضان ارزش بیشتری دارد؛ یکی از آنها دوری از گناه و ایجاد تقوا و نیز خدمت به خلق خدا و به‌خصوص انفاق است.
این ماه، ماه انفاق، اطعام و رسیدگی به فقراست و انفاق به معنای این است که انسان در راه خدا چیزی را خرج کند و اگر مال، علم و یا هر چیزی را در راه خدا صرف کند، جزو انفاق محسوب می‌شود.
در قرآن کریم آیات بسیاری درباره انفاق نازل شده و آن از صفات مؤمن است. خداوند در ابتدای سوره بقره می‌فرماید این کتاب، انسان‌های متقی را هدایت می‌کند و در ادامه می‌گوید: «الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ»؛ یعنی در ابتدا ایمان به غیب دارند؛ بنابراین مؤمن به خدا، امام زمان(عج) و قیامت ایمان دارد.
پس از ایمان به غیب می‌فرماید: «يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ.» یکی از کارهای مهم و از صفات مؤمن، اقامه نماز است و سپس می‌فرماید: «وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ»؛ یعنی مؤمن کسی است که از آنچه به او داده‌ایم، انفاق می‌کند.
در این آیه به این موضوع اشاره شده که اگر به نیازمند انفاق می‌کنید، این امکان را خداوند فراهم کرده است و از همین نکته می‌خواهد بیان کند که اگر انفاق کردید، منت نگذارید و اذیت نکنید و انفاقی صحیح است که فقط برای رضای خدا باشد.
در بعضی از آیات به «مصلّین» اشاره شده است؛ یعنی نمازگزاران کسانی هستند که در اموال خود حقی برای فقرا و مساکین در نظر می‌گیرند و این غیر از زکات و وجوهاتی است که پرداخت می‌کنند.
با توجه به آیات ۱۹ تا ۲۴ سوره معارج، انسان‌های بی‌نماز فاقد روحیه انفاق صحیح در راه رضای خدا هستند. انسان بی‌نماز موجود کم‌طاقتی‌ست و اگر شرّی به او برسد، جزع و فزع می‌کند و در مقابل اگر خیری به او برسد، آن را برای دادن ممنوع می‌کند؛ اما مصلّین که اهل خیر هستند، در اموال خود حقی مشخص می‌کنند.
مصلّین سعی می‌کنند آنچه را دارند، در اختیار دیگران بگذارند و یا اگر مال، علم و یا قدرت بدنی دارند، به افتاده کمک می‌کنند و نعمت‌هایی را که خداوند به آنها داده است، به تنهایی مصرف نمی‌کنند. آنها برای کمک به سائل و محروم حقی از اموال خود معین می‌کنند و این خصلت مؤمن است که بخل نمی‌ورزد.
از امام مجتبی(ع) درباره بخل سؤال کردند و آن حضرت در پاسخ فرمود: «بخل آن است که وقتی انفاق می‌کند، آن را از دست رفته بداند و آنچه را امساک می‌کند، شرف بداند.»
انتهای پیام
