عزادار حسین(ع) زیر لوای حق + صوت
در ثواب عزاداری برای امام حسین(ع) همین بس که عزادار او در روز رستاخیز، زیر لوای حق قرار دارد؛ جایگاهی که مخصوص شیعیان و بالاتر از بهشت است.
به گزارش ایکنا از اصفهان، دفتر آیت‌الله‌العظمی مظاهری به‌مناسبت محرم‌الحرام ۱۴۴۷، به انتشار سلسله دروس اخلاق معظم‌له با عنوان «عاشورا؛ معلم اخلاق» اقدام کرده است که متن این دروس همراه صوت آن‌ها در سایت خبرگزاری ایکنا منتشر می‌شود.
«بسم الله الرحمن الرحیم
این عزاداری‌ها به سه قسمت تقسیم می‌شود و خوشا به حال کسانی که در این دهه محرم، این سه قسمت را به‌دست آورند. قسمت اول، شرکت کردن در مجالس عزاداری امام حسین(ع) و عزادار بودن در این دهه است، مانند کسی که پدر یا فرزندش را از دست داده؛ بنابراین سیاه‌پوش است، خانه‌اش رنگ عزا دارد و در مجالس عزا شرکت می‌کند، همان‌طور که امام رضا(ع) فرمود: «اگر شخصی اشک نیز نداشته باشد، تباکی کند؛ یعنی حالت گریه‌کنندگان را داشته باشد.»
بیشتر بخوانید:
- محبت اهل بیت(ع)؛ عامل عاقبت‌به‌خیری حر
- تربت حسین(ع)؛ شفای دردهای بی‌درمان + صوت
- کربلا؛ آزمون اخلاص + صوت
- عزای حسینی؛ رمز بقای تشیع + صوت
قسمت اول، ثواب عزاداری برای امام حسین(ع) است. دهه اول محرم که تمام می‌شود، خداوند حداقل حجی مقبول و مبرور به آن شخص عنایت می‌کند؛ همچنین از جمله عزاداران امام حسین(ع) واقع می‌شود و در روز قیامت، زیر لوای حق، جایگاه خاصی دارد. زیر لوای حق به شیعیان اختصاص دارد و بالاتر از بهشت است؛ کسی که زیر لوای حق قرار داشته باشد، آب کوثر را از دست امیرالمؤمنین(ع) می‌نوشد. زیر لوای حق مراتبی دارد که یکی از آن‌ها جای عزاداران امام حسین(ع) است؛ از جمله کسانی که مجالس محرم برگزار کردند، کسانی که در این مجالس شرکت کردند و کسانی که در مجالس نوحه خواندند، در آنجا هستند.
قسمت دوم، سوز و گداز است که امروزه بسیار کاهش یافته است. سوز و گداز یعنی انسان راهی برای گریه‌کردن پیدا کند، دلش بشکند و اشک بریزد. همان‌گونه که در روایات بیان شده، هر قطره اشک از مرواریدی گرانبها، هم در دنیا و هم در آخرت ارزشمندتر است، به‌طوری که در این دنیا تأمین آتیه برای اولاد، عاقبت‌به‌خیری برای خود فرد، ذخیره شب اول قبر و ذخیره آخرت است. یک دانه اشک در آخرت، قصرهایی در همسایگی حسین(ع) برای انسان به دنبال دارد. امروزه این سوز و گدازها کاهش یافته، به همین دلیل در مجالس عزا، گریه بسیار کمتر شده است.
اشک و سوز دل عزادار باید مانند کسی باشد که جوان خود را از دست داده است؛ زیرا جوان یک خانواده فراتر از از دست دادن حضرت علی‌اکبر(ع) نیست. کم‌شدن این گریه‌ها به دو عامل بازمی‌گردد که یکی از آن‌ها غذای حرام و شبهه‌ناک و دیگری گناه است. رباخواری، غش در معامله، کم‌کاری در ادارات و... باعث حرام‌شدن غذای انسان امروز شده است. امام صادق(ع) فرمود: «به‌دست‌آوردن غذای حرام آسان‌تر از کسب غذای حلال است.» بنابراین غذای ما، گریه‌های‌مان را از ما گرفته است.
گناه، سیاهی دل و کاستی گریه
مورد دوم گناه است که دل را سیاه می‌کند؛ بنابر این قرآن در این‌باره آیه «فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ» را بیان کرده و می‌گوید وای بر آن دلی که سیاه است. یکی از آثار سیاه‌‌شدن دل، کم‌شدن گریه است؛ بنابراین در روزهای عاشورا شاهد برگزاری دسته‌های عزاداری، نوحه‌خوانی، سینه‌زنی و... هستیم که بسیار خوب است، اصلاً شیعه با همین مراسم و مناسک زنده است؛ ولی جایگاه گریه در عزاداری برای امام حسین(ع) متفاوت است.
هنگامی که طلبه‌ای جوان بودم و در مجالس عزاداری اصفهان شرکت می‌کردم، در شبانه‌روز حداقل یک من اشک در این مجالس ریخته می‌شد، در حالی که امروز هم زنان و هم مردان گریه ندارند. گناه در جامعه بسیار زیاد شده، در خانه‌های‌مان نیز به همین شکل است. قسمت دوم از عزاداری‌ها این است که در مجلس شرکت کنیم و اشک جاری شود.
قسمت سوم، زنده کردن هدف امام حسین(ع) از قیام است. باید در این مجالس حاضر شویم، به این فکر کنیم که امام برای چه چیزی شهید شد و ما باید در مسیر هدف ایشان قدم برداریم. اگر به هر سه قسمت رسیدگی شود، دهه اول محرم که تمام شد، انسان نیز عوض می‌شود، کمتر مرتکب گناهان گوش، چشم، زبان و... می‌شود. اگر کاستی در نماز داشته باشد، آن را برطرف می‌کند. اگر نماز شب نمی‌خوانده، نمازشب‌خوان شود؛ زیرا در این مجالس بیان می‌شود که نماز شب حضرت زینب(س) در سفری که از مکه به کربلا و سپس شام داشت، ترک نشد؛ حتی در شام عاشورا نیز حضرت زینب(س) نماز شب خواند، ایشان حتی پشت دروازه کوفه روی خاک نماز شب خواند. نماز اول وقت و نماز جماعت نیز بسیار اهمیت دارد.
گمان نکنید زمان پیامبر(ص) مانند زمانه ما بوده است. روزی انسان نابینایی خدمت حضرت محمد(ص) رسید و بیان کرد که نمازهای ظهر، عصر، مغرب و عشاء را با ایشان به جماعت می‌خواند؛ بنابراین حضرت رسول(ص) اجازه دهد که نماز صبح را مشرف نشود؛ زیرا با شرایط جسمانی که دارد، برایش دشوار است. پیامبر(ص) پاسخ داد: «از خانه‌ات تا مسجد یک نخ متصل کن و صبح‌ها با کمک آن نخ به مسجد بیا و نماز جماعت را ترک نکن.» بنابراین در روز عاشورا نماز جماعت خوانده شد.
حتی در حالی که داغ حضرت علی‌اکبر(ع) بر دل امام حسین(ع) بود، ظهر روز عاشورا، شخصی به ایشان گفت: «می‌خواهم نماز دیگری پشت سر شما بخوانم.» اباعبدالله(ع) تبسم کرد و فرمود: «آفرین که به فکر نماز افتادی، خداوند تو را از جمله نمازگزاران به‌شمار می‌آورد.» همه این مجالس برای زنده نگه‌داشتن هدف امام حسین(ع) از قیام برگزار می‌شود.
قسمت اول از نکاتی که بیان شد، دارای ثواب‌های عزاداری بود. قسمت دوم مروارید گرانبها را در خود داشت و قسمت سوم که مهم‌تر از همه است، زنده نگه‌داشتن هدف واقعه عاشوراست که بسیار هم مورد سفارش قرار گرفته است. ابزارهای دریافت پیام‌ها سه قسم هستند؛ فطرت، عاطفه و وجدان اخلاقی و عقل. گاهی انسان با عقل خود به این نکته پی می‌برد که باید نماز بخواند، گاهی با عاطفه پی می‌برد که باید نماز شب بخواند یا هنگامی که در حال عزاداری برای حضرت زینب(س) است، شام عاشورا را به خاطر می‌آورد که ایشان نماز شب خواند و به ایجاد این عادت در خود اقدام می‌کند.
انتهای پیام
