پیام امام حسین(ع) به جامعه بشری + صوت

به گزارش ایکنا از اصفهان، دفتر آیت‌الله‌العظمی مظاهری به‌مناسبت محرم‌الحرام ۱۴۴۷، به انتشار سلسله دروس اخلاق معظم‌له با عنوان «عاشورا؛ معلم اخلاق» اقدام کرده است که متن این دروس همراه صوت آن‌ها در سایت خبرگزاری ایکنا منتشر می‌شود.

«بسم اللّه الرحمن الرحیم

شهادت امام حسین(ع) و اصحابش را به همه شما تسلیت می‌گویم: «أَعْظَمَ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْن(ع)» این مصیبت بزرگ را از طرف همه شما به ساحت مقدس حضرت ولی‌عصر(عج) تسلیت می‌گویم و از حضرت زهرا(س) می‌خواهم که نظر لطفی به همه و جلسه ما داشته باشند تا جلسه برای ایشان باشد.

بیشتر بخوانید:

• حضرت عباس(ع)؛ واسطه فیض حسینی + صوت
• اعمالی که باید از امام حسین(ع) سرمشق گرفت + صوت
• حسین(ع)؛ آموزگار صبوری و استقامت + صوت
• عمر سعد و فرجامی به بی‌راهه + صوت
• عزادار حسین(ع) زیر لوای حق + صوت
• محبت اهل بیت(ع)؛ عامل عاقبت‌به‌خیری حر + صوت
• تربت حسین(ع)؛ شفای دردهای بی‌درمان + صوت
• کربلا؛ آزمون اخلاص + صوت
• عزای حسینی؛ رمز بقای تشیع + صوت

در روز عاشورا، امام حسین(ع) دو وداع، یکی با همسر و فرزندانش و دیگری با امام سجاد(ع) انجام داد که پیامی برای همه ماست و بسیار اهمیت دارد؛ به عبارت دیگر پیامی برای جامعه بشریت است. امام سجاد(ع) نقل می‌کند پدرم در حالی که خون از اطرافش می‌چکید، برای وداع آمد. ایشان در وداعی که خطاب به همگان است، فرمود: «پسرم ظلم نکن، مخصوصاً به کسی که پناهی جز خدا ندارد.» مشخص است که این پیام برای امام سجاد(ع) نیست؛ زیرا ایشان نیازی نداشت که حضرت اباعبدالله(ع) به آن حضرت بگوید ظلم نکند، مخصوصاً به کسی که پناهی جز خدا ندارد.

ظلمی که به چهار قسم تقسیم می‌شود

از شما تقاضا دارم امروز در این جلسه تعهد بدهید که به پیام امام حسین(ع) عمل می‌کنید. ظلم به کسی که پناهی جز خدا ندارد، به چهار قسم تقسیم می‌شود؛ یکی حاکمی که بر مردم مسلط شود و به آن‌ها ظلم کند، قسم دوم، کارفرمایی که بر کارگرانش مسلط شده است و به آن‌ها ظلم می‌کند، این دو قسم مربوط به جلسه امروز ما نیست. قسم سوم مردی که در خانه به همسر و فرزندانش ظلم کند، در خانه بداخلاق باشد، بدن همسرش را بلرزاند و به فرزندانش زخم زبان بزند که گناه بسیار بزرگی‌ است.

گاهی این ماجرا برعکس است؛ به‌طوری که مادر یا پدری بی‌وصال شده و پسر و عروسش باید از او مراقبت کنند. ظلم و زخم‌ زبان‌ زدن به آن‌ها نیز گناه بزرگی‌ است. غیر از عقوبت جهنمی‌ شدن، در همین دنیا نیز خداوند گریبان او را می‌گیرد و عاقبت‌به‌خیر نمی‌شود. گاهی شاید زن قلدر باشد و به شوهرش زخم‌ زبان بزند یا دیگران را به رخ او بکشد، پرخاش و به او ظلم ‌کند؛ در صورتی که مرد نیز آبرودار باشد و پناهی جز خدا نداشته باشد، گناه بزرگی مرتکب شده است.

قسم چهارم، غیبت‌کردن، تهمت‌زدن و شایعه‌پراکنی درباره دیگران است. غیبت‌کردن به این معناست که سوژه صحبت در محل حضور نداشته باشد و در این صورت، پناه او در برابر سخنان، فقط خداست. این کار علاوه بر حق‌الناس‌بودن، گناه بسیار بزرگی نیز هست؛ بنابراین گاهی افرادی که شیعه هستند، در جلسه‌ای، در خصوص کسی که حاضر نیست، صحبت می‌کنند؛ ولی امام حسین(ع) می‌گوید مراقب باشید، او برای دفاع از خود حضور ندارد و خدا پناهش است؛ بنابراین خدا گریبان شما را می‌گیرد.

گناه آبروی مردم را بردن بسیار بیشتر از آتش‌زدن دارایی اوست. اگر بروید عمداً خانه کسی را که همسر و فرزندانش در آن حاضر هستند، آتش بزنید، گناه بسیار بزرگی مرتکب شده‌اید؛ ولی گناه آبروی همان خانواده را بردن، از آن نیز بدتر و بیشتر است. انسان همه‌چیز را برای آبرو می‌خواهد. غیبت‌ها، تهمت‌ها و شایعه‌پراکنی درباره دیگران، آتش‌زدن به آبروی مردمی‌ است که نمی‌توانند از خود دفاع کنند.

امام حسین(ع) در این‌ باره می‌فرماید: «يا بُنَيَّ اِيّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيْكَ نٰاصِراً اِلّا الله»؛ یعنی ای شیعه من، آبروی مردم را نبر و پشت سر کسی حرف نزن؛ اگر جلسه غیبت ایجاد شد، لازم و واجب است که از شخص غایب دفاع کنی یا حداقل با دیگران همسو و هم‌صدا نشوی؛ ولی ما گوش‌های خود را تیز و چشمانمان را خیره می‌کنیم، به شخص غیبت‌کننده آفرین می‌گوییم و در نهایت همان سخنان را در مجلس دیگری بازگو می‌کنیم. گناه این کار از قتل بیشتر است، به‌ویژه غیبت‌هایی که بیشتر تهمت هستند. افراد جامعه درباره مراجع عالی، علمای دین و... غیبت سیاسی می‌کنند، در حالی که این کار بیشتر تهمت‌زدن است و آبروی آن‌ها را می‌برند که گناه این کار از کشتن آن‌ها بیشتر است.

پیام امام حسین(ع) به میزانی اهمیت دارد که بعد از ایشان، همه ائمه طاهرین(ع) در آستانه مرگ، آن را به امام بعد از خود منتقل می‌کردند؛ برای نمونه امام باقر(ع) فرمود که پدرم در آستانه مرگ بود و به من فرمود امام حسین(ع) به من سفارش کرد: «يا بُنَيَّ اِيّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيْكَ نٰاصِراً اِلّا الله». همچنین امام صادق(ع) می‌فرماید: «پدرم پیش از مرگ به من فرمود که امام حسین(ع) سفارش کرده است: «يا بُنَيَّ اِيّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيْكَ نٰاصِراً اِلّا الله» امام موسی‌ بن جعفر(ع) نیز همین سخن را تکرار کرد و دیگر ائمه نیز آن را انجام دادند که نشان می‌دهد این پیام نزد ائمه طاهرین(ع) از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ در نتیجه شما نگویید که من حاکم یا کارفرما نیستم، پس این پیام درباره‌ام صدق نمی‌کند؛ شما همسر و فرزند دارید و این پیام برای شما نیز هست.

مگر می‌شود کسی به جوان بزرگ خود زخم‌ زبان و تشر بزند. زخم‌ زبان زدن به شوهر یا دیگران را به رخ او کشیدن که موجب سوختن دل او شود، مصداق این پیام امام حسین(ع) است. در نهایت، غیبت، تهمت و شایعه‌پراکنی که شامل همه ما نیز هست، از همه این‌ها بدتر است. کاری به روزنامه‌ها و سایت‌ها ندارم که امروز به فحش‌نامه و جسارت‌نامه تبدیل شده‌اند؛ این‌ها امروز به مطلب ما مربوط نیست؛ ولی مجالس ما یا مجالس خصوصی در خانه‌ها مملو از غیبت و تهمت است.

شخص اهل‌ دلی می‌گفت که در جلسه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای غیبت شد، شب در خواب دیدم کسانی که غیبت شخص دیگری را کرده بودند، سوژه غیبت را سر بریدند و شقه‌شقه کردند؛ سپس من نیز که غیبت نکرده بودم و فقط در جلسه حضور داشتم، شقه‌ها را در دیگ ریختم و می‌خواستیم بخوریم که از خواب پریدم. این خواب نیست، بلکه آیه «وَلَايَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ» می‌گوید می‌خواهی کسی را بکشی و گوشت او را بخوری؟ قطعاً خیر؛ پس غیبت او را نکن.

بیایید امروز با امام حسین(ع) عهد ببندید. همه شما تا سرحد عشق، سیدالشهدا(ع) را دوست دارید. همه شما در روز عاشورا تلاطم درونی نسبت به امام حسین(ع) دارید که بسیار ارزشمند است؛ اما پیاده‌کردن این پیام امام حسین(ع) در زندگی خود، بسیار ارزشمندتر و والاتر است. اینکه از این به بعد، دیگر در خانه‌ها غیبت، تهمت و شایعه‌پراکنی نباشد، خلاف نباشد، زخم‌ زبان‌ زدن به دیگران نباشد، بسیار کار مهم و والایی‌ است.